- 12 Ekim 2009
- 18.676
- 24.173
- 798
Benim ilk erkek arkadaşım böyleydi üniversitede.. Normalde gayet iyiyken eve gidip geldiği hafta bir soğuk olurdu. Annesi istemiyormuş başka memleketten bir kız.. 1 sene bu böyle devam etti. 2 haftalığına eve gittiği bir zaman bana ayrılalım diye mesaj attı, annesi baskı yapıyormuş falan.. Baktım bu şimdiden böyle sorunluysa bir ömür geçmez dedim. Ayrıldık. Bir haftaya kalmadı yalvarmalara başladı, yok işte ben pişmanım annemin baskısıyla öyle dedim vs vs. Ben de biten bitti dedim. kafamda bitirdiysem, mantıklı bir yanı yoksa geri dönmem kararımdan.. Sonra bu çocuk iyice takıntılı oldu, sapık gibi peşimi bırakmadı senelerce.. Bir hafta dön diye yalvaran mesajlar atardı diğer hafta küfürler.. Sonra tekrar ben sinirden söyledim özür dilerim deyip yine yalvarmalar.. Sadece bir kere mesaj atmıştım yaptıkları yüzünden hakkımı helal etmediğimi söylemiştim. Onun dışında yazdığı hiçbir şeye cevap yazmadım. Birkaç sene sonra mesajlar azaldı git gide ve bitti. Çok şükür kurtulmuşum dedim.
Kesinlikle ayrıl. Evleneceği kişiyi ailesi belirleyen birinden sana fayda gelmez.
Kesinlikle ayrıl. Evleneceği kişiyi ailesi belirleyen birinden sana fayda gelmez.

