Gereksiz evham mı yapıyorum ?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
4justice

4justice

* hasta la vista baby *
Kayıtlı Üye
3 Aralık 2011
10.447
12.567
298
Hanımlar selamlar herkese sağlıklı mutlu seneler diliyorum,

2021'e aslında umutlu girdim.. çok da güzel bir sene olacak hissediyorum.. ama düşünmekten ve evhamlanmaktan kendimi alamadığım bi konu var çember daraldı..

2 yıllık evliyim.. işlerimiz güçlerimiz gelirimiz yerinde maddi olarak çok şükür bi sıkıntımız yok... eşim 31 ben 28 yaşında..
yakın zamanda yurtdışına göç etme planımız var olumlu olursa 6 ay sonra gibi..

gel gelelim konuya... öncelikle allah isteyen herkese sağlıkla nasip etsin.. fakat ben çocuk yapma fikrine hiç bi zaman sıcak bakmadım.. kendimi anne hayal edemiyorum..
yani ne bilim.. ben istediğim saatte uyuyup istediğim saatte uyanmak istiyorum.. içerden bebek ağlaması duymak bana zor geliyor.. ya da kafam estiği an hadi haftasonu kamp yapalım.. hadi kadıköyde sabahlayalım... hadi bu ay yurtdışı gezisi yapalım.. yani sürekli bu moddayım..

sanki çocuk bütün özgürlüğümü alacak gibi hissediyorum.. eşimse çocuk delisi... ve ben ne kadar kaçsam da artık üzerime gelmeye başladı.. ben sürekli erteleme modundayım ve hazır hissetmiyorum... açıkçası hiç bi zaman da hazır hissedeceğimi düşünmüyorum..

sanki çocuk zorunluymuş gibi ve allah nasip ederse yapmak için yapacağım gibi.. şimdi mesele şu ki, türkiyede olursak çocuğa bakacak birileri olacak ben işime devam edeceğim.
yurtdışına taşınır isek benim dil öğrenme adaptasyon sürecim yeni iş bulma vs zamana ihtiyacım var ve eşim en fazla 1 sene daha bekleriz diyor..
çocuğa tek başıma bakacak olma fikri bile ürpertiyor beni.. bu arada çalışamıcam tabi.. çalışamadığım zaman eşimin maaşı yetecek mi nasıl olacak o kısmı da muamma tabi şuan.. ve eşim 2 çocuk istiyor... birini büyüttüm hadi işe başliyim desem hadi 2. olsun diyecek yani...

offf bilemiyorum daral geliyor, kaç gündür huzursuzum.. ne güzel kafamdaki negatifliklerden kurtulmuşken bu konu beni yine dibe çekiyor..
yoksa ben mi gereksiz abartıyorum bilmiyorum desteğinize ihtiyacım var
 
4justice .!.:
Hanımlar selamlar herkese sağlıklı mutlu seneler diliyorum,

2021'e aslında umutlu girdim.. çok da güzel bir sene olacak hissediyorum.. ama düşünmekten ve evhamlanmaktan kendimi alamadığım bi konu var çember daraldı..

2 yıllık evliyim.. işlerimiz güçlerimiz gelirimiz yerinde maddi olarak çok şükür bi sıkıntımız yok... eşim 31 ben 28 yaşında..
yakın zamanda yurtdışına göç etme planımız var olumlu olursa 6 ay sonra gibi..

gel gelelim konuya... öncelikle allah isteyen herkese sağlıkla nasip etsin.. fakat ben çocuk yapma fikrine hiç bi zaman sıcak bakmadım.. kendimi anne hayal edemiyorum..
yani ne bilim.. ben istediğim saatte uyuyup istediğim saatte uyanmak istiyorum.. içerden bebek ağlaması duymak bana zor geliyor.. ya da kafam estiği an hadi haftasonu kamp yapalım.. hadi kadıköyde sabahlayalım... hadi bu ay yurtdışı gezisi yapalım.. yani sürekli bu moddayım..

sanki çocuk bütün özgürlüğümü alacak gibi hissediyorum.. eşimse çocuk delisi... ve ben ne kadar kaçsam da artık üzerime gelmeye başladı.. ben sürekli erteleme modundayım ve hazır hissetmiyorum... açıkçası hiç bi zaman da hazır hissedeceğimi düşünmüyorum..

