Gerçekten güvenebileceğim hiç arkadaşım yok

N

nousportera

Üye
Kayıtlı Üye
11 Nisan 2014
27
1
8
Ankara
Merhaba ben üniversite 1. sınıf öğrencisiyim. ilk defa ailemden ayrılıyorum üstelik burda samimi hiç arkadaş edinemedim sürekli eski arkadaşlarımı özlüyorum burda çok yalnız hissediyorum insanların beni yanlarında istemediğini düşünüyorum bir de beni kullanmaya çalıştıklarını düşünüyorum benime konuşmak istemediklerini düşününce ben de suspus olup hiç konuşmuyorum konuşacak konu bile bulamıyorum bir ara her gün ağlıyordum doktora gittim biraz daha iyiyim ama mutlu değilim sizce sorun ben de mi aslında çok neşeli bir insanım ama maalesef bunu gösteremiyorum
 
Yazini okumadan cevap verdim.
Sana su kadarini soyleyeyim universitedeymissin kimseye zaten guvenme orda ben de uni. Okudum hayatimda gordugum en pis ortamdi.
Bir zaman sonrs insanlari anlayip nasil olduklarini cozup arkadaslik kuruyorsun zaten ama ilkten icinin isinmadiklariyla muhabbet kurma. Zorlama arkadasliklar edinme yapma...
kimseye guvenip esya borc vb seyler verme cok seversen dahi guvenme her seyini acma neler gördüm neler. Yurtta kalinca her olayin icinde oluyosun otomatikman..
 
Son düzenleme:
zaten kolay güvenebilen bir insan değilim ama buraya alışamıyorum uyum sağlayamadım bir türlü ilk başta yakın olduğum insanları da tanıyınca iyice beni kullanmaya çalıştıklarını anladım ve uzaklaştım şimdi de yalnız kaldım öyle yani bu benim tercihim ama kötü hissediyorum kendimi sıkılıyorum çok fazla anlamadım niye böyle oluyor kimseyle yakın olamıyorum bilmiyorum biraz fazla mı önemsiyorum insanları anlamadım
 
yani hep tereddütlerim oluyor yeni tanıştığım insanlar çabuk ısınamıyorum acaba o da böyle yapar mı gibisinden sürekli sorular oluyor kafamda ama güvenince de karşımdaki bir şey yapınca çok fazla üzülüyorum
 

dediğin gibi insanları cok önemsiyor olabilirsin bir de şöyle birşey var zamanla zaten insanları anlıyorsun mesela dediğin gibi kimi insanlar seni kullanmaya çalışıyor bunu sonradan farkediyorsun. mesela sekiz yıl öncesine dönebilsem hayatıma soktugum hemen hemen tüm insanları elerdim hemen hemen hepsinin bana bir yanlışı oldu. üzülme zamanla sana yanlış yapmayan arkadaşların da olacak ins. acele etme arkadaşım yok diye üzülme tek başıma az pencere kenarında oturup müzik dinlemedim. son senemde 2-3 arkadasım olmuştu hesap et artık. ben de o yalnızlıgı cok cektim yani ama arada çok yanlış arkadaslarım da oldu o yüzden en iyisi yalnızlık diyorum ...
 


haklısın belki de en iyisi yalnızlıktır ama burada ailem de olmayınca kendimi çok kötü hissediyorum iyi niyetimin böyle kullanılması beni çok üzüyor aslında inşallah iyi insanlar çıkar karşıma. teşekkür ederim söylediklerin için :)
 
Ben de üniversite okuyorum şu an 3.sınıfım benim senden farklı olarak 1.sınıfta acayip çevrem vardı arkadaşlarımı çok sever çok güler çok eğlenirdim. Birgün üst sınıflardan biriyle muhabbet ederken bana şöyle demişti "Sınıfın ilerledikçe arkadaş sayın azalacak." Gerçekten de öyle oldu şu an o çok sevdiğim 'dostlarımla' bir merhabadan başka birşey konuşmuyorum. Şu an dostum diyebileceğim 1 kişi bile yok. Yani demem o ki üniversite böyle birşey işteee

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 

canım benim bu seninle ilgili, ailenden ilkkez ayrıldıysan biraz seni etkilemiş olabilir, hangi şehirdesin ki kafana göre arkadaş bulamıyorsundur belki orada ??????
 
haklısın belki de benim de böyle olacak ama bilmiyorum kendimi kötü hissediyorum böyle değersizleştiriyorum acaba diyorum ben mi anlaşamıyorum sıkılıyorum onların konuşmalarından bi de ama önceden böyle sorunlar pek yaşamazdım çok mu önyargılı böyle seçici davranıp yanlış mı yapıyorum anlamadım yani kimseyi beğenmeyen biri olarak değil de onların sohbetlerine katılamıyorum konuşamıyorum öyle diyim
 
buketkardel .!.:
canım benim bu seninle ilgili, ailenden ilkkez ayrıldıysan biraz seni etkilemiş olabilir, hangi şehirdesin ki kafana göre arkadaş bulamıyorsundur belki orada ??????
Genişletmek için tıkla...

