Zaten bu takintilar bizi bu hale getiriyor arkadasim acabalar hayatimizi mahvediyor sadece bir tavsiye vereyim esim beni doktoruma goturdugunde cildirmis gibiydim sanki orda duvarlar ustume geliyodu doktor nasil nefes alacagimi ve panik atagin öluncül hastalik olmadigini soyleyince ben rahat bir sekilde eve dondum haa birde doktorum eşime şu tavsiyeyi verdi o panik atak nöbeti gecirdiginde sakin üzerine düsme hatta onu yanliz bırakıp dısari cik gercekten seni o an bofboflayan birisi olmayinca kendi kendime yenmeyi ögrendimBen cok takıntıliyim kalbimi de kendimi de yoruyorum ama elimde değil takmamak![]()