- 4 Haziran 2014
- 2.058
- 3.442
- 83
Arkadaşlar benim ağrı eşiğim inanılmaz düşük. Yani koluma sivrisinek konsa hissederim o derece. Ama çok acı çekiyorum her şeyden .
Bu sebepten o kadar büyük sorunlar yaşadım ki. Mesela sezeryan oldum ve normalde hemşire 6 saat sonra yürümen gerekiyor demesine rağmen ben 18. Saatte ancak ayağa kalkabildim. Bütün kurul başıma toplantı enfeksiyon kapma riskim, akciğere emboli atma durumu olduğu için. Ikıncı bir ameliyata alınacaksın yürümezsen dediler ve ben öyle ayağa kalkabildim. Sonra da kontrole bile gitmedim pansuman bile yaptırmadım yara yerime iyileşene ve acısı geçene kadar.
Kan vermek benim için Yarım saatlik seremoni. O kadar çok canım yanıyor ki sanki kolumu kesiyorlar.
Eşim bazen sakalasmak için beni çimdirir. Asla izin vermiyorum günlerce acı hissediyorum.
Çocukken de kendimi sevdirmezdim canımi acıtip hirpaliyorlar diye. Bu ezelden beri böyle.
Şimdi bir tüp bebek surecindeyim. Kalçadan iğne olacağım 12 gün boyunca. Igneleri eşim yapıyor bana. Ve deliriyor iğne yaparken o kadar çok ağlayıp çığlık atıyorum ki. Dün iftarı 10 dakika geç yaptı benim yüzümden.
Iğne yerlerim çok kötü acıyor . Isın korkunç tarafı da iki gün önce iğne olduğum kalçadan bugün tekrar iğne olacağım. Narkoz falan istiyorum. Eşim bir hemşire çağırabilir eve kendi yapmak istemeyebilir. Sonra onun acısı öbür kalcam da ağrıyor. Göbekten falan da iğne oluyorum ama onları kendim yapıyorum çok acımıyor.
Siz acıyla nasıl başa çıkabiliyorsunuz? Büyük ameliyatlar geçirmiş insanlar, ameliyatlı halde yemek yapan insanlar , ağrısı olunca hiçbir şey yokmuş gibi hayatına kaldığı yerden devam edenler vb.. benim dünyayla bağım koptu
Bu sebepten o kadar büyük sorunlar yaşadım ki. Mesela sezeryan oldum ve normalde hemşire 6 saat sonra yürümen gerekiyor demesine rağmen ben 18. Saatte ancak ayağa kalkabildim. Bütün kurul başıma toplantı enfeksiyon kapma riskim, akciğere emboli atma durumu olduğu için. Ikıncı bir ameliyata alınacaksın yürümezsen dediler ve ben öyle ayağa kalkabildim. Sonra da kontrole bile gitmedim pansuman bile yaptırmadım yara yerime iyileşene ve acısı geçene kadar.
Kan vermek benim için Yarım saatlik seremoni. O kadar çok canım yanıyor ki sanki kolumu kesiyorlar.
Eşim bazen sakalasmak için beni çimdirir. Asla izin vermiyorum günlerce acı hissediyorum.
Çocukken de kendimi sevdirmezdim canımi acıtip hirpaliyorlar diye. Bu ezelden beri böyle.
Şimdi bir tüp bebek surecindeyim. Kalçadan iğne olacağım 12 gün boyunca. Igneleri eşim yapıyor bana. Ve deliriyor iğne yaparken o kadar çok ağlayıp çığlık atıyorum ki. Dün iftarı 10 dakika geç yaptı benim yüzümden.
Iğne yerlerim çok kötü acıyor . Isın korkunç tarafı da iki gün önce iğne olduğum kalçadan bugün tekrar iğne olacağım. Narkoz falan istiyorum. Eşim bir hemşire çağırabilir eve kendi yapmak istemeyebilir. Sonra onun acısı öbür kalcam da ağrıyor. Göbekten falan da iğne oluyorum ama onları kendim yapıyorum çok acımıyor.
Siz acıyla nasıl başa çıkabiliyorsunuz? Büyük ameliyatlar geçirmiş insanlar, ameliyatlı halde yemek yapan insanlar , ağrısı olunca hiçbir şey yokmuş gibi hayatına kaldığı yerden devam edenler vb.. benim dünyayla bağım koptu
