gebeliği kabullenemiyorum

monolog48

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
7 Eylül 2011
187
0
96
Trabzon
birçoğunuz anlamayacak biliyorum ama üstesinden hala gelemedim ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. 2 yavrum var küçüğü 2 yaşında büyüğü 5. ve ben 3. 'ye hamile kaldigimi anladigimda buna hazır olmadığımi, psikolojik olarak beni çok etkileyeceğini,diğerlerinin çok küçük olduğunu ve istemediğimi her şekilde ifade ettim. ama o sadece kendi isteklerini dikkate alarak bir orta yol bulmak yerine aldırma istegimi hatta bununla ilgili konuşmamı bile reddetti. kimselere diyemedim,aileme çevreme. ruh gibi dolaştım ama malesef hiçbirşey yapamadim. 3-4 ay sonra doğacak bebek ve ben hala inanılmaz öfkeli, kızgın,kırgınım. bebeğe değil kesinlikle o en masum olanimiz. bana,hislerime saygı göstermeyen görmezden gelen eşime karşı. insanların arada laf sokmaları, yanında, arabada karnında var birde diye öyle ağrıma gidiyor ki. daha da kızıyorum o zaman.
 
Doğumuna az kalmış
Aldırma zamanını geçirmişsin
Eşin şimdi bencillik yapmış madem doğum sonrası full destek beklediğini de söyle
Millete gelince çoğu cesaret edemeyipte imrendiği için laf atar, kimi de gerçekten zorlanacağını düşündüğü için
Ama kimse de bu çocuğun hayatına katacağı güzellikleri değerleri bilemez

Bunu yaşayarak göreceksin
Ruh halini elinden geldiğince ii tut
Hem senin hem de bebeğin ve çocukların için
 

Çok şükür bende .ye hamileyim.
Çalışıyorumda .
biri 7 biri 5 bitanesi de karnımda.
İlk dışarıdan bakınca herkes beni konuşuyormuş gbi geliyordu.
fakat bazılarıda 3 .mü aaaa inanamıyorum size diye garip gözlerle yadırgar gibi eleştirdi.
Sonra umrumda olmadı .
Rabbim bana bağışlasın inşallah varlıkları bile mutlu etmeye yetiyor.
Yorgunluk mu tabikide yoruluyoruz.
Fakat birşekilde büyüyorlar rabbim yardım ediyor.
Sizede kolaylıklar iyi tarafından bakmaya çalışın :)
 
Hayırlısı ile rahat bir doğumla meleğine kavusursun inşallah
Ve hep söylediğim birşeyi yinelemek istiyorum
Lütfen psikolojik olarak hazır değilseniz çok iyi korunun
O sizin nasibiniz artık küçük meleğiniz
Can sıkan insanlara kulak tıkayın
Siz üç evladınızı da layıkıyla büyütürsünüz
 

Bazen her şey yaşanması gerektiği için yaşanıyor. Muhakkak bu durumunuzun da bir sebebi vardır diyeceğim. Sizi anlıyorum, destek görmediğinizden dolayı, beni anlamıyor duygusunu da yoğun olarak hissediyorsunuzdur mutlaka ve bu da kendinizi yalnız hissettiriyordur.
3-4 ay sonra bebeğiniz doğacak ve gözünüze çok zor gibi görünen her şey bir süre sonra geride kalacak. Tıpkı bunun altından kalkamayacağım dediğimiz diğer çıkmazda görünen sorunlarımız gibi...Geçecek bu ruh halinizde, inanın buna.

Ben karşımdaki kişileri değiştiremeyeceğimi anladığımda daha fazla kafa rahatlığına kavuştum açıkçası, o nedenle sizi oyalayacak ve mutlu edecek şeylerle ilgilenmenizi nacizane tavsiye ediyorum şuan için... Çevreyi de boşverin, insanlar hep konuşur, iki çocuğunuzu büyütecek dirayette olup üçüncü hamileliğinizi yaşayacak gücü sizde görenlerin kıskançlık tepkisidir bu belki de...

