Benim 1 ortaokul, 2 de liseden olmak üzere, 3 samimi arkadaşım var. Zaten sürekli çevre yapayım diyen biri de değilim. Buldum mu? buldum, bana onlar yeter deyip geçiyorum kenara, öyle herkesle konuşmayı, her şeyimi anlatmayı sevmiyorum.
Bir de üniversite de vardı, çok samimiydik, aynı odayı paylaşıyorduk. Beraber uyuduğumuz bile oluyordu, her şeyi birlikte yapıyorduk. Yurtta imrenerek bakıyorlardı, ne güzel arkadaşlığınız var diyorlardı. Ama maalesef uzun sürmedi, nazar değdi bize, aramıza kara kediler girdi.
Bu sefer o imrenerek bakan gözler, hayretlerle bakıyordu bize, ne oldu bunlara diye..
Kısmet böyleymiş, ne yapalım..

Artık gerçek dostlar bulmak o kadar zor ki, eskiler de kaldı onlar..