sanki çocuk zorunluymuş gibi ve allah nasip ederse yapmak için yapacağım gibi.. şimdi mesele şu ki, türkiyede olursak çocuğa bakacak birileri olacak ben işime devam edeceğim.
yurtdışına taşınır isek benim dil öğrenme adaptasyon sürecim yeni iş bulma vs zamana ihtiyacım var ve eşim en fazla 1 sene daha bekleriz diyor..
çocuğa tek başıma bakacak olma fikri bile ürpertiyor beni.. bu arada çalışamıcam tabi.. çalışamadığım zaman eşimin maaşı yetecek mi nasıl olacak o kısmı da muamma tabi şuan.. ve eşim 2 çocuk istiyor... birini büyüttüm hadi işe başliyim desem hadi 2. olsun diyecek yani...

offf bilemiyorum daral geliyor, kaç gündür huzursuzum.. ne güzel kafamdaki negatifliklerden kurtulmuşken bu konu beni yine dibe çekiyor..
yoksa ben mi gereksiz abartıyorum bilmiyorum desteğinize ihtiyacım var
Genişletmek için tıkla...
Herkes çocuk sahibi olacak diye bir şey yok, ama eşiniz istiyorsa bir ortak nokta bulmalısınız belki 2 değil de 1 çocuk gibi. Kısıtlanma kısmına gelince ilk 1 yıl wc ye bile koşarak gidip gelen insanlar tanıyorum. Fakat belki de çocuk sahibi olduğunuzda bütün bu hisleriniz değişir.
 
Bir kadın anne olmak istemiyorsa zorlanmamali bence. Bu şartlarda çocuk yaparsanız yüzde yüz bakımı sizde olacak. Bu sizi mutlu etmeyecek.

Sosyal bir hayat ve kariyer istiyorsunuz. Özgür ruhlusunuz. Haliyle bebek olayı size hiç iyi gelmeyecek.

Birde her kadın anaç değil ki. Olmak zorunda da değil.

Eşinizle ciddi ciddi konusmalisin, içinden geçenleri.
 
Hazır değilsen yapma yaşın 28 miş benm 34 7 aylık evliyim anca düşünüyorum. Ayrıca özgürlük kısmı bilemiyorum kanal 7 de gezi programı var karı koca bir de çocukları oldu çocuk anne kucağında dünyayı gezdi zor mudur elbette zordur ama karı koca hayaliymiş baktığınızda engel değil ben sadece örnek verdim bakış açınızı bilemem . Çocuk ekran karşısında büyüdü resmen.. bilemiyorum çocuğu nasıl yetiştirrsen öyle gider . İş sizde bitiyor ..
 
Evham yapmakta haklısınız çocuk yapmak için yapılmaz. Sevgi, emek ister, kendinden bile zamanı çalan varlıklar ☺️ Bunlarla karşılaşınca bi an da kendinizi hoppp depresyonda bulabilirsiniz.
Önce kendinizi hazırlayın sonra çocuk fikrini düşünün. Ama iki olmaz da bir olur.
 
Evlenmeden once konusup anlasmadiniz mi bu konuyu? Ben kisisel sebeplerden ve kendi sınırlarının farkinda oldugu icin hicbir sekilde cocuk dusunmeyen bir kadinim. Esimin de cocuk istemedigine emin olarak evlendim. Bu konudaki beklentilerin farkli olmasi evliligi cikmaza surukler.
 
Margaret Hamilton .!.:
Evlenmeden once konusup anlasmadiniz mi bu konuyu? Ben kisisel sebeplerden ve kendi sınırlarının farkinda oldugu icin hicbir sekilde cocuk dusunmeyen bir kadinim. Esimin de cocuk istemedigine emin olarak evlendim. Bu konudaki beklentilerin farkli olmasi evliligi cikmaza surukler.
Genişletmek için tıkla...
açıkçası bu konu işte beni düşündürüyor
evlenmeden önce de benim çocuk istemediğimi biliyordu, bense onun istediğini biliyordum
net çizgiler çekmedik ikimizde. o yüzden şuan bişi diyemiyorum
 
Cocuk istemek kadar istememek de cok dogal. Ama buna eslerin ikisinin de razi olmasi lazim. Yani ortak karar. Bir taraf cok isterken digerinin istememesi mutsuzluk yaratabilir. Su da var ki bir kadin cocuk dusuncesine hazir degilse hamile kaldiginda ya da dogurdugunda beraberinde depresyon da gelebiliyor. O yuzden bu konulari hassas buluyorum.

