Benimde neredeyse yaşadığım iyi birşey yok gibi. Onca şeyden sonra güzellikler varsa bile silinmiş hafızamdan. Geçmişi düşünmek istemiyorum düşündükte psikolojikmen mahvoluyorum. Ama yaşanması gerekiyormuş yaşandı demeyi öğrenmemiz gerek. Bizden daha iyi hayatı olanlara bakıp kendimizi üzmek yerine, bizden kötü durumda olanları da bilmek gerek. Böyle bakmaz da sürekli diğer hayatlarla kıyaslama yaparsam ne sevgi kalıyo içimde ne de huzur.