Mutlu haftasonunuz olsun.
 
En güzeli psikolojik yardım alın. Doğumdan sonra bu isteksizliğiniz devam etmez inşaallah ama ederse bebekler bunu hisseder ve bu seferde bebeğinizle bağlanma problemi yaşarsınız. Allah yardımcınız olsun. İnşaallah atlatırsınız
 
bu yazdiklariniza cok kizdim . sizi anlayabilmem mumkun degil . en azindan tavsiyem 4. olmasin diye kesin cozumlere basvurmak
 
Bende 2. Çocugumu dünyaya getirdim 2side erkek oldu bende istemiyordum bebek hatayla olmuşmuş çalışıyordum özgürdüm diger oglum 8 yaşında ona şükrediyorum eşimde çok yardımcı oluyo ama ben çogu zaman Allah affetsin şikayet ediyorum ve 3. Olmasından çok korkuyorum seni anlıyorum çok zor ama sabret onların büyüdüklerini ve sana yardım ettikleri günleri bekle sana laf edenlerin de yanlarında kimsesi kalmaz sen çocuklarını iyi yetiştirmeye bak napalm bizde hayatımızı çocuklarımıza adayalım
 
ben 1 yıldan fazla vajinusmus denen illetle uğraştım. spiral, prezervatif bunlar kullanabileceğim şeyler değil malesef. bunu cekmeyen bilmez anlatmak nafile. kırgınlığım bu konuda beni bir kere olsun dinlememesi, anlamaya çalışmaması,bir çözüm üretmek için çaba sarfetmemesi. şimdi böyle olacağını bilsem daha farklı davranırdım diyor. dalga geçer gibi . daha da çıldırıyorum o zaman. güvenemeyeceğim, beni anlamayacak bir adam olduğunu görmek içimde ki öfkeyi körüklüyor. en ufak bir bakış, ima daha da yıpratıyor. bebeğe karşı değil kesinlikle olduktan sonrada yapmam ona karşı birşey benim en değerli varliklarim yavrularım bu da öyle olacak. ama eşime karşı bu his daha da artacak ve bizi bitirecek. hayatıma benim söz hakkım olmadan müdehale ediliyor,bedenime ruhuma yaşayacağım zorluklar kucumseniyor,ve böyle olacağını bilmiyordum deniyor. çok zor kabullenmek sindirmek. psikiyatriste gittim bana benim kendime söylediklerimi soyledi çıktıktan sonra dakikalarca arabanın içinde bağıra bağıra ağladım. ne bileyim Allah'ım böyle bir duruma kimseyi düşürmesin.destekleriniz için teşekkür ederim.
 
Öncelikle Allah bağışlasın evlatlarınızı üçüncü çocuğa hazır degilseniz neden korunmadınız yanlış anlamayın ama bakın hamile kalabiliyorsunuz üç tane çocuğunuz var (doğuma az kaldığı için söyledim) evet bakımı zor çocuk büyütmek zor annelik çok zor anlıyorum o zaman neden korunmadınız birde şöyle düşünün onca insan anneliği tatmak için ne uğraşlar veriyor ne paralar döküyorlar sırf onu anneliği tatmak için ne acılar çekiyorlar size Allahım 3 tane vermiş ama istemiyorsunuz anlıyorum ama bunu demeyin lütfen eşiniz bencilmiş evet ama sizde keşke korunsaydıniz kürtaja karşıyım bebekte sorun olmadığı takdirde o bebegin hiç suçu yok
Inşallah kucağınıza aldığınızda bu yazdıklarınızı unutup anneliğin tadını çıkartırsınız
 
 