Sizin durumunuz icin sunu soyleyebilirim. Henuz 28 yasindasiniz. 2 senelik evlisiniz. Anne olmak icin vaktiniz var, dusunceleriniz ilerde degisebilir. Suan icin bir bebek plani yapmadan iki kisilik olarak hayatinizi planlayin, simdiden dusunup stres olmak anlamsiz. Hayat bazen dusundugumuz gibi gitmeyebiliyor da. O yuzden biraz da akisina birakmak lazim. Keza ben 35 yasinda artik evet bir bebegimiz olsun ortak dusuncesiyle isteyerek hamile kaldim. Oncesinde mesela bu dusunceye cok da hazir degildim.
 
Şahsen ben de sizin gibi çocuk düşünmeyenlerdenim.
Eşinizin en fazla 1 sene vs diyerek baskı yapmasını pek doğru bulmadım.
Muhtemelen bana yapılsa hepten çocuktan soğurdum.
Hiç çocuk istemeyen birine 2 çocuk demek çıkmaza sokmak demek.
Bence eşinizle bu konuyu konuşup ortak bir karara bağlamanız lazım.
Havada kaldığını için gerginlik yaratıyor.
Benimki üstüme gelmiyor zamana bıraktı.
 
4justice .!.:
açıkçası bu konu işte beni düşündürüyor
evlenmeden önce de benim çocuk istemediğimi biliyordu, bense onun istediğini biliyordum
net çizgiler çekmedik ikimizde. o yüzden şuan bişi diyemiyorum
Genişletmek için tıkla...

Bu hata olmus. Acikcasi orta yol bulunmasi nasil mumkun olabilir bilmiyorum. Iki taraftan birinin kendinden buyuk bir fedakarlik yapmasi gerekecek. Ben bu fedakarligi yapamayacagim icin su an esim cocuk istiyorum diye gelse evliligim geri donulmesi cok zor bir yola girerdi.
 
Norma J .!.:
Cocuk istemek kadar istememek de cok dogal. Ama buna eslerin ikisinin de razi olmasi lazim. Yani ortak karar. Bir taraf cok isterken digerinin istememesi mutsuzluk yaratabilir. Su da var ki bir kadin cocuk dusuncesine hazir degilse hamile kaldiginda ya da dogurdugunda beraberinde depresyon da gelebiliyor. O yuzden bu konulari hassas buluyorum.

Sizin durumunuz icin sunu soyleyebilirim. Henuz 28 yasindasiniz. 2 senelik evlisiniz. Anne olmak icin vaktiniz var, dusunceleriniz ilerde degisebilir. Suan icin bir bebek plani yapmadan iki kisilik olarak hayatinizi planlayin, simdiden dusunup stres olmak anlamsiz. Hayat bazen dusundugumuz gibi gitmeyebiliyor da. O yuzden biraz da akisina birakmak lazim. Keza ben 35 yasinda artik evet bir bebegimiz olsun ortak dusuncesiyle isteyerek hamile kaldim. Oncesinde mesela bu dusunceye cok da hazir degildim.
Genişletmek için tıkla...
bu arada anksiyete ile boğuşuyorum 4 yıldır ve ilaç kullanıyorum
yeni yeni toparladım diyebilirim son 7-8 aydır kafam yerinde
o yüzden depresyona girme fikri beni çok korkutuyor

bu arada bencede 30 32 gibi düşünelim diyorum ama eşim ben 50 yaşına gelince çocuk üniye başlasın istemiyorum diyor
çocuğun gençliğinde yaşlancaz falan diyor
devir değişti ama yani sonuçta anlatamıyorum
 
Anne olmak kolay degil. Istemiyorsaniz, hazir degilseniz bunu acik acik konusun. Ortayi bulamiyorsaniz da yaslar uygunken ayrilin herkes kendine bir yol cizsin. Cunku cocuk isteyen biri icin cocuk ozlemi de hic kolay degil.
 
aceleye gerek yok

önce yurt dışı işi netleşsin

sonra oraya bir adapte olunsun

yani derdini anlatamadan doktora nasıl gideceksin vs vs

sonra şartlar değerlendirilir

çocuk dünyaya gelsin

o ülkenin şartlarına göre kim bakar, kreşe mi gider, işveren farklı uygulama mı yapar onu değerlendirirsiniz

ikinciyi de hele birr o zaman gelsin geçsin birinci biraz büyüsün o zaman düşünürsünüz
 
