Gereksiz evham mı yapıyorum ?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
yani ne bilim.. ben istediğim saatte uyuyup istediğim saatte uyanmak istiyorum.. içerden bebek ağlaması duymak bana zor geliyor.. ya da kafam estiği an hadi haftasonu kamp yapalım.. hadi kadıköyde sabahlayalım... hadi bu ay yurtdışı gezisi yapalım.. yani sürekli bu moddayım..

sanki çocuk bütün özgürlüğümü alacak gibi hissediyorum..

simdi cok polyanna olmaya gerek yok,

evet cocuk bir cok seye engel degildir diyebiliriz de, bu paragraftakilere engeldir kesinlikle bunu soyleyebiliriz.

cocugun en buyuk olayi zaten duzen istemesidir,
cocukla kampa da gidilir, yurtdisi gezisine de gidilir, ama cok cok iyi planlanarak ve cocuk bu fikre alistirilarak, spontane olayi baya bir azalmali yani.

o yuzden bence hazir olmadan kendinizi zorlamayin ve ertelemeye devam.
Zaten pandemi gibi cok ciddi bir gerekceniz de var ertelemek icin, gitmek istediginiz ulkede de durumlar oyle 1 yilda toparlanabilecek gibi degil.
 
Canım buraya konu açtığına göre artık çocuk düşünme vaktin gelmiş ve düşünüyorsun bence .Büyük ihtimal ilk çocuğun zorluğunu görünce ikinci çocuğu düşünmeyebilirsin gibi geliyor. Tek çocukla bu dediğin gezme tozma işlerini 3 yıl ertelersin sonra devam ve daha eğlenceli olur çocukla inan .
 
Kesinlikle anne olmak istemediğime emin olduğum için eşimle bu konuyu evlenmeden önce konuşup, fikirlerimizin, hayat planlarımızın aynı olduğu konusunda hemfikir olarak evlendik.
Böyle şeyler kesinlikle öncesinde konuşup anlaşılmalı, İleride iki taraf karar değiştiriyorsa sorun yok ama bir taraf değiştirir, öteki kararında net kalırsa da o zaman evlilik birliği devam edemez.
Eşim istiyor diye kendim istemediğime bu kadar netken, zerre acaba diye düşüncem yokken, hayatımda bir çocuğa asla yer yokken kalkıp aramız bozulmasın diye çocuk yapmazdım. Bu aman neyse huyuna gideyim diye yapılacak bir şey değil, anne olmak istemiyorsanız olmayın bu kadar net. Doğurduktan sonra pişman olursanız ne olacak?
 
Bende 30 yaşındayım, 6 yıllık evliyim ama annelik sanki hic bana göre değil gibi..
Esim desen oda aman aman istemiyor, olursa olur olmazsa olmaz zaten daha genciz çocuğumuz olmazsa çok ilerde evlat ediniriz diyor.
Bir taraftan gün geçtikçe doğurganlığım azalıyor, acaba ilerde pişman olurmuyum diyorum ama gece uykusuz kalmalar, tüm hayatmı ona adayacak olmam, suan yaptığım hiçbirşeyi rahat rahat yapamayacak oluşum off..
Çok zor bir karar.
 
Bu kişisel bir istek bence
Ve bebek cidden yorucu
Çok isteyip seven kişi bile zorlanabiliyor
Ve yük keisnlikle annede
Hele bebek ağlayınca erkekler hemen anneye getiriyor.
Sanki elimizde susturucu var
Ama benim bu dünyadaki enbuyuk isteğim bir evlada sahip olmakti şükür suan tam karşımda 45gunluk bebeğim var😅
Valla çok istemesem belki bende mirin kirin ederdim ama dediğim gibi ben çok seviyorum ve eşimde yardımcı
Buna rağmen köşede minder gibi dursa cildirirdim
 
Sizinle ayni durumdaydim.
Cocuk istemiyordum. Esimse benim tam tersimdi.
Eger hazir olmamı bekleseydik sanirim ömür boyu hazir olmazdim.
Benim fikrimi degistiren esime haksizlik yaptigimi dusunmem oldu.
Ben istemiyordum ama o cok istiyordu ve ben zaten 8 sene ertelemistim.
Oglum suan 3.5 yasinda ve ben kendimi anne olarak bile dusunemezken 3.5 sene kendim yardimsiz baktim.
Yani bir kere olduktan sonra adapte oluyorsunuz fakat en guzeli yine de hazir olmayi beklemek diye dusunuyorum. Cunku gerçekten zorlayici bir süreç.
Ha bir de su pandemi zamani onumuzu goremezken hamile kalinmali mi kirk kere dusunmek lazim.
 
