geyik ordinaryus profesörleri burada

bugün velilerden biri gruba yazdı hastanedeydim şimdi çıktım benim çocukda ukulele istiyor diye.kim olduğunu bilmediğimden aradım.meğer sınıftaki çocuğun abisi aylardır hastanedeymiş karaciğer nakli bekliyormuş 18 yaşındaymış.kadın ondan hastanedeydim demiş.ne diyeceğimi bilemedim.bir kaç boş geçecek geçmiş olsun lafları sadece.okulele işini hallettim ama aklım orda kaldı.çocuk anlatırmış meğerse derslerde abisini.ne kadar üzücü .hayat çok kısa aslında depremi var trafik kazası var hastalığı var.yan komşum da kanserin son evlerinde.meastaz yaptı ameliyat olacak yarın o da tekrardan.ama hayat da devam ediyor gene gülüyoruz eğleniyoruz etmek zorundaaaa
Ne acılar var. Bazen bazılarını duyunca hayat o kadar boş geliyor ki. Dert ettiğimiz, hırs yaptığımız şeyler... Ben yoğun bakımdayken bir çocuk vardı 13 - 14 yaşlarında komada. 5 yıldır komadaymış. Orada büyümüş çocuk. Gelen giden kimsesi yok. Bir de komada bebek vardı. Annesi emzirirken koltukla duvar arasındaki boşluğa düşürmüş. Annesi her gün geliyor başında oturuyor konuşuyordu. İki veya dört aydır oradaydı tam hatırlayamıyorum. Doktor her şeye hazırlıklı olmak lazım tarzında bir şey söylemişti bana uzak düştüğü için yarım yamalak duymuştum. Kadın ondan sonra saatlerce ağladı çocuğun başında. O zaman o kadar bomboş gelmişti ki gözüme her şey.
 
X