Allah sağlıklı bir şekilde kucağınıza almayı nasip etsin. Lütfen biraz daha iyi olmaya çalışın, çocuklarınız için. Erkekler bizim kadar öngörülü ve sağduyulu değiller maalesef.. Eşinizde düşünmeden ısrarcı olmuş bu durumda. Ama artık yapacak birşey yok; sonuçta herhangi bir alternatif çözüm de yok. Dövünmeye, ağlamaya, kırgınlıklara vs hiç gerek yok. Bebek de hisseder stresi. Hem evliliğinizi hem kendinizi yıpratmayın; evet zor olacak ama bir şekilde o da büyüyüp gidecek, hayatınız bir şekilde devam edecek. Siz iyi devam etmesi için uğraşın. Elaleme bakmayın, onlar herşeyi der. Belki aynı şey değil ama annem 40 yaşında doğum yaptı kardeşime, kaçak olmuş, milletin demediği kalmamıştı. Çok zor olmuştu anneme, ne psikolojisi ne sağlığı kalmıştı; kardeşim yürümeye başlayınca hepsi geçti gitti, şimdi 16 yaşında ve annem iyi ki doğurmuşum diyor. :)
Size tavsiyem, bu bebekten sonra eşinizle iyi korunun, kalıcı yöntemler deneyin.
Şuan yapmanız gereken tek şey; olumlu düşünün ve eşinizle birlikte çift terapisine gidin, aksatmayın; sizin için daha faydalı olacaktır.
 
Şuan hastalığınız nasıl geçtimi eşinizin anlayış göstermesini isterdim evlenirken hastalıkta saglık ta diyoruz çünkü ama siz yinede eşinizden sogumayın erkeklerin kafası kadınlar gibi degil kadınlar detaycı hassas çiçek derlerya bizim için bence çok dogru çiçegiz ama onlar farkında degil kendileri gibi odun sanıyorlar biziinsan kendi kendinin doktorudur bence biz erkekleri hayatımızın en önemli yerine koyuyoruz hata burda en önemli biziz aslında sonra çocuklar sonra anne baba sonra eş olmalı. Eşimi hiç aramıyorum açıyorum müziği yapıyorum çayımı çocuklarımla arkadaşlarımla ilgileniyorum çok iyi geliyo bana eger bi sıkıntınız yoksa maddi olarak da dışarda vakit geçirin evde insan daha kötü oluyo bi çay bahçesi park veya arkadaşlarınıza gidin etrafımızdakilerle ilgilenirken bi bakmışız bizim hayat gitmiş
 
Ben de 3. hamileligimde tam olarak senin gibi hissediyordum ,hatta daha fazlasını da ..yalnız ben ilk çocuğumu kaybettiğim için hayattaki ikinci çocuğum olacaktı .aldırmaya kıyamadım ama kabullenemedim de ..bir süre sonra zor da olsa tamam dedim ,madem aldirmiyorsun kabul edeceksin .sekiz ay midem bulandı ,yemek yiyemedim .hamileligim boyunca aç kaldım diyebilirim .bir sürü de sağlık sorunum çıktı .şansıma hep dışarda olmam gereken zor bir dokuz ay geçirdim aç susuz .doğum günü geldi çattı ,ya istemezsem ,ya kucağıma almazsam ,ya emzirmezsem, ya annelik yapamazsam diye "ya" ile başlayan bir sürü soruyla narkoz anına kadar kendimi yedim .narkoz verildikten sonra da yaaaa diye gittim :) ay bir gördüm sonra dünyalar benim oldu .çok güzel diyip ağladığımı hatırlıyorum :) hem doğduktan sonra da canıma okudu ama çok seviyorum ve iyi ki diyorum ..önceleri bu kadar çocuk sevmezdim .cocuklarimla birlikte çocuk sevmeyi öğrendim .ikinci üniversitemi de okul öncesi öğretmenliği olarak okuyacağım sanırım ,ilki bitince yani :) bide ben kızım 3 aylıkken okula başladım :)) ay çok zor ama çok güzel .hele benim gibi keyfine duskunsen. Umarım herşey senin için çık güzel ve kolay olur .sağlıkla doğur ..
 
Çocuk yapmasan olmuyor mu derler yapsan 2. Sorarlar onu yaparsın 3 u doğur derler derler de derler o yüzden insanları boş ver.esin konusunda haklısın erkekler çocuğa genellikle bakmadiklari için istigirlar
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…