Ben de çocuk fikrine hiçbir zaman sıcak bakmıyorum bakamıyorum. Fikrim değişir mi bilmiyorum da. Ama eşim hiçbir zaman beni sıkıştırıp çocuk istiyorum demedi çünkü evlenmeden önce de bunu biliyordu. Ki o da çocukları çok fazla sevmiyor. Sırf görev olsun diye de çocuk yapmak istemiyoruz. Ne zaman hazır olursak o zaman yaparız diye konuşuyoruz. Bu 2 yıl sonra da olabilir 5 yıl sonra da olabilir.
Eşinizle konuşmalısınız bu konuyu. Çocuğun sorumluluğu neredeyse tamamen annede oluyor neredeyse. O yüzden özellikle anne hazır olmadan olmamalı.
 
bu arada anksiyete ile boğuşuyorum 4 yıldır ve ilaç kullanıyorum
yeni yeni toparladım diyebilirim son 7-8 aydır kafam yerinde
o yüzden depresyona girme fikri beni çok korkutuyor

bu arada bencede 30 32 gibi düşünelim diyorum ama eşim ben 50 yaşına gelince çocuk üniye başlasın istemiyorum diyor
çocuğun gençliğinde yaşlancaz falan diyor
devir değişti ama yani sonuçta anlatamıyorum
Anksiyete cok zordur. Suan esinizin size cocuk icin baski yapmasi bile anksiyeteyi tetikler. Istenmeyen bir gebelik hepten tetikler. O yuzden burda son karar mercii sizsiniz. Ayrica esiniz oyle planlar yapiyor su yasima gelince cocuk bu yasta olacak vs diye, hic oyle plan yapmasin hayatin ne getirecegini kimse bilemez. Allah herkese uzun omur versin ama yarinimizin garantisi yok. Bizim kismetse cocugumuz 7 yasina geldiginde esim 50 yasinda olmus olacak. Biz nerelere gidelim o zaman😃
 
Hanımlar selamlar herkese sağlıklı mutlu seneler diliyorum,

2021'e aslında umutlu girdim.. çok da güzel bir sene olacak hissediyorum.. ama düşünmekten ve evhamlanmaktan kendimi alamadığım bi konu var çember daraldı..

2 yıllık evliyim.. işlerimiz güçlerimiz gelirimiz yerinde maddi olarak çok şükür bi sıkıntımız yok... eşim 31 ben 28 yaşında..
yakın zamanda yurtdışına göç etme planımız var olumlu olursa 6 ay sonra gibi..

gel gelelim konuya... öncelikle allah isteyen herkese sağlıkla nasip etsin.. fakat ben çocuk yapma fikrine hiç bi zaman sıcak bakmadım.. kendimi anne hayal edemiyorum..
yani ne bilim.. ben istediğim saatte uyuyup istediğim saatte uyanmak istiyorum.. içerden bebek ağlaması duymak bana zor geliyor.. ya da kafam estiği an hadi haftasonu kamp yapalım.. hadi kadıköyde sabahlayalım... hadi bu ay yurtdışı gezisi yapalım.. yani sürekli bu moddayım..

sanki çocuk bütün özgürlüğümü alacak gibi hissediyorum.. eşimse çocuk delisi... ve ben ne kadar kaçsam da artık üzerime gelmeye başladı.. ben sürekli erteleme modundayım ve hazır hissetmiyorum... açıkçası hiç bi zaman da hazır hissedeceğimi düşünmüyorum..

sanki çocuk zorunluymuş gibi ve allah nasip ederse yapmak için yapacağım gibi.. şimdi mesele şu ki, türkiyede olursak çocuğa bakacak birileri olacak ben işime devam edeceğim.
yurtdışına taşınır isek benim dil öğrenme adaptasyon sürecim yeni iş bulma vs zamana ihtiyacım var ve eşim en fazla 1 sene daha bekleriz diyor..
çocuğa tek başıma bakacak olma fikri bile ürpertiyor beni.. bu arada çalışamıcam tabi.. çalışamadığım zaman eşimin maaşı yetecek mi nasıl olacak o kısmı da muamma tabi şuan.. ve eşim 2 çocuk istiyor... birini büyüttüm hadi işe başliyim desem hadi 2. olsun diyecek yani...

offf bilemiyorum daral geliyor, kaç gündür huzursuzum.. ne güzel kafamdaki negatifliklerden kurtulmuşken bu konu beni yine dibe çekiyor..
yoksa ben mi gereksiz abartıyorum bilmiyorum desteğinize ihtiyacım var
Hamile kalmaktan bende icten içe korkuyordum. Tipik yay burcuyum diyebilirim, gezim görim sohbet edeyim kafasindaydim. Cocuk konusu acilinca icim daraliyordu.


Simdi tam tersi oldu. Resmen annelik kimliğine büründüm, çocuklar olmasa napardim diyoru. Yurtdisi derken nereye gideceksiniz? Avrupa mi? Almanya'da yaşıyorum maddiyat anlaminda sıkıntı yaşamazsınız, o sokak röportajlarındaki gurbetcilerin dediği gibi buralar batmadi:) dil kurslari sabah öğlen öğleden sonra aksam oluyor, pandemi sebebiyle nasil yapiliyor bilmiyorum ama online imkanlarda vardir elbette. Yurtdisina cikinca ilk sene isterseniz alışma ve dil öğrenme ile gecirebilirsiniz.
Ben ilk cocugumu 27 yaşında, ikinci cocugumu 29 yaşında doğurdum.

