Gebelik, yalnızlık ve depresyon

Çok Şükür binlerce şükür hamileyim ama sanki hayal ettiğim gibi ilerlemiyor birşeyler. Eşim sorumluluk görev ev işleri gerekirse yemek herşey maddi manevi yanımda sağ olsun. Bazen psikoloji ilgi vs anlamakta zorluk çekiyor o kadar hakkını yiyemem.. Yakında doğum yapcam eşimin ailesi ile sorunum yok ama onlardan önce kendi ailemden bir sahipleniş bekliyor insan. Ağaç kabuğundan çıkmadım ki. Maddi manevi yanımda eşimin ailesi oluyor çocuk için şimdiden hediye yaptırıp verdiler mesela kendi anneme bakıyorum hevesli sözde lafta bana yalan gibi geliyor. Bu zamana kadar hep hastanede doğum esnasında karı koca basimizin çaresine bakarız dedim ama bir tane kadın lazım sanırım hastanede ve bu kendi ailemden olsun istedim. Aileden birine teklif ettim bu zamana kadar ben gelirim ederim ağzından duymamıştım. Daha çok yaparsınız ya ben küçücük yasimda yaptıysam siz de bu yaşta yaparsınız abartılacak birşey yok derdi. Gittim bunlara rağmen teklif ettim eğer kadın bir refakatçi lazım olursa sen gelir misin en fazla 1-2 gün dedim. Hastalık vs birşey olmazsa gelirim dedi ama bir heves bir heyecan istek hissedemedim. Sonra ki günlerde de pişman oldum dediğime. Sorduğum kişi de birinci derece yakınım ailemden. Annemle konuşuyorum gelecekmiş o aileden biri diye yok o gelemez nasıl gelsin çalışıyor dedi. Alındım belli etmedim. İzin alabilir ama dedim sustum. En kötü sen gelirsin anne dedim ablan gelir gibi birşey dedi. Gene kırıldım. Ne bir yelek örer annem bilmezde zaten ormeyi, ne bir hediye aldi. Doğumdan sonra vereceği bir gram altın var onu biliyorum dedi bana. Ama ne bileyim ya kendimi yalnız hissediyorum. Mutsuzum.. doğru düzgün dost diyeceğim heyecan paylaşacağım arkadaşım da yok. Var sanıyordum ama herkes kendi cikarinda bir iyilik yaptım en son dostum dediğim birine nankorlugü ile karşılaştım. Kısaca kendi tarafimdan kimsem yok ve bu kadar insan arayacağımi bilmezdim. İhtiyacım var ama heves kırıklığı soğuma da var şu saatten sonra onlara karşı hayal kırıklığım geçmez eskisi gibi olamam. Yani gelip heyecanla birşeyler yapmaya çalışsalar bile sanki şu an iş işten geçti gibi. Allah güç kuvvet psikolojik sağlamlık versin de depresyondan çıkayım kendi işlerime aileme yeteyim istiyorum. Evde ruh gibi dolaşan, ağlak, mutsuz gergin benden sıkıldım ve eşime böyle görünmekten de rahatsız olmaya başladım. Derdimi anlatacak kimsem yok. Eşime ailemden yana şunlari hissediyorum demek istemiyorum utanıyorum. O da farkında ve sizinkiler gelir mi hastaneye kalmaya pek sanmıyorum demişti konulardan bahsederken. Bende tabiki gelir işten izin alır dedim. Pek güvenemiyorum sen bizden birini seç dediğinde dik durdum hayır gelirler dedim ama çok haklıydı:) ayıp olmasın diye gelecekse gelecek işte o teklif ettiğim kişi. Ama bir bahane sunup gerek yok ya gelme demeyi düşünüyorum o ailemden birine de artık

Çok düşünmemeye çalış, strese girme. İnsanlardan hayatın boyunca bi beklentin olmasın ne aile ne arkadaş. Beklenti insanı üzer… çok şükür eşin ve eşinin ailesi yanında buna da şükür de. Benim eşim yanımda değil 5 aylıkken yurtdısından türkiyeye geldim o zamandan beri görmüyorum. İş güç meselesinden dolayı çalışması gerekiyor. Doğuma yetişememe ihtimali bile var…. Olsun buna da şükür diyorum . Yoksa kafaya taksam çok üzülürdüm

Seninle aynı durumdayız çevremde kimsem yok o kadar bunaldım ki bebeği istemez hale geldim artık. Biraz konuşalım mı belki iyi gelir ikimize de en azından kafamızı dağıtırız

nur5807 .!.:

Seninle aynı durumdayız çevremde kimsem yok o kadar bunaldım ki bebeği istemez hale geldim artık. Biraz konuşalım mı belki iyi gelir ikimize de en azından kafamızı dağıtırız

Genişletmek için tıkla...

Allah yardımcımız olsun, kimseden birşey beklemeyen kendi kendine yetebilen biri olmak çok isterim

asdasdws .!.:

Çok düşünmemeye çalış, strese girme. İnsanlardan hayatın boyunca bi beklentin olmasın ne aile ne arkadaş. Beklenti insanı üzer… çok şükür eşin ve eşinin ailesi yanında buna da şükür de. Benim eşim yanımda değil 5 aylıkken yurtdısından türkiyeye geldim o zamandan beri görmüyorum. İş güç meselesinden dolayı çalışması gerekiyor. Doğuma yetişememe ihtimali bile var…. Olsun buna da şükür diyorum . Yoksa kafaya taksam çok üzülürdüm

Genişletmek için tıkla...

Evet bir kere takmaya başlayınca insan üzülüyor. Aile buyuklerim bir kere aramaz nasıl geçiyor diye. Herkes herkesle kavgalı zaten. Aile o içinde kıskançlık cekememe ne ararsan var. Millet ailesiyle toplanıp tatile gidiyor biz bayramda bile bir araya gelemeyiz. Ne büyük nimetmis yeni yeni anlıyorum. Hiç ihtiyaç duymazdim o hallerimi özlüyorum. Sanırım hamielleikten ihtiyaç duyar hale geldim

Hislerinizde çok haklısınız

Gariptirki canım ciğerim dediğin dostlarımdan bende darbe yedim kenara cekildim

Şuan hamileyim ve bu his bile bana yetiyor

Kimseden bi beklentim yok gerek görmüyorum yalnızlığı cook seviyorum eşim evladim ve bir kedimiz var Allaha şükür yetiyor

Her şeyin basında yüce rabbim var beni benden iyi bilen şükür ki bundan sebep herşeyimm var


BollcDua etmenizi ve kimseden bir sey beklememenizi öneririmmm Allah yardımcınız olsun