Merhabalar herkese, ilk defa konu açıyorum :)
Başlıktan da anlayacağınız gibi kızlar sürekli ileriye kötü şekilde bakıyorum. Sanki iyi şeyler hiç başıma gelmeyecekmiş gibi. Belki de bunun sebebi sırf üniversiteye hazırlanırken herkesin gazına gelip çok çalışıp iyi bir yere girmem ama sonrasında hiç de mühendis filan olmayı istememem. Şu an ikinci sınıfım ve sürekli derslere giderken aklımda şöyle düşünceler var "cidden ben okuyup mühendis olacağım eee sonra? işe gireceğim ee sonra? öyle işte çalışacaksın bütün gün. ee sonra? para alacağım ee sonra? o kadar mutsuz mutsuz para kazanıp para harcayacağım saçma sapan şeyler için sonra da ölüp gideceksin" sırf aklımda ileride ne olacak düşünceleri yüzünden hiçbir şeyden zevk almıyorum. Ailemle yaşıyorum ve sürekli okulunu bitir, oku oku oku mühendis ol, maaş al, para kazan, adam ol kafasındalar. Sanki okula başladım başlayalı tüm yeteneklerim, hayat zevkim, yaratıcılığım, mutluluğum gitmiş gibi. Okul her şeyimi sömürüyor beni de eğitimli bir köle yapıyor gibi. Gece yatarken sınav var sabah kalkarken de sınavlar var hep aklımda. Bilmiyorum belki yanlış düşünüyorum ama sanki ömrümün en güzel zamanları sırf ööyle harcanıyormuş gibi. Psikolog yardımı almayı düşündüğümü söyledim aileme. Niye bize anlatmıyorsun biz senin aileniz diyip bozuluyorlar. ve inanın ailem hiç öyle konuşulacak bir tip değil. Basıp gitsem buralardan diyorum hep. Ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
Başlıktan da anlayacağınız gibi kızlar sürekli ileriye kötü şekilde bakıyorum. Sanki iyi şeyler hiç başıma gelmeyecekmiş gibi. Belki de bunun sebebi sırf üniversiteye hazırlanırken herkesin gazına gelip çok çalışıp iyi bir yere girmem ama sonrasında hiç de mühendis filan olmayı istememem. Şu an ikinci sınıfım ve sürekli derslere giderken aklımda şöyle düşünceler var "cidden ben okuyup mühendis olacağım eee sonra? işe gireceğim ee sonra? öyle işte çalışacaksın bütün gün. ee sonra? para alacağım ee sonra? o kadar mutsuz mutsuz para kazanıp para harcayacağım saçma sapan şeyler için sonra da ölüp gideceksin" sırf aklımda ileride ne olacak düşünceleri yüzünden hiçbir şeyden zevk almıyorum. Ailemle yaşıyorum ve sürekli okulunu bitir, oku oku oku mühendis ol, maaş al, para kazan, adam ol kafasındalar. Sanki okula başladım başlayalı tüm yeteneklerim, hayat zevkim, yaratıcılığım, mutluluğum gitmiş gibi. Okul her şeyimi sömürüyor beni de eğitimli bir köle yapıyor gibi. Gece yatarken sınav var sabah kalkarken de sınavlar var hep aklımda. Bilmiyorum belki yanlış düşünüyorum ama sanki ömrümün en güzel zamanları sırf ööyle harcanıyormuş gibi. Psikolog yardımı almayı düşündüğümü söyledim aileme. Niye bize anlatmıyorsun biz senin aileniz diyip bozuluyorlar. ve inanın ailem hiç öyle konuşulacak bir tip değil. Basıp gitsem buralardan diyorum hep. Ne yapacağımı hiç bilmiyorum.