Gönlümün dengi nerede ?

arzuhalim753 .!.:

Anlina nezaman yazilmissa ozaman olucak malesef bende aylarca uzuldum birini cok istedim olcak diye direttim sonra olmayinca ben uzuldum ve zamana birakmaya karar verdim sende oyle yapmalisin

Genişletmek için tıkla...

_perina_ .!.:

Merhaba bayanlar, 29 yaşıma yeni girdim öğretmenim, kendimce çevresi olan beğenilen, işinde gücünde bir bayanım...fakat içten içe çoook yalnızlık çekiyorum....Şu ana kadar çok görüşmek isteyen oldu, 26 ya kadar falan düşünmedim, çok da kafama göre bulamadım demek ki, 2 yıl önce çok iyi biri gelmişti onu kabul etmedim en büyük hatam oydu bence ne aradığımı bilmiyordum belki de...2 ay önce biriyle görüştüm hoşlanmıştım da bu sefer o evlilik düşünmüyordu 32 yaşında olmasına rağmen başlamadan bitti ne yazık ki, şimdi de bekliyorum ne zaman karşıma çıkacak o kişi diye zaman zaman umudumu da kaybediyorum, bu işler tamamen kısmet mi? Aynı durumda olan var mı? Sizde bu süreç nasıl gelişti? Bazen çok bunalıyorum gerçekten....

Genişletmek için tıkla...

ormanperisi .!.:

Aynen senin gibi hissediyorum ve aynı yaştayız.Üstüne bir de nişan attım ben.Şimdi o kadar allak bullak ve yalnız hissediyorum ki bilemezsin.Yani yaptığımdan pişman değilim ama ne artık birine güvenebiliyorum ne de gönlüme göre birini bulabileceğime inanıyorum.Ümitsizlik ve bilinmezlik insanı çok boşlukta hissettiriyor.Umarım Allah bize de gönlümüze göre hayırlı birini kısmet eder tez zamanda canım

Genişletmek için tıkla...

OKYANUSYAA .!.:

Hep diyorum ki zaten sonunda yalnız kalacağız
çoluk çocuk olacak büyüyecek yuva kuracak pırr gidecekler evden, hoppp kaldın yalnız
ben de aynı durumdayım üstelik 31 oldum :)))))
kalbim atmıyor, gelen giden çok, ama yok napim

"kedili kadın" olmaya karar verdim herkes evlenmek zorunda değil diyip :)))))

Genişletmek için tıkla...

mihrican89 .!.:

Aslında kader kısmet ama biraz da kendimiz yaratıyoruz kısmetimizi yani her zaman kısmet ayağımıza gelmez. Bizim aramamız gerekir her neredeyse

Genişletmek için tıkla...

mihrican89 .!.:

O kadar da geç kalmadın bence. Artık okuldur meslektir derken evlilik yaşı 30'ları buluyor.
Hem ne demişler "Kısmetse gelir Hint'ten Yemen'den, kısmet değilse ne gelir elden"
Kim bilir nerdedir ama çıkar gelir bigün sabır zaman...

Genişletmek için tıkla...

rudecute .!.:

Nasip kısmet bu işler galiba. Eğer kaçırdığınız kişiler hala bekarsa bi yeşil ışık yakın eğer evliyse zaten yapacak bir şey yok.

Genişletmek için tıkla...

_perina_ .!.:

canım ya yazman beni çok mutlu etti, insan biraz olsun teselli buluyor...ne kadar zor di mi ruh eşini bulmak, gönlüne göre birini, bilmiyorum tamamen kısmet mi? yoksa kendi elimizde mi? benim pişmanlığım 2 yıl önce görünürde çok uygun birini reddettim, en azından tanıyabilirdim, şimdi düşünüyorum da kısmet olsa olur muydu bir şekilde? belki olmazdı belki de çok mutlu olurdum, ama beni iten bir şeyler oldu belki ne aradığımı bilmeyip yanlış düşündüğümden de olmuş olabilir...

umutsuzluğa düşmek istemiyorum aslında 1-2 ay öncesine kadar dimdik duruyordum moralimi bozmuyordum, ama şu geçen zamanın hızı ve acımasızlığı çok kafama takılıyor artık...bir de şimdi hoşlandığım bir adam var, bilemiyorum pek olacak gibi bir şey değil şuan ama, bendeki o hisleri uyandırdı, ne kadar arıyormuşum meğer, ne çok istemişim yanımda bir hayat arkadaşı ve onun gidişiyle benim de düşüşüm bir oldu malesef, o günden beri de atamıyorum bu karamsarlığı....halbuki moralimizi bozunca da her şey daha iyi olmayacak ama...

dualarına amin canım, inşallah Rabbim hakkımızda hayırlısını tez zamanda karşımıza çıkarır da biz de bu durumdan çıkarız hayırlısıyla...

Genişletmek için tıkla...

ormanperisi .!.:

Haklısın bana da oluyor o git gelli dönemler.Bir gün diyorum ki hayat ne güzel ben kimse olmadan da mutlu olurum,ertesi gün yalnızım diye karamsarlığa bürünüp oturup ağlıyorum.Hatta bazen bu iki zıt duyguyu saatler içinde değişen bir ruh haliyle yaşıyorum.Birine söylesen zanneder ki evlilik meraklısısın,koca diye ölmüşün.Ama işin aslı o değil.Herkes gibi biz de sevmek ve sevilmek istiyoruz.Hele de bu yaştan sonra insan artık 20lerinin başındaki gibi sadece eğleneyim günüm güzel geçsin mantığından çıkıyor yanında herşeyini paylaşacak bir eşin olsun istiyor.Kendi aileni kurmak,kendi evinin düzenini kurmak,sevdiğin ve hayatını paylaşacağın bir eş ve çocuğun olsun istiyorsun.Evliler ve hep bekar kalma derdinde olanlar bu ruh halini asla anlayamıyorlar.
Ben de daha bugün benden hoşlandığını ve benimle yuva kurmak istediğini isteyen,çok düzgün bir karakter sahibi,uzun süredir tanıdığım eski bir iş arkadaşımı reddettim kibarca.Ha diyeceksin ki niye,yok işte hissetmiyorum ki birşey! Arkadaştan öte hissetmediğim biriyle bir ömür geçer mi sadece yalnız olmamak uğruna? Ama bu yaştan sonra da herkes evlenmiş bulunmuyor işte herşeyi sana uyan biri.
İçimizde kocaman bir boşluk var sevgiyle dolmayı bekleyen..Ben yalnız olunca mutsuz olan biriyim,kendi kendime mutlu olmak sanırım bana göre değil.Ama bu uğurda yanlış bir ilişkiye de kapılmak istemem.O yüzden sen de hoşlandığın kişiye doğru olmadığını hissediyorsan sakın kapılma , duygularına yenilme emin olmadan derim canım.Bence o 2 sene önce reddettiğin de nasibinde yokmuş,olsaydı yine çıkardı karşına emin ol.
Çok uzun yazdım kusuruma bakma,ben de dertleşmek istemişim anlaşılan :)

Genişletmek için tıkla...