universiteden mezun olduktan sonra ilk calistigim yerdeki patronum tam da boyle bir adamdi. haftanin 2-3 gunu sabah abisi arardi, kardesini sorardi. patronun odasina bakardim birkac tane bos sigara paketi, bir seyler yenmis, koltukta bir ortu, belli yani gece orada uyumus sabah da erkenden gitmis. tabii ilk is tecrubesizlik vs. olanlari anlayamamistim. sonra orada uzun yillardir calisan birisi anlatmisti adamin hikayesini. bir kizla evlenmek istemis, ailesi karsi cikmis. 30’lu yaslardaki kazik kadar adam intihara bile kalkismis. aile pes etmemis ve adami kendi istedikleri kisiyle evlendirmisler. aile apartmaninda oturuyorlardi, adam eve gitmeyince karisi gelmedigini soyluyor ve onlarda pesine dusuyorlardi. sacma agali dizilerdeki hayatlarin gercek olabilecegini o gun gormustum.
baska bir arkadasimin da gayet iyi giden bir iliskisi vardi, aralarinda hicbir sorun yoktu, seviyorlardi birbirlerini. cocugun ailesi istemedi ve ayrildilar. cocuk amcasinin kiziyla evlendi, ozurlu bir cocuklari oldu. varlikli bir aileydi mal bolunmesin diye cocuklarinin hayatlarini kararttilar yani. cocuk karisini surekli aldatiyor, zavalli kizin da ömru curuyor iste.
boyle insanlarla ugrasilmaz. en basindan bitmesi hayirli olmus bence. evlenseniz bile huzur vermez bunlar.
