- 28 Ağustos 2015
- 879
- 941
- 53
Aslında konu beni bağlamıyor ama nedense rahatsız oluyorum...
Görümcemle aynı yaştayiz. Uzuuun bi tanışma geçmişimiz var. Aynı mahallede büyüdük vs. O yüzden aramız kötü değil, hani evlenmeden önce tanıdığım için kişilik olarak bi çok huyunu yadirgamiyorum-dum.
O da geçen sene evlendi. Ama bizim hep 'bak evlilik çocuk oyuncağı değil, sen çok kaprisli yaşıyosun biraz daha düşün etme eyleme' ikazlarimiza rağmen sevdiğini sandığı çocukla evlendi. Maddi sıkıntılar yükümlülükler falan da binince omuzlarına bu sefer de ben evliliği böyle bilmiyodum demeye başladı. Hala da der gerçi... Yakin arkadaşı olmadigindan ve evlerimiz yakin olduğundan sürekli eşiyle aralarında geçen sıkıntılari anlatıyo. Çoğu zaman abartıyosun haksızsin şurda desem de dinlemekten yoruldum artık.
Bir diğer konu da şu. O da hamile bende. Aşağı yukarı aynı zamanda doğum yapıcaz ama o benden az önce. Çocuk isterken de aynı şeyleri dedik. Açık açık söyledim ben en azından. Çocuk bakacak olgunlukta değilsin dedim. Dinlemedi hamile kaldi. Bu sefer de sürekli ben pişman oldum çocuğa alisamadim hamilelige alışamadım diye aglamaya başladı. Dün yine bizdelerdi. Midem yaniyo dedi. Bende olur öyle az kaldi sık dişini iki yastıkla yat dedim. Ne zamana kadar sürecek dedi. Doğuma kadar devam edebilir dedim. Başladı yine, olmaz olasica çocuk bilmem ne... Çocuğun ne suçu var diyorum. Aman ne biliyim işte kime kizayim diyo. Benim 3 buçuk yaşında bi çocuğum daha var. Benim çocuğum da böyle hareketli yaramaz olsa ben hergün döverim sen çok yüz veriyosun diyo...
Konu onun evliliği konu onun çocuğu ama ben stres oluyorum. Çocuk için üzülüyorum resmen. Doğduğu zaman ne yapabilirim çocuk için diye düşünüyorum o derece yani.
Görümcemle aynı yaştayiz. Uzuuun bi tanışma geçmişimiz var. Aynı mahallede büyüdük vs. O yüzden aramız kötü değil, hani evlenmeden önce tanıdığım için kişilik olarak bi çok huyunu yadirgamiyorum-dum.
O da geçen sene evlendi. Ama bizim hep 'bak evlilik çocuk oyuncağı değil, sen çok kaprisli yaşıyosun biraz daha düşün etme eyleme' ikazlarimiza rağmen sevdiğini sandığı çocukla evlendi. Maddi sıkıntılar yükümlülükler falan da binince omuzlarına bu sefer de ben evliliği böyle bilmiyodum demeye başladı. Hala da der gerçi... Yakin arkadaşı olmadigindan ve evlerimiz yakin olduğundan sürekli eşiyle aralarında geçen sıkıntılari anlatıyo. Çoğu zaman abartıyosun haksızsin şurda desem de dinlemekten yoruldum artık.
Bir diğer konu da şu. O da hamile bende. Aşağı yukarı aynı zamanda doğum yapıcaz ama o benden az önce. Çocuk isterken de aynı şeyleri dedik. Açık açık söyledim ben en azından. Çocuk bakacak olgunlukta değilsin dedim. Dinlemedi hamile kaldi. Bu sefer de sürekli ben pişman oldum çocuğa alisamadim hamilelige alışamadım diye aglamaya başladı. Dün yine bizdelerdi. Midem yaniyo dedi. Bende olur öyle az kaldi sık dişini iki yastıkla yat dedim. Ne zamana kadar sürecek dedi. Doğuma kadar devam edebilir dedim. Başladı yine, olmaz olasica çocuk bilmem ne... Çocuğun ne suçu var diyorum. Aman ne biliyim işte kime kizayim diyo. Benim 3 buçuk yaşında bi çocuğum daha var. Benim çocuğum da böyle hareketli yaramaz olsa ben hergün döverim sen çok yüz veriyosun diyo...
Konu onun evliliği konu onun çocuğu ama ben stres oluyorum. Çocuk için üzülüyorum resmen. Doğduğu zaman ne yapabilirim çocuk için diye düşünüyorum o derece yani.