Türk geleneklerine göre geç sayılır ama herseyde vardir bir hayır. Kendinizi sıkmayın,oluruna birakin
 
Siz şu işyerindeki iş arkadaşından etkilenen hanımefendi değil miydiniz?
Evet bence de yapılmamalı çocuk sizin evliliğe.
ne alaka şuan ? konuyu saptırmak için saptırıyorsunuz resmen..
kaostan besleniyorsunuz sanırım.
 
Yoo hiç alakası yok.
Ayrıca nasıl ne alaka oluyor? Eşini duygusal olarak aldatan bir kişi o evliliğe çocuk yapmamalı diyorum nesi ne alaka?
konunun içeriğiyle cevabınızın hiç bir alakası yok.
zaten çocuk istemeyen de benim o yüzden değersiz fikrinizi kendinize saklayabilirsiniz
 
konunun içeriğiyle cevabınızın hiç bir alakası yok.
zaten çocuk istemeyen de benim o yüzden değersiz fikrinizi kendinize saklayabilirsiniz
Konu açıyorsanız herkes fikrini belirtebilir.
Fikrini kendine sakla gibi bir savunma saçmalık asıl.
Cevabımla konunun içeriğini bağdaştıramayan birine daha fazla fikir belirtmem zaten merak etmeyin.
Ama eşinizin çocuk istemesi ve sizin istememeniz ise sorun yaratan, yaşadığınız bu duygusal aldatmayı eşinize bir açın derim. Belki vazgeçer ve sorunu halletmiş olursunuz.
 
Konu açıyorsanız herkes fikrini belirtebilir.
Fikrini kendine sakla gibi bir savunma saçmalık asıl.
Cevabımla konunun içeriğini bağdaştıramayan birine daha fazla fikir belirtmem zaten merak etmeyin.
Ama eşinizin çocuk istemesi ve sizin istememeniz ise sorun yaratan, yaşadığınız bu duygusal aldatmayı eşinize bir açın derim. Belki vazgeçer ve sorunu halletmiş olursunuz.
hı hı tamam sizsiniz :halay:
 
Gereksiz evham yapmıyorsunuz öncelikle .Belki çok iyi bir anne olursunuz ama en azından şu an ya da yakın gelecekte hazır değilsiniz yazdiklarinizdan bu anlaşılıyor .Bu çok net bir karar istemiyorsanız söylemeniz gerekiyor diye düşünüyorum .Belki 30 dan sonra isteyeceksiniz ,belki de yurtdışında kendinizi güvende hissedip hemen isterseniz .İnanın hepsi bir muamma ve gerçekten bir cevabı yok.Ben sizin yerinizde olsam en azından yakın gelecekte (kaç yılsa artık )istemedigimi ve bu yüzden ayrılmak isterse anlasyisla karşılayacağımi söylerim .Biz evlenirken bu konuları konuşup evlendik aslında ikimizde çocuktan yanayız ama iki kez kayıp yaşadım yani hayatın ne getireceği de bilinmiyor .Birgün doktorun biri acele edin yumurtalarınız tükeniyor da diyebilir .O zaman insanlar acele karar verip hazır olmadan bebek yapıyorlar .(yakın arkadaşım yaşadı ) Önemli olan sizin ne hissettiginiz ,hazır olmadığıniz birşeye sırf eşinizle ayrılmamak için tamam demeyin .Onu içinde yaşatacak olan sizsiniz
 
Yani valla o instagramda sayfalarca düzülen methiyeler gibi ulvi hisler inmedi bana. Gebelik depresyonu bitti lohusalık depresyonu başladı. Bebeğim erken doğdu bir süre küvözde kaldı dokunamadım emziremedim çok zor bağ kurduk. Şuan 2 yaşımıza az kaldı ama sanki çok yaşlandım isteyerek oldu çocuğum asla pişman değilim ama annelik çok zor. Eşim çok destek olmasına rağmen zorlanıyorum bana çok bağlı çocuğum wc bile birlikte gidiyoruz. Emek ve sabır lazım. Ha belki sizde tekmesini hissettiğimde onu ilk gördüğümde herşey değişti diyenlerden olursunuz bilemeyiz 🤷‍♀️
 
Kesinlikle normal daha sizin önünüz belli değil. Şu dönem bence sizin için çocuğa uygun değil. Ayrıca bende evlenmeden önce 3-4 hatta 5 çok çocuk olsun ,çok kalabalık olalım diyen bir insandım. Tanrım bana bir kız nasip etti, 3 erkek çocuğa bedel, 2.ye aslaaa cesaretim yok 🤣 Yani o işler belli olmaz. Siz adım adım gidin. Önce bir hayatınızı kurun sonra çocuk paniğini yapın 🤭
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X