- 17 Aralık 2018
- 387
- 126
- 33
- 27
- Konu Sahibi mavihayall
-
- #1
Hepinize merhaba.Geçen gün yine konu açmıştım özgüvensizliğim var kendimi sevemiyorum değer veremiyorum kendimi sevilmeye layık görmüyorum hiç kimseyle aynı fotoğraf karesine bile sığamıyorum çok çok alçak gönüllüyüm.Bir diğer sorunumda geçmişim arkadaş edinmeye başladıkça geçmişim yüzüme bir tokat gibi vuruluyor .Herkesin birbirini tanıdığı bir şehirde yaşıyorum yeni biriyle tanışınca hemen lise orta okul zamanımdan bahsediyorlar ya da ima ediyorlar çünkü çok çok eziktim kızlar canı sıkılınca tokatlardı beni erkekler üzerime çöp atar yürüyüşümün takllidini yaparlardı adıma facede sayfa açmışlardı herkese rezil ederlerdi beni.Yeni yeni insanlarla tanışınca doğal olarak bunlar ima edilliyor seni tanıyorum şurdan vs çok üzülüyorum eksiklik hissediyorum kiloluyum güzel değilim ama fiziksel olarak bunlar düzeltilir zayıflarım ama bakıyorum onlar daha olgun benden çok güzel anıları yaşanmışlıkları var güzel geçen ya ortaokul ya lise ya üni hayatları var bende ise hiçbişey ve yaşım 22.Çok üzülüyorum artık yaşamanın ne anlamı var ki en güzel yıllarım böyle geçti bebeklikten çocukluğa annem bakmadı bana bakanlar ezdi okul hayatında akran zorbalığı yaş oldu 22 elimde hiçbirşey yok ve de en çok canımı yakan beni döven kızlar üzülecek sandım ama bakıyorum hepsi mutlu şık giyiniyorlar ya iyi bi evlilik yapmışlar eşleri zengin yakışıklı ya da okul okuyorlar bense hala hayatımı kuramadım...