55 günlük bir anne olarak şunu söyleyebilirim ki, kadın kendisi anne olmak istemeden çocuk bakmak büyütmek gerçekten çok zor ve yıpratıcı bir süreç. Hele ki yenidoğan döneminde babanın yapabileceği pek birşey olmuyor tüm sorumluluk anne üzerinde oluyor. Çok sevdiğim istediğim halde şuan oldukça zorlanıyorum. Birkaç ay sonra ne olur bilmiyorum tabi ama şuan kendime ayırabileceğim hiç bir vaktim yok. Annelik babalık gibi değil maalesef çok istemek onu hayatının merkezine koymayı göze alabilmek gerek. Benim eşim de doğmadan önce 5-6 çocuk hayali kuruyordu ama şuan 2.yi bile istemiyor 😂 çocuğa bakmadığı halde zor geliyor. Hayal kurarkenki kadar toz pembe olmuyor maalesef erkekler de yaşamadan anlamıyor bunu
 
4justice .!.:
Hanımlar selamlar herkese sağlıklı mutlu seneler diliyorum,

2021'e aslında umutlu girdim.. çok da güzel bir sene olacak hissediyorum.. ama düşünmekten ve evhamlanmaktan kendimi alamadığım bi konu var çember daraldı..

2 yıllık evliyim.. işlerimiz güçlerimiz gelirimiz yerinde maddi olarak çok şükür bi sıkıntımız yok... eşim 31 ben 28 yaşında..
yakın zamanda yurtdışına göç etme planımız var olumlu olursa 6 ay sonra gibi..

gel gelelim konuya... öncelikle allah isteyen herkese sağlıkla nasip etsin.. fakat ben çocuk yapma fikrine hiç bi zaman sıcak bakmadım.. kendimi anne hayal edemiyorum..
yani ne bilim.. ben istediğim saatte uyuyup istediğim saatte uyanmak istiyorum.. içerden bebek ağlaması duymak bana zor geliyor.. ya da kafam estiği an hadi haftasonu kamp yapalım.. hadi kadıköyde sabahlayalım... hadi bu ay yurtdışı gezisi yapalım.. yani sürekli bu moddayım..

sanki çocuk bütün özgürlüğümü alacak gibi hissediyorum.. eşimse çocuk delisi... ve ben ne kadar kaçsam da artık üzerime gelmeye başladı.. ben sürekli erteleme modundayım ve hazır hissetmiyorum... açıkçası hiç bi zaman da hazır hissedeceğimi düşünmüyorum..

sanki çocuk zorunluymuş gibi ve allah nasip ederse yapmak için yapacağım gibi.. şimdi mesele şu ki, türkiyede olursak çocuğa bakacak birileri olacak ben işime devam edeceğim.
yurtdışına taşınır isek benim dil öğrenme adaptasyon sürecim yeni iş bulma vs zamana ihtiyacım var ve eşim en fazla 1 sene daha bekleriz diyor..
çocuğa tek başıma bakacak olma fikri bile ürpertiyor beni.. bu arada çalışamıcam tabi.. çalışamadığım zaman eşimin maaşı yetecek mi nasıl olacak o kısmı da muamma tabi şuan.. ve eşim 2 çocuk istiyor... birini büyüttüm hadi işe başliyim desem hadi 2. olsun diyecek yani...

offf bilemiyorum daral geliyor, kaç gündür huzursuzum.. ne güzel kafamdaki negatifliklerden kurtulmuşken bu konu beni yine dibe çekiyor..
yoksa ben mi gereksiz abartıyorum bilmiyorum desteğinize ihtiyacım var
Genişletmek için tıkla...
Evlenmeden önce çocuk konusunu konuşmuş olmalıydınız. Hiç istemeye bilirsiniz en doğal hakkınız ama çocuk isteyen adam ile evlenmeyecektiniz ona göre.
Şahsen bende doğurana kadar kendimi anne olarak hayal etmiyordum. Çocukları severdim ama tam sizin tarif ettiğiniz özgür hayatım vardı. Doğumdan sonra adapte olmak biraz zor oldu o bir gerçek. Ama insan sorumlulukları ile büyüyor, olgunlaşıyor. Asla 2.yi istemem derken sonradan fikrimi değiştirdim, birtane daha oldu. İyiki varlar ikiside. Allah yokluklarını göstermesin gerçekten
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

P
Boşanmayı başarabilecek miyim ?
2 3 4
Yorumlar
76
Görüntüleme
4K
Tbyte
T
B
Kocam şiddet uyguluyor boşanmalı mıyım
4 5 6
Yorumlar
110
Görüntüleme
7K
Nive8
N
C
Bir derdim var
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
kedimiyav
K
M
Narsist ve boşanma
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
DiDee
DiDee
S
ARTIK KATLANAMIYORUM...
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
Ahuzarr
Ahuzarr
Back
X