arkadaşlar merhaba.
benimkisi tam anlamıyla dert değil ama kafam biraz karışık farklı fikirler duymaya ihtiyacım var ve tabi ki dertleşmeye.şimdiden cevaplar için teşekkür ederim
ben 22 yaşında bekar bi bayanım.üniversiteden mezun oldum bu sene,öğretmenim.bugüne kadar bir kaç flört-tanışma falan olsada hiç ciddi bi ilişkim olmadı.
bugün de görücüler geldi daha doğrusu geçen hafta kayınvalide adayı falan gelmişlerdi bugünde evlenecek olan bey geldi.kendisi de öğretmenmiş vs..
ben evliliğe tam olarak hazır olduğumu hissetmiyorum,en azından bir sene çalışayım paramı kazanayım veya ev idare etmeyi öğreneyim falan diye düşünüyodum.ama derdim annem ve çevrem.küçük bi şehirde yaşıyorum ve etrafta okuyan tek kız benim.yaşıtlarımın çoğu hatta benden küçükler bile evlendi.ben bunları hiç bir şekilde problem etmzken annem çok zorlamaya başladı beni.bunları (bu sefer gelen görücüleri) da kabul etmezsen daha da evlenemezsin,bize birşey olursa ortada kalırsın vs.ama beni yaralayan şey komşuların benim için onu kimse istemiyo evlenemez o demeleri ve kendisinin de buna çok üzüldüğünü söylemesi oldu.zaten kendisiyle problemlerim vardı iyice soğuttu kendinden.
gelelim bugünkü görüşme olayına.damat adayı benden hoşlandığını tam aradığı insan olduğumu söyledi.klişe laflar işte bilirsiniz.ama anlattığı bazı şeyler içime sinmedi.ve şimdi bana o kadar laf söyleyen annem çocuğu beğenmediğini bana yakıştırmadığını söylemeye başladı.
ya arkadaşlar k. bakmayın yazdıkça yazıyorum ama kısa kessem iyi olur ben nasıl bir karar vereceğimi bilmiyorum,bi tarafım evlen git kurtul milletin lafından diyor,diğer tarafım beni mutlu edebilirmi giyimime karışırmı vs. diyor.çok karışık aklım ne evet dediğim için ne de hayır dediğim için pişman olmak iistemiyorum.ya bir de merak ediyorum evli bayanlar eşlerini ilk gördüklerinde cidden işte ben bununla evleneceğim diye düşündülermi:44::44:
benimkisi tam anlamıyla dert değil ama kafam biraz karışık farklı fikirler duymaya ihtiyacım var ve tabi ki dertleşmeye.şimdiden cevaplar için teşekkür ederim
ben 22 yaşında bekar bi bayanım.üniversiteden mezun oldum bu sene,öğretmenim.bugüne kadar bir kaç flört-tanışma falan olsada hiç ciddi bi ilişkim olmadı.
bugün de görücüler geldi daha doğrusu geçen hafta kayınvalide adayı falan gelmişlerdi bugünde evlenecek olan bey geldi.kendisi de öğretmenmiş vs..
ben evliliğe tam olarak hazır olduğumu hissetmiyorum,en azından bir sene çalışayım paramı kazanayım veya ev idare etmeyi öğreneyim falan diye düşünüyodum.ama derdim annem ve çevrem.küçük bi şehirde yaşıyorum ve etrafta okuyan tek kız benim.yaşıtlarımın çoğu hatta benden küçükler bile evlendi.ben bunları hiç bir şekilde problem etmzken annem çok zorlamaya başladı beni.bunları (bu sefer gelen görücüleri) da kabul etmezsen daha da evlenemezsin,bize birşey olursa ortada kalırsın vs.ama beni yaralayan şey komşuların benim için onu kimse istemiyo evlenemez o demeleri ve kendisinin de buna çok üzüldüğünü söylemesi oldu.zaten kendisiyle problemlerim vardı iyice soğuttu kendinden.
gelelim bugünkü görüşme olayına.damat adayı benden hoşlandığını tam aradığı insan olduğumu söyledi.klişe laflar işte bilirsiniz.ama anlattığı bazı şeyler içime sinmedi.ve şimdi bana o kadar laf söyleyen annem çocuğu beğenmediğini bana yakıştırmadığını söylemeye başladı.
ya arkadaşlar k. bakmayın yazdıkça yazıyorum ama kısa kessem iyi olur ben nasıl bir karar vereceğimi bilmiyorum,bi tarafım evlen git kurtul milletin lafından diyor,diğer tarafım beni mutlu edebilirmi giyimime karışırmı vs. diyor.çok karışık aklım ne evet dediğim için ne de hayır dediğim için pişman olmak iistemiyorum.ya bir de merak ediyorum evli bayanlar eşlerini ilk gördüklerinde cidden işte ben bununla evleneceğim diye düşündülermi:44::44:
anlatamıyorum derdimi bi türlü iş uzayınca hemen kavga etmeye başlıyoruz başıma kalıcan diyo
