Ben 9 yıllık sevgilimden nişanlandıktan 1 ay sonra ayrıldım :)
Üniversitede çocukken başlayan bir ilişkiydi. Doğal olarak yaşla birlikte farklı zevklerimiz, farklı hayatlarımız oldu. Ben salak gibi sonuçta seviyoruz bir önemi yok o kadar fark olur herkeste diye düşünüyordum
9 yıl dile kolay
evlilikler sürmüyor o kadar. Aynı evde (benim evim) yaşıyorduk bir de. O kadar evlilik gibiydi :) uzun zaman işsizdi, ben geçindirdim evi. En son işe girdi ben de artık evlilik hazırlıklarına başladım (iş olduktan sonra evleneceğiz diye konuşmuştuk) düğün mekanını tuttum, kına yerini ayarladım. Ev zaten vardı benim evimdeydik. Derken başka şehirde işteyken garip davranmaya başladı. Nişan oldu bitti. 1 ay sonra "biz birbirimizi çocukken sevdik ama farklı insanlara dönüştük" diyetek bitirdi. Doğal olarak çok üzüldüm. Bir de 9 yıl yani 9 yıl yaşadığın ev arkadaşından ayrılırken ğzülürsün düşün :) Birkaç ay arada aklıma gelip çok üzülüyordum ama sonra çok haklı olduğunu ve bana çok büyük bir iyilik yaptığını anladım :)
O zaman 25 yıllık en yakın arkadaşımla çok sık buluşuyorduk. Aşık olduk :) şimdi 6,5 yıldır evliyim. 1 yaşında kızım var. Çok mutluyum. O günleri ne salakmışım diye gülerek anıyorum :) siz de öyle olacaksınız merak etmeyin. Benim şansım sizi bulsun inşallah :)
umarım gerçek aşk bir gün benimde kapımı çalar
ben farkettim ki kendimi hiç sevmiyormusum o yüzden biraz daha kendimi keşfedip oyle birini almak istiyorum hayatıma
İyi dileklerim seninle.
kelin ilacı olsa misali. 
