Göğsüme oturan öküz, hoşgeldin.

Ben anne değilim çocuğum yok ama sanmasam da bir gün olursa en çok babası ile ilişkisine dikkat edicem.

vivelamour .!.:

Tamamen kopmadım ama onları bir gün kaybedeceğim, geçmişte acı- tatlı anılar yaşadığım ve kabullenmek zorunda olduğum ailem olarak kabul ettim

Genişletmek için tıkla...

Belki de kabul etmediniz hala. Kabul etmek aynı zamanda bir defteri kapatmak ve vazgeçmek oluyor. Tabii ki bir uzman değilim bilemem ama insan ailesini olduğu gibi kabul ederse kendini de edebilir diye düşünüyorum. Onaylanma ihtiyacınız, mükemmelliyetçi olmak bunların hepsi bir şeylerle yüzleşememekten geliyordur belki de.

Benim de babama o kadar çok kızdığım zamanlar oldu ki, bir kez ölse üzülmem diye düşünmüştüm. Sonrasında bir gün onunla ilgili affedemediğim her şeyden vazgeçtim. Affetmedim ama vazgeçtim gerçekten. Şimdi aramız çok iyi ve kendisini çok seviyorum ama biliyorum ki istesem nefret etmeye devam edebilirdim ve bu benim ömrüm boyunca taşıyacağım bir yük olurdu.

vivelamour .!.:

Tam yarı yaşımdasınız ne güzel hayatın daha baharında. Ben aynı yaşlardayken tüm problemlerin pik yaptığı dönemlerdi. Babam sürekli mutsuzdu anlam veremediğim şekilde. Bizdendi sanki mutsuzluğu ama değildi, kendisinden kaynaklıydı. Ve narsist bir adamdı babam muhtemelen sizinki de kibirli ve narsisttir. En doğru onun bildiği elbette aksi düşünülemez. Ama lütfen savaşın, ben savaşmadım annemin de manipüleleriyle hep kolay yolları seçtim. Sevdiğim bölüm için uğraşmadım uzaklaşmak için şehir değiştirdim mesela ve sonuç: sevilmeyen bir kariyer. Kolaya kaçmak en basiti, sakın savaşmayı bırakmayın. Bir abla tavsiyesi

Genişletmek için tıkla...

Kendimi hiç hayatın baharında göremedim maalesef. inanın sonunda hissediyorum
En doğruyu tabiki o biliyor. Ve bunun nesnel bir konu olmasına gerek yok en öznellerinde bile o biliyor.
Hatta bir yemeğin, damak tadına göre sevip sevmeyeceğin öyle veya böyle yiyebileceğin, çatalla ya da kaşıkla yiyebileceğin bir yemeğin bile hep bir doğrusu var. Hayır o böyle yenir doğrusu bu. Ne kadar temel şeylerde bile doğrusunu bildiğine inanamazsınız..
Bir dizi izlerken, bir yarışma programı izlerken bile ordaki her şeyi bile eleştirmesi "o öyle mi yapılır"ları anksiyetemi aynı anda arttırıyor kalbim yerinden çıkacak gibi oluyor.
Savaşacağım demek istiyorum ama elimden ne gelir bilmiyorum. Sadece evden gideceğim günleri bekliyorum şimdilik. Yine de kendimce kitaplar okuyup içinden çıkmaya çalışıyorum. Teşekkürederim

vivelamour .!.:

Aileyle alakalı epeydir deşmiyordum aslında. Ummadığım kadar büyük bir kaybetme korkusu yaşayınca bir an duraksadım.

Genişletmek için tıkla...

Son açtığın konular dolaylı olarak hep minik minik aile açıklaması içeriyor, hep bi huzursuzluk iç sıkıntısı üzerine. Kendini gereksiz sıkıyorsun. Olumlama mı yaparsın, spora başlar aklını oraya mı verirsin bilmem ama, bu kaygılarını boş kaldıkça, benzer okumalar yaptıkça besliyorsun; takip etmemeye, bakmamaya çalış.

Anlık, günlük yaşıyor gibi düşün; minik değişim dönüşüm planlarını gerçekleştir, üzerine konuşup konuşup deşme bence, rahatlıyorum diyorsun ama sadece aynı yeri kaşıyıp duruyorsun benim gözlemim, anlık rahatlatsa da kabuk koparıp biriktiriyorsun arka planda.

Birikim denen şeyin gücü beni korkutmaya başladı bir süredir, bu aile konuları da hep denk geliyor bu ara. 40 yaşına geldim, son beş senedir sanki birşeyleri yeni yeni anlıyormuşum algılıyormuşum gibi bir his, bir kuyu taştı durduramıyorum. Aile bireylerine kızgınım. Bendeki durum evlilik içinde mutlu olmaya başladıktan, sosyal olarak kendimi geliştirdikten, ve onlardan uzaklaştıktan sonra başladı, dışardan bakınca gözüme bir battılar ki olmuyor, ne düşünsem ne yaşansa soğuyan içimi geri ısıtamıyorum. Bıkkın bir tahammülsüzlüğüm var ki aşamıyorum. Ama şöyle koyvermiş bir yanım da var o beni delirmekten kurtarıyor : Böyle hissediyorsam böyledir ya, dert aranmıyordum ortaya çıkıverdi, demek ki gerçek, kendi geçene kadar dibine kadar yaşamalı bunu kime ne! diyorum. Kaybetme korkusu demişken, iki ablam için pek hissetmiyorum mesela, bundan bazen korkuyorum ama Türk büyüğü Teoman'ın da dediği gibi .... bazen, ne yaparsan yap olmuyor bazen.

vivelamour .!.:

Yivrummmm kıyamisu Geldiler gece gece öküzler halay çekiyor ne güzel iyiydim bu hafta iyileşiyorum diyordum :/

Genişletmek için tıkla...

Ustune dustukce daha da dellenirsin yapma. Sohbet et birileriyle mesela,gercekten iyi gelir. Benim cevremde kosulsuz sartsiz beni dinleyecek kimsem yok. Umarim senin vardir