ankara da okuyorum küçük bi şehirden geldim zaten ve ilk ayrılışım tabii. evet bulamadım sanırım yani kafa dengi olmayınca ben de güvenemiyorum konuşamıyorum pek
 
Benimde yoktu hatta hala yok:)evliyim tek gercek arkadasm,dostm,sırdaşm eşim:) hic arkadaş eksikliqi cekmedm herkesle merabam vardı ama dostluk adina hic tam güwenebilecegm kisi olmadi.. Evlenmedn önce en yakın arkadaşm annem şmdi eşim oldu..kimseye herşeyinizi anlatick kdr samimi olmayn ztn derdine yâren bulmak ayrı ama her derdini,skntni arkadşa anlatick kdrda samimi olmak ayri..bence gereksz bi samimiyet
 

dediğin gibi annem benim için de öyle ama ankarada ailem yanımda olmayınca bir eksiklik hissediyorum bu da beni çok yoruyor iyice içime kapamıyorum ki çok fazla konuşabilen çabucak kaynaşabilen de bir insan değilim istemesem de üzülüyorum sıkılıyorum fazlaca
 
Merhaba bende üniversite birinci sınıfım.. ilk dönem senin gibi ben de neden bu durum böyle diye düşünüyordum. Çünkü bölüm arkadaşlarımla dersler, notlar, hocalar dışında pek bir şey konuşmuyorduk. Bu da sanki beni kullanıyormuşlar gibi bir his yaratıyordu ama sonra kabullendim. Yani evet maalesef böyle bir ortam.. Ama konuşacağımız konular bu olsa bile bana yardımcı olmayana ben de pek bilgi vermeyeye dikkat ettim. Yalnızlık fena, birileriyle dersler dışında bir şeyler paylaşmak istiyorsun ama maalesef. İkinci dönem biraz daha iyi oldu birlikte bir şeyler yapabileceğim arkadaşlarım oldu ama hani öyle sağlam bir arkadaşlık değil tabii.. Daha birinci sınıfız belki istediğimiz şekilde arkadaşlara sahip oluruz. Ama yine de bu durum seni mutsuz etmesin, güçlü olmaya bak.. Hangi şehirdesin bilmiyorum ama mutlaka bulunduğun şehirde etkinlikler falan oluyordur tek başına gidebilirsin çok sıkkın ve mutsuz hissettiğinde ben öyle yapıyorum.:)
 
inşallah olur tabii zaten çıkar ön planda olacaksa hiç olmasın daha iyi ilk dönem yakın olduğum insanlarla bu dönem uzaklaştım o yüzden de zorlandım dediğim gibi kendi tercihim ama insan cidden sıkıntı ben de mi acaba diye düşünmeden edemiyor. ankara da okuyorum ben yani yapılacak şeyler oluyor tabii ama yine de bir kere kafama taktığım bir şeyden kolay kolay kurtulamıyorum kendi kendime büyütüyorum sanırım o yüzden bu kadar üzülüyorum
 
Anlıyorum seni, çünkü dediğim gibi aynı evrelerden geçtim. Ama madem ki kafana taktığını kabul ediyorsun, bundan kurtulmaya çalış daha realist ol. Mutsuzluğun ya da mutluluğun arkadaşlarına ve onların tutumuna bağlı olmasın. Daha birinci sınıfız kim bilir daha neler yaşayacağız, o yüzden toparlanmaya bak. Ve dediğim gibi bu durumu büyütmek yerine kendini mutlu hissedebileceğim şeyler yapıp, kendini geliştirmeye bak. Akıl verir gibi oldu ama değil, tamamen kendi durumumdan yola çıkıp kendi yaptıklarımı sana yazıyorum örnek vermek için.:)
 
söylediklerinde çok haklısın ama benim de karakterim böyle sanırım babam da en çok bundan şikayet ediyor zaten :) daha iyiyim tabii bu aralar eskiye göre kendimi avutmaya çalışıyorum hayırlısı böyle belki de falan diye geçiriyorum içimden umarım dediğin gibi sadece birinci sınıfımız böyle olur :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Göz altı torbası ve yağ enjektesi yaptırmayın
Yorumlar
11
Görüntüleme
1K
Angelica B
A
V
  • Kilitli
Eski sevgilim ve hoşlandığım kişi aynı adliyede meslektaş. Bu işi durumu karıştırmadan nasıl çözebilirim? Lütfen bir akıl verin aklım çok karışık...
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
8K
Seytanolabilirim
Z
çok uzunca iç dökme, her şeyden biraz
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
6K
SARILARIN FILIZ
V
  • Kilitli
Yalanlar üstüne kurulu bir aşkı kurtarabilir miyim? Yoksa gerçekleri bilmemesi daha mı iyi?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
10K
gozyasi
BÖYLE DÜŞÜNMEM NORMAL Mİ YOKSA BEN Mİ ALINGANIM
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
Kulkedisi3
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…