Gözüne far tutulmuş tavşan gibi kalmak

Tubilim

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
15 Ağustos 2020
336
305
53
Arkadaşlar merhaba benim bir sorunum var bu benim için gerçekten tuhaf ve canımı sıkan bir problem. Ben aniden cevap veremiyorum. Daha sonra üzerine düşündüğümde keşke şöyle söyleseydim, böyle söyleseydim diye aklımdan binlerce şey geçen konuşmalara o anda aniden hiç birşey söyleyemiyorum. Özellikle de bana birkez iyiliği dokunmuş insanlara bunu hiç yapamıyorum. İçimde gereksiz bir minnet duygusu var halbuki ben de herkese iyilik yaparım ama insanlar bunu takmıyor ya da ben iyilik olarak yansıtmıyorum yaptıklarımı, aslında onlarda yansıtmıyor ama anlamadım neden insanlara bu kadar minnettarım. Örneğin geçen gün eltim durup dururken abuk subuk birşey söyledi bir anda hem şoka girdim, hem ne desem bilemedim, aklımdan bir sürü şey geçti aşırı kırıcı olur dıye soylemedim ama tepki veremedim yani sinirlerim bozuldu. Bu genelde böyle. Bunu nasıl çözebilirim. Bazen gözüne far tutulmuş tavşan gibi donup kalıyorum. Ne yapabilirim acaba bu konuda
 
Beklemediğiniz insanlardan bunu görünce şaşırıp kalmak çok normal.cevap vermek değil onlara laf vermemek önemli olan.
 
Aslında vereceksin dan dan.
Ben de yapamıyorum.
Daha bakıcıya şunu şöyle yapar mısın bile diyemedim alınır gibi geliyor.
Düşündüm de benden asla işveren olmazmis dükkana gelip birsey isteyene al götür der kepenkleri indirirmisim.
Bu cidden mizacla alakali.
 
Arkadaşlar merhaba benim bir sorunum var bu benim için gerçekten tuhaf ve canımı sıkan bir problem. Ben aniden cevap veremiyorum. Daha sonra üzerine düşündüğümde keşke şöyle söyleseydim, böyle söyleseydim diye aklımdan binlerce şey geçen konuşmalara o anda aniden hiç birşey söyleyemiyorum. Özellikle de bana birkez iyiliği dokunmuş insanlara bunu hiç yapamıyorum. İçimde gereksiz bir minnet duygusu var halbuki ben de herkese iyilik yaparım ama insanlar bunu takmıyor ya da ben iyilik olarak yansıtmıyorum yaptıklarımı, aslında onlarda yansıtmıyor ama anlamadım neden insanlara bu kadar minnettarım. Örneğin geçen gün eltim durup dururken abuk subuk birşey söyledi bir anda hem şoka girdim, hem ne desem bilemedim, aklımdan bir sürü şey geçti aşırı kırıcı olur dıye soylemedim ama tepki veremedim yani sinirlerim bozuldu. Bu genelde böyle. Bunu nasıl çözebilirim. Bazen gözüne far tutulmuş tavşan gibi donup kalıyorum. Ne yapabilirim acaba bu konuda
Bende aynı bu şekildeyim. Hayatta çok ezildim. Hep kırılan ben oldum. Bir çözümü varsa ben de uygulayayım.
 
Fazla empatiksiniz. Mizac bu. Cevap verir hale gelebilmek icin surekli olarak yakın araliklarla sevdiginiz insanlardan kazik yemek gerekiyor. Bu da eee yemisim ya kim ne derse cevabini yapistircam artik noktasina getiriyor🤣🤣
 
şöyle soyleyeyım
eger laf sokacaksanız karsınızdakı kısı buna deger olmalı
laf soylemek agız payı vermek matah bırsey degıl
evet tamam hakkınızı yedırmeyın kısılıgınıze laf ettırmeyın buna asla ızın vermeyın hakaretı kımse kabul etmemelı
fakat ama aman lafın altında kalmayayım dıye agız dalasına gırmek cok basıt gelıyor bana, tas yerınde agırdır benım karsımdakınden bır farkım kalmalı
bırı benı aptalla tartısmaya gıren bırı gıbı gormemelı yanı :KK66:
 
Böyle narin kalpli insanla hayatta hep üzülmeye mahkum oluyorlar.
Bende anında cevap veriyorum:D bak o da pek harika bir şey değil. Ama kırılacağıma , karşımdaki kırılsın kafasındayım.
Bana dert olacağına , ona olsun. Bencilce düşünmek gerekiyor böyle birisi olmak için.
 
Ben de hic tatli tatli laf sokamam. Hele önem verdiğim ya da yakin olmak zorunda oldugum bir kisiyse bu. Sinirlenirsem ya bağırır ya kufrederim kirildiysam da susarim yuzgoz olmam hic. Yapabilmekle alakali degil bu bence minnet de degil bilenmek istemiosun ona karşı ne geregi var çünkü. Herkes düzgün dursa keske ama işte sacma salak konusuo herkes.

Ama bi sekilde yapanların siniri alinmis gibi aşırı sakin kalip bi kac saniye düşünüyorlar ve samimiyetsiz bi edayla gülümseyerek söylüyolar taktik bu. Nerden baksan iğrenç. Nerden baksan insanlik disi.
 
Arkadaşlar merhaba benim bir sorunum var bu benim için gerçekten tuhaf ve canımı sıkan bir problem. Ben aniden cevap veremiyorum. Daha sonra üzerine düşündüğümde keşke şöyle söyleseydim, böyle söyleseydim diye aklımdan binlerce şey geçen konuşmalara o anda aniden hiç birşey söyleyemiyorum. Özellikle de bana birkez iyiliği dokunmuş insanlara bunu hiç yapamıyorum. İçimde gereksiz bir minnet duygusu var halbuki ben de herkese iyilik yaparım ama insanlar bunu takmıyor ya da ben iyilik olarak yansıtmıyorum yaptıklarımı, aslında onlarda yansıtmıyor ama anlamadım neden insanlara bu kadar minnettarım. Örneğin geçen gün eltim durup dururken abuk subuk birşey söyledi bir anda hem şoka girdim, hem ne desem bilemedim, aklımdan bir sürü şey geçti aşırı kırıcı olur dıye soylemedim ama tepki veremedim yani sinirlerim bozuldu. Bu genelde böyle. Bunu nasıl çözebilirim. Bazen gözüne far tutulmuş tavşan gibi donup kalıyorum. Ne yapabilirim acaba bu konuda
Eskiden sizin gibiydim şoka giriyordum beynim uyuşuyordu kalakalıyordum sonra da neden onu demedım neden bunu demedım diye kendime yükleniyordum.Zamanla yaşadıklarım beni çileden çıkardı şimdi söylemediklerimden değil söylediklerimden pişman oluyorum.Hani o akıl süzgeci var ya elediğiniz onu diyemem falan diye zamanla o delik deşik oluyor.Sinirlendim mi dilim ile kalbim arası akım öyle hızlı oluyor ki beyne uğramıyor hiç bir sözcük bende ,direk ağızdan çıkıyor. Benim duruma gelmeden tepki vermeye başlayın. Ben hep böyleyim ya hep ya hiç....Hiçbir konuda orta yolu bulamıyorum :(
 
Böyle narin kalpli insanla hayatta hep üzülmeye mahkum oluyorlar.
Bende anında cevap veriyorum:D bak o da pek harika bir şey değil. Ama kırılacağıma , karşımdaki kırılsın kafasındayım.
Bana dert olacağına , ona olsun. Bencilce düşünmek gerekiyor böyle birisi olmak için.
Valla yakın olsaydık. Ders alırdım senden 🤷
 
Mesajın üstüne düşündüm. Bende böyleydim 20lerin başında. Sonra hayat bana sağlı sollu öyle tokatlar geçirdi, öyle güzel kazıklar yedim, öyle rezillikler gördüm ki değiştim. Bence bu umursamak ile ilgili. Karşıdakini kırmayıyım diye düşünüyorsunuz hala. Ben biri bana bir laf söylese beş laf söylerim. Beni kırmayı göze alan insanı zerre umursamam artık,ister kırılsın ister gücensin. Kimseye bol kepçe değer vermemek lazım, herkes hakettiği kadarını görmeli. Elti sana laf mı etti , aynı oranda lafı yapıştır bir dahakine. Birşey demeye kalkarsa sen başlattın, haddini bil dersin bak bakalım açıyor mu ağzını.
 
Arkadaşlar merhaba benim bir sorunum var bu benim için gerçekten tuhaf ve canımı sıkan bir problem. Ben aniden cevap veremiyorum. Daha sonra üzerine düşündüğümde keşke şöyle söyleseydim, böyle söyleseydim diye aklımdan binlerce şey geçen konuşmalara o anda aniden hiç birşey söyleyemiyorum. Özellikle de bana birkez iyiliği dokunmuş insanlara bunu hiç yapamıyorum. İçimde gereksiz bir minnet duygusu var halbuki ben de herkese iyilik yaparım ama insanlar bunu takmıyor ya da ben iyilik olarak yansıtmıyorum yaptıklarımı, aslında onlarda yansıtmıyor ama anlamadım neden insanlara bu kadar minnettarım. Örneğin geçen gün eltim durup dururken abuk subuk birşey söyledi bir anda hem şoka girdim, hem ne desem bilemedim, aklımdan bir sürü şey geçti aşırı kırıcı olur dıye soylemedim ama tepki veremedim yani sinirlerim bozuldu. Bu genelde böyle. Bunu nasıl çözebilirim. Bazen gözüne far tutulmuş tavşan gibi donup kalıyorum. Ne yapabilirim acaba bu konuda
Çok iyi niyetlisiniz demek ki. Kafanızı laf sokmaya, kavga etmeye çalıştırmadığınız, o niyette olmadığınız için, insan gibi davranmayı seçtiğiniz için, yanlış bir şey dendiği zaman ne diyeceğinizi şaşırıyorsunuzdur. Bence bi çok insan laf sokmadan önce kafasında kurup öyle söylüyor sizin de aklınızda birilerinin canını sıkma düşüncesi yok demek ki. Bizim ülkede fazla iyi niyet işe yaramıyor ezmeye çalışan çok oluyor.Ben dili diye bir şeyden bahsediyor psikologlar bi onu dinleyin isterseniz belki işinize yarar.
 
Ben çat çut düşündüğümü söylerim, sessiz kalmam ama genelde bunu hakeden insanlar cok yüzsüz oluyor, alınmıyorlar veya sakaya vs vuruyorlar.
 
Back
X