Merhabalar öyle bunaldım ki direk konuya giriyorum
Ben 18 yaşındayım . Üniversiteye hazırlanıyorum . Çok büyük hayallerim vardı , kendi ayaklarım üzerinde durup aile baskısından az da olsa uzaklaşacaktım . Lise hayatım hep bu düşüncelerle geçti çok çalıştım düşündükçe hırslandım babamın amcalarımın o dar görüşlerine ön yargılarına tanık oldukça azim ettim ben diğer kuzenlerim gibi olmayacağım kendi kararlarımı verebileceğim dedim daha da çalıştım . Hocalarım annem benden hep çok emin oldular ama bir tek ben kendimden emin olamadım . Çünkü geleceğimi planlamış bir ailem var . Gideceğim üniversiteden kalacağım yurda kadar herşeyi ayarladılar hukuk okumak istiyorum hocalarım benden çok emin ama neymiş , hukuk okumayacakmışım . Abim 2 yıllık basit bi bölüm kazandı İzmir'e yolladılar 2 yıl tatilini yaptı geldi . Kendisi de aynen böyle söylüyo tatil yaptım okumaya gitmemiştim zaten diyo . Öyle çok hayallerim var ki inanın . Mesleğimi elime alacağım günün hayaliyle yaşadım hep bugüne kadar. Ama artık çok yoruldum bu baskılardan dersanem başladı zorla gidiyorum ne heves kaldı ne başka bişey . Yaz boyunca hiç ders çalışmadım . Tahammül edemiyorum okuduğum kitaplara bile karışan bi babam var . İçime ata ata bi hal oldum . Bana birşeyler söyleyin akıl verin lütfen tahammül edemiyorum .
