Çok eskiden benim böyle bir arkadaşım vardı. Sevgili falan değil, normal kız arkadaş. En basit şeyden bile kavga çıkarır, ona ayırdığım zamanın kıymetini bilmez, en ufak sözümün altında bir ima arar, grup olarak başka insanların da dahil olduğu buluşmalarda falan abuk sabuk konuşup ortamın ağzına s.çardı. Sadece bana değil, birçok arkadaşına karşı öyleydi. Zaman zaman delirip hakaret etmese, saçma sapan konuşmasa o da çok iyi biriydi aslında, bu özelliği dışında hiçbir kötü özelliği yoktu. Ama çok kalp kırardı işte. Bunu yapan insan ister sevgili olsun, ister eş, ister arkadaş; her zaman kaybeder. Ben dahil bir kere oldu, affettik. İki oldu, yine affettik ama biraz uzaklaştık. Üçüncüyü de yaptı, sonra dilediği özürlerin hiçbir önemi kalmadı çünkü ben dahil herkes artık onunla olan ilişkisini kesti. Yap, et, özür dile, sonra yine yap, yine özür dile... Kısır döngü. Bunu bana sevdiğim insanın yaptığını düşünemiyorum bile. Hayatta affedip de devam edemem isterse trilyon kez pişman olsun. Aslında pişman olmuyor, gerçekten pişman olmuş olan insan bir daha yapmaz. Eşinizin size yaptığı şey çok ağır, benden söylemesi. Siz ortada aldatma falan yok, bu sebepten ilişki mi biter? diye düşünüyorsunuz falan ya, bence sadece boş yere kendinizi avutuyorsunuz.