Eşimin ailesi eğitim seviyesi düşük bir kesim. Ama çok çok iyiler, şuana kadar onlarla herhangi bir sorun yaşamadım, çok da severim hepsini. Dün kayınvalidemlerdeydik. Eşimin amcası da kayınvalidemlerin üst katında oturuyor. Israrla yukarı çağırdılar ben eşime gitmek istemediğimi söyledim, hissettim sanırım bir şeyler yolunda gitmeyeceğini. Hepsi ısrar edince yukardan da sürekli çağırınca kırmak istemedim kimseyi. Daha kapıdan geçer geçmez kızlarının grip olduğunu gördüