"agir trajedilerden sonra sevdiklerini kaybetme ve olum korkusu bilinc altimiza yerlesir...bu trajedi deprem,kriz vs her sey olabilir,korkular icimizde sinsice buyur,ve 5 yil sonra da ortaya cikabilir 10 yil sonra da...99 depreminden sonra bolge kadinlarinda panik atak ve panik bozukluk gibi ruhsal sikintilar artis gostermistir,gostermeye de devam etmektedir" bunlar bir norologun sozleridir,dusun bakalim cok etkilendigin bir sey oldu mu hayatin boyunca,tanik oldugun bir olay,dinledigin kucuk bir hikaye de olabilir...onemli olan seni bir sekilde ele gecirmis olmasi...sana tavsiyem,cenaze torenlerine katil,aileye yardimci ol,olum korkusu ve sevdiklerini kaybetme korkusu gececek...dogum kadar olum de normal diyeceksin,1 gunun bile tadini cikaracaksin..pozitif dusunce bazli gibi kitaplarla yorma kendini,kafani bulandirma..edebi degerleri yok bir ikincisi her gun soylenen seyler...seni baska dunyalara goturecek,gelistirecek alanlara yonel,bak ben evdeyim calismiyorum su anda,evimden ailemden uzakta baska memleketlerdeyim,bulundugum yerin dilini bile tam konusamiyorum,tek arkadasim esim,yeni is yerimizin acilmasini bekliyoruz,bir bucuk aydir evden yuruyuse bile cikamiyoruz paramiz olmadigi icin bisey gorurum uzulurum diye...ama evde olmak beni bunaltamaaazzz,grafik tasarim ogreniyorum,resim yapiyorum,dil ogreniyorum...once ben yani,hic kimse degil,ben kendimi sikintiya sokmazsam hicbir sey sokamaz...ben de bilirim bunalima girmeyi,neden gireyim?...ben kendimi yetistirecegim ki,ondan sonra hic gormedigim bir yerden gorecegim olaylari,insanlari...olumden korkmamizin nedeni sonrasini bilememek,sakin korkma,sadece olumu anla...ruya islerini de birak..alt tarafi bedava sinema.. :)