Yıllar öncesi üniversitedeyken, maddi, manevi sorunlarım sebebiyle, 38 kiloya kadar düşmüştüm, esmer tenli ve saçlarım siyah boyalıydı, gözaltlarım ise sigara kullanmam, geceleri uyumamam ve aşırı zayıf olmam nedeniyle mosmordu,kapatıcıda kullanmazdım, el hasıl bulunduğum yer olaysızdı, çok küçüktü ve ordaki canı sıkılan Komiserin dikkatini çekmiştim, uyuşturucu kullandığımdan şüphelenip hakkında ihbar var diye yalan söyleyerek beni gözaltına aldırmıştı, hayatımda ilk defa başıma böyle bişey geliyordu ve o gün adetliydim ped vardı üst aramam yapılırken oraya bile el atılması beni aşırı sinirlendirmişti, Savcılıktan arama emri olmadan beni bu şekilde usülsüz arama hakkınız yok, sizi şikayet edeceğim demiştim.
Bahsettiğim Komiser şikayet edeceğim dediğim zaman, üstümden uyuşturucu çıkmadığı halde bana sanki çıkmış gibi tutanak imzalatmaya çalışmıştı, bende fark edip tutanağı fırlatmıştım ve sonra emrindeki 8 tane memuru ile beraber bu sözlerim nedeniyle bana hakaret ve tehtitten dava açmıştı, tutanağa ise ana avrat sanki ben etmişim gibi kendi ağzından bir ton küfür yazdırmıştı. Onun ve attığı iftiralar sebebiyle haksız yere 2 sene ceza almıştım, (daha önce sabıkam olmadığı için ertelenmişti) ve kendisini merkezdeki amirlerine şikayet ettiğimde, kendini savunmak için bana torbacı diye iftira atmıştı, alnıma vurduğu bu damga pulu nedeniyle intiharın eşiğine gelmiştim... 45 yaşındaki adam işi gücü bırakıp 22 yaşındaki kızla en önemlisi gurbette tek başına okumaya çalışan zavallı bir öğrenciyle uğraşıyordu ve dışardan bakınca adama benzediği koskoca komiser olarak göründüğü için içindeki karaktersizden kimsenin haberi yoktu ve buyüzden bana kimse inanmıyordu...
O makama torpille geldiği okadar belli oluyorduki, Üstünde üniforma okadar emanet duruyorduki, okadar çok yakışmıyorduki içine, okadar Allahsız kitapsız, merhametsiz, karaktersiz biriydi ki birgün mutlaka o KHK ihraç listesinde onunda adını göreceğimi biliyordum... Sonuç gördüm, ihraç edildi, sonra öğrendimki ihraç edilince karısıda terk etti, boşandı.... Bir zamanlar devletin sahibiymiş gibi gövdesinden büyük egosuyla elindeki yetkiyi şerefsizce kötüye kullanarak kararttığı hayatların yaşadığı durumların aynısını yaşamaya mahkum edildi... Demem o ki ilahi adalette zaman aşımı yok, kimsenin yaptığı kimsenin yanına kalmıyor, birgün herkes yaşattığı ne varsa aynısını mutlaka yaşıyor...
