birçoğunuz anlamayacak biliyorum ama üstesinden hala gelemedim ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. 2 yavrum var küçüğü 2 yaşında büyüğü 5. ve ben 3. 'ye hamile kaldigimi anladigimda buna hazır olmadığımi, psikolojik olarak beni çok etkileyeceğini,diğerlerinin çok küçük olduğunu ve istemediğimi her şekilde ifade ettim. ama o sadece kendi isteklerini dikkate alarak bir orta yol bulmak yerine aldırma istegimi hatta bununla ilgili konuşmamı bile reddetti. kimselere diyemedim,aileme çevreme. ruh gibi dolaştım ama malesef hiçbirşey yapamadim. 3-4 ay sonra doğacak bebek ve ben hala inanılmaz öfkeli, kızgın,kırgınım. bebeğe değil kesinlikle o en masum olanimiz. bana,hislerime saygı göstermeyen görmezden gelen eşime karşı. insanların arada laf sokmaları, yanında, arabada karnında var birde diye öyle ağrıma gidiyor ki. daha da kızıyorum o zaman.
birçoğunuz anlamayacak biliyorum ama üstesinden hala gelemedim ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. 2 yavrum var küçüğü 2 yaşında büyüğü 5. ve ben 3. 'ye hamile kaldigimi anladigimda buna hazır olmadığımi, psikolojik olarak beni çok etkileyeceğini,diğerlerinin çok küçük olduğunu ve istemediğimi her şekilde ifade ettim. ama o sadece kendi isteklerini dikkate alarak bir orta yol bulmak yerine aldırma istegimi hatta bununla ilgili konuşmamı bile reddetti. kimselere diyemedim,aileme çevreme. ruh gibi dolaştım ama malesef hiçbirşey yapamadim. 3-4 ay sonra doğacak bebek ve ben hala inanılmaz öfkeli, kızgın,kırgınım. bebeğe değil kesinlikle o en masum olanimiz. bana,hislerime saygı göstermeyen görmezden gelen eşime karşı. insanların arada laf sokmaları, yanında, arabada karnında var birde diye öyle ağrıma gidiyor ki. daha da kızıyorum o zaman.
Bende 2. Çocugumu dünyaya getirdim 2side erkek oldu bende istemiyordum bebek hatayla olmuşmuş çalışıyordum özgürdüm diger oglum 8 yaşında ona şükrediyorum eşimde çok yardımcı oluyo ama ben çogu zaman Allah affetsin şikayet ediyorum ve 3. Olmasından çok korkuyorum seni anlıyorum çok zor ama sabret onların büyüdüklerini ve sana yardım ettikleri günleri bekle sana laf edenlerin de yanlarında kimsesi kalmaz sen çocuklarını iyi yetiştirmeye bak napalm bizde hayatımızı çocuklarımıza adayalımbirçoğunuz anlamayacak biliyorum ama üstesinden hala gelemedim ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. 2 yavrum var küçüğü 2 yaşında büyüğü 5. ve ben 3. 'ye hamile kaldigimi anladigimda buna hazır olmadığımi, psikolojik olarak beni çok etkileyeceğini,diğerlerinin çok küçük olduğunu ve istemediğimi her şekilde ifade ettim. ama o sadece kendi isteklerini dikkate alarak bir orta yol bulmak yerine aldırma istegimi hatta bununla ilgili konuşmamı bile reddetti. kimselere diyemedim,aileme çevreme. ruh gibi dolaştım ama malesef hiçbirşey yapamadim. 3-4 ay sonra doğacak bebek ve ben hala inanılmaz öfkeli, kızgın,kırgınım. bebeğe değil kesinlikle o en masum olanimiz. bana,hislerime saygı göstermeyen görmezden gelen eşime karşı. insanların arada laf sokmaları, yanında, arabada karnında var birde diye öyle ağrıma gidiyor ki. daha da kızıyorum o zaman.
ben 1 yıldan fazla vajinusmus denen illetle uğraştım. spiral, prezervatif bunlar kullanabileceğim şeyler değil malesef. bunu cekmeyen bilmez anlatmak nafile. kırgınlığım bu konuda beni bir kere olsun dinlememesi, anlamaya çalışmaması,bir çözüm üretmek için çaba sarfetmemesi. şimdi böyle olacağını bilsem daha farklı davranırdım diyor. dalga geçer gibi . daha da çıldırıyorum o zaman. güvenemeyeceğim, beni anlamayacak bir adam olduğunu görmek içimde ki öfkeyi körüklüyor. en ufak bir bakış, ima daha da yıpratıyor. bebeğe karşı değil kesinlikle olduktan sonrada yapmam ona karşı birşey benim en değerli varliklarim yavrularım bu da öyle olacak. ama eşime karşı bu his daha da artacak ve bizi bitirecek. hayatıma benim söz hakkım olmadan müdehale ediliyor,bedenime ruhuma yaşayacağım zorluklar kucumseniyor,ve böyle olacağını bilmiyordum deniyor. çok zor kabullenmek sindirmek. psikiyatriste gittim bana benim kendime söylediklerimi soyledi çıktıktan sonra dakikalarca arabanın içinde bağıra bağıra ağladım. ne bileyim Allah'ım böyle bir duruma kimseyi düşürmesin.destekleriniz için teşekkür ederim.
birçoğunuz anlamayacak biliyorum ama üstesinden hala gelemedim ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. 2 yavrum var küçüğü 2 yaşında büyüğü 5. ve ben 3. 'ye hamile kaldigimi anladigimda buna hazır olmadığımi, psikolojik olarak beni çok etkileyeceğini,diğerlerinin çok küçük olduğunu ve istemediğimi her şekilde ifade ettim. ama o sadece kendi isteklerini dikkate alarak bir orta yol bulmak yerine aldırma istegimi hatta bununla ilgili konuşmamı bile reddetti. kimselere diyemedim,aileme çevreme. ruh gibi dolaştım ama malesef hiçbirşey yapamadim. 3-4 ay sonra doğacak bebek ve ben hala inanılmaz öfkeli, kızgın,kırgınım. bebeğe değil kesinlikle o en masum olanimiz. bana,hislerime saygı göstermeyen görmezden gelen eşime karşı. insanların arada laf sokmaları, yanında, arabada karnında var birde diye öyle ağrıma gidiyor ki. daha da kızıyorum o zaman.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?