- 1 Ekim 2010
- 21.740
- 53.886
- 798
kendimi anlatmaya nerden başlasam bilemedim...
23 yaşındayım, matematik öğretmenliği okuyorum..
İlk kazandığım yıllar maddi durumum kötü olduğu için hiç istemediğim yerlerde kalmak zorunda kaldım, saçma sapan olaylar yaşadım ve okulumu cok kötü etkiledi.. Şu an herkes bitirme telaşındayken ben bazı dersleri yeni alıyorum, o kdr zor geliyorki bu durum.. Lisede çok başarılı bir ögrenciydim ben, artık nefret ettim ders çalışmaktan, zoraki olunca tam da olmuyor malesef, final haftam ve şu an ders çalışacagıma oturup aglıyorum ..
Yurtta kalıyorum, oda arkadaslarım kardeşimle yaşıt, aramızda 4 yaş var.. İyi kızlar cok seviyorum ama çok zor yurt hayatı çok bunaldım artık. Bu arada kaldıgım yurt cok iyi aslında bir çok ögrencinin hayalindeki bir yurt ama..
Bugün yurttaki işletmede çamaşır yıkattım,baskasının çamaşırları ile karıştırmış.. Kavga ettim, tekrar yıkattım, idareye gittim..
Dün odamda 20 dk uzanmıstım at görevlisi pat diye odama daldı, kızıncada bana küstü..
Yemekhane berbat durumda hergün dakikalarca kuyruk bekliyoruz cünkü kasadaki görevli hesap yapmayı bilmiyor..
Bu akşam ders calısırken calısma odasındaki kız beni çalıştıgım masadan kaldırmaya çalıştı kalkmayıp ona masasının odasında oldugunu hatırlatınca ( odamızda tv ve çalısma masası var ikisi bir arada calısmak imkansız) bir dayak yemediğim kaldı bu olayın uzayacagınada eminim..
çok sevdiğim bir arkadasımla konusmuyoruz, çünkü onada hırslandım zora gelemedi, bana küstü.. onu çok özledim.. burda anlattıgım bir başlık var,isteyenler bakabilir..
kardeşim o arkadasıma körkütük asık oldugumu ve bosa takıldıgımı düşünüp beni yedi bitirdi,bir türlü asık oldugmu kabul etmiyormusum..
kendimi bir tiyatro sahnesinde gibi hissediyorum, sanki ben çamasırhane para kazansın, yemekhane para kazansın diye bu yurtta kalıyorum..
son 3 4 haftadır çoğunlukla uyuyamıyorum..
bütün bir günü anneme anlatmak için telefon ettiğimde bu tavrımın cok kötü oldugunu insanların kalbini kırmakla bişey elde edemeyeceğimi anlatan küçük bir ders aldım
ben yaptıgımı kabul edecekmişim, o bana bişey ögretmeye çalışıormus bi türlü kabul etmiyormusum...
bunun için cok yanlış bi zaman seçtigini söyledim baska söylicek bişeyin yoksa kapatıyorum dedim ve kapattım.. bıktım artık ona laf anlatmaya çalışmaktan,sormasın aramasın daha iyi..
ben sucsuzum demiyorumki, ama bende insanım, benimde sabrım var.. ben insanları hep düşünürken insanlar beni bir kez hoşgörmüyor
göğsümde kitle var, agrıdan ölüyorum 2 haftadır.. doktora gittim biyopsi istedi..
ölüversemde kurtulsam herseyden kimse aramaz beni eminim..
23 yaşındayım, matematik öğretmenliği okuyorum..
İlk kazandığım yıllar maddi durumum kötü olduğu için hiç istemediğim yerlerde kalmak zorunda kaldım, saçma sapan olaylar yaşadım ve okulumu cok kötü etkiledi.. Şu an herkes bitirme telaşındayken ben bazı dersleri yeni alıyorum, o kdr zor geliyorki bu durum.. Lisede çok başarılı bir ögrenciydim ben, artık nefret ettim ders çalışmaktan, zoraki olunca tam da olmuyor malesef, final haftam ve şu an ders çalışacagıma oturup aglıyorum ..
Yurtta kalıyorum, oda arkadaslarım kardeşimle yaşıt, aramızda 4 yaş var.. İyi kızlar cok seviyorum ama çok zor yurt hayatı çok bunaldım artık. Bu arada kaldıgım yurt cok iyi aslında bir çok ögrencinin hayalindeki bir yurt ama..
Bugün yurttaki işletmede çamaşır yıkattım,baskasının çamaşırları ile karıştırmış.. Kavga ettim, tekrar yıkattım, idareye gittim..
Dün odamda 20 dk uzanmıstım at görevlisi pat diye odama daldı, kızıncada bana küstü..
Yemekhane berbat durumda hergün dakikalarca kuyruk bekliyoruz cünkü kasadaki görevli hesap yapmayı bilmiyor..
Bu akşam ders calısırken calısma odasındaki kız beni çalıştıgım masadan kaldırmaya çalıştı kalkmayıp ona masasının odasında oldugunu hatırlatınca ( odamızda tv ve çalısma masası var ikisi bir arada calısmak imkansız) bir dayak yemediğim kaldı bu olayın uzayacagınada eminim..
çok sevdiğim bir arkadasımla konusmuyoruz, çünkü onada hırslandım zora gelemedi, bana küstü.. onu çok özledim.. burda anlattıgım bir başlık var,isteyenler bakabilir..
kardeşim o arkadasıma körkütük asık oldugumu ve bosa takıldıgımı düşünüp beni yedi bitirdi,bir türlü asık oldugmu kabul etmiyormusum..
kendimi bir tiyatro sahnesinde gibi hissediyorum, sanki ben çamasırhane para kazansın, yemekhane para kazansın diye bu yurtta kalıyorum..
son 3 4 haftadır çoğunlukla uyuyamıyorum..
bütün bir günü anneme anlatmak için telefon ettiğimde bu tavrımın cok kötü oldugunu insanların kalbini kırmakla bişey elde edemeyeceğimi anlatan küçük bir ders aldım

ben yaptıgımı kabul edecekmişim, o bana bişey ögretmeye çalışıormus bi türlü kabul etmiyormusum...
bunun için cok yanlış bi zaman seçtigini söyledim baska söylicek bişeyin yoksa kapatıyorum dedim ve kapattım.. bıktım artık ona laf anlatmaya çalışmaktan,sormasın aramasın daha iyi..
ben sucsuzum demiyorumki, ama bende insanım, benimde sabrım var.. ben insanları hep düşünürken insanlar beni bir kez hoşgörmüyor

göğsümde kitle var, agrıdan ölüyorum 2 haftadır.. doktora gittim biyopsi istedi..
ölüversemde kurtulsam herseyden kimse aramaz beni eminim..