Merhabalar 10 yıllık evliyiz bir çocuğumuz var. Eşim bilgisayar oyun bağımlısı. başından beri böyle. İlk başlarda tepki verdim ama zamanla alıştım ben de öbür odada kitap okuyup kendi bilgisayarımda geziniyorum. Ama kendisi evlenirken benim sigara içmemi bazı arkadaşlarımla görüşmemi vs yasakladı. Ben de evlilikte bazı fedakarlıklar olur dedim kabul ettim. Eşimin çok rahatsız edici laf sokmaları ve küsmeleri var. Öyle küfür hakaret yok ama bir kere üniversiteden bir arkadaşın profil sayfasına baktım diye çok ağır laflar etti.
Ben2 üniversite mezunu iyi bir sektörde çalışan ve kendini geliştirmeye çalışan biriyim. Bu tarz konuşmalar bana çok büyük saygısızlık olarak geldi. Kaldıramadım ayrılmak istedim. Özürler diledi, yıkıldı depresyona girdi, affettim. Ama en ufak bir tartışmada sen çok kötüsün bencilsin diyor. Ayrılacağım diyince yine melek gibi evdeki her işi o yapıyor, çocukla o ilgileniyor, hediyeler vs alıyor bana aşırı iyi davranıyor. o Her şeyden önemlisi çok üzülüyor bazen ağlıyor. Ama ben çok soğudum, tatile gittik belki düzelir diye ama başbaşayken yanında boğuluyor gibi oluyorum. çok uzun süre onun küsmelerinden ve bilgisayar başında zaman geçirmelerinden zaten bekar gibi yaşıyorum. Hayattan soğudum hiçbir şey keyif vermiyor. Böyle iyi kalpli ve hayatımı kolaylaştıran birinden ayrılmak da beni korkutuyor, yıllardır beraberiz alışkanlıklar oluyor ama çok mutsuzum. terapistin birine gittik bir yıl terapi alırsanız düzelir dedi pzarlamacı gibi sinir olduk bıraktık. Artık kendisiyle çocuğum olmadan aynı odada bile kalmak kalbime yük oluyor. Ne yapacağım bilmiyorum. ama evladımı da üzmek istemiyorum
Kalp krizi geçirecek gibi sıkıntı kaygı hissediyorum.
Ben2 üniversite mezunu iyi bir sektörde çalışan ve kendini geliştirmeye çalışan biriyim. Bu tarz konuşmalar bana çok büyük saygısızlık olarak geldi. Kaldıramadım ayrılmak istedim. Özürler diledi, yıkıldı depresyona girdi, affettim. Ama en ufak bir tartışmada sen çok kötüsün bencilsin diyor. Ayrılacağım diyince yine melek gibi evdeki her işi o yapıyor, çocukla o ilgileniyor, hediyeler vs alıyor bana aşırı iyi davranıyor. o Her şeyden önemlisi çok üzülüyor bazen ağlıyor. Ama ben çok soğudum, tatile gittik belki düzelir diye ama başbaşayken yanında boğuluyor gibi oluyorum. çok uzun süre onun küsmelerinden ve bilgisayar başında zaman geçirmelerinden zaten bekar gibi yaşıyorum. Hayattan soğudum hiçbir şey keyif vermiyor. Böyle iyi kalpli ve hayatımı kolaylaştıran birinden ayrılmak da beni korkutuyor, yıllardır beraberiz alışkanlıklar oluyor ama çok mutsuzum. terapistin birine gittik bir yıl terapi alırsanız düzelir dedi pzarlamacı gibi sinir olduk bıraktık. Artık kendisiyle çocuğum olmadan aynı odada bile kalmak kalbime yük oluyor. Ne yapacağım bilmiyorum. ama evladımı da üzmek istemiyorum
