Geçmişle vedalaşmak

Peripadisahininkizi .!.:

Yıllar önce yaptığım saflıklardan hala utanıyorum niye bu kadar saftım ve insanlara salak gibi göründüm diye, 29 yaşına gelmişim bu yaşta ergen gibi bunları düşünecek insanda değildim şuanda da aynı saflıkla devam etmiş oluyordum yani. Niye hala o yılları unutamadım dedim kendi kendime düşündüm. Çünkü bu kadar kabuğuna çekilmiş biri olarak en sosyal aktif yıllarımdı sonrasında üniversite bitti ben yine eski hayatıma döndüm, ne iş hayatına atılabildim ne de yeni insanlarla tanışabildim öylece eskide kalakaldım.

Bu arada kafaya takılabilecek çok mühim şeyler de değildi ama ben kendime odaklanmıştım kendime kızıyordum neden böyle birisiyim diye.
Sonra eskide olan herşeyi susmayı tercih etmiş değil de cevabını vermiş gibi hayal ettim. Biraz olsa içim rahatladı. Şimdiyse yepyeni bir hayata başlamaya karar verdim. Yeni iş, yeni ortam ama o eski ben olmayacak diyorum, elbette tamamen değişemeyeceğim biliyorum yapım bu, ben gerektiği gibi savaşamayan birisiyim . Tabi savaşmak derken bu kavga anlamında değil , bulunduğu anı kurtarma , kendi çıkarını korumak gibi şeyler. Ama artık kendimi olduğum gibi daha çok seveceğim.
Anksiyete, sosyal fobi gücümün yettiğince bunları yeneceğim, gerisi benim kendi yapım, kendimi olduğum gibi kabul edeceğim

Genişletmek için tıkla...

naz96 .!.:

Üniversite gibi yoğun sosyal ve okul hayatının olduğu bir dönemde geçmiş aklının ucundan bile geçmiyor çünkü sınavlar, geziler, dersler, etkinlikler buna müsade etmiyor. O yüzden üniversite hayatım benim dönüm noktamdır ve o günlere dönmeyi çok isterdim. Ama geçmişe sürekli takılı kalıp pişmanlıklarla kendini yıpratmanı sağlayansa işsizlik oluyor. Bende çalışmadığım için durup durup aklıma '' neden öyle söyledim? niye bunu yaptım? '' saçmalıklarla boğuşuyorum. O yüzden iş, sosyal hayat psikolojimizde çok büyük öneme sahip gerçekten :)

Genişletmek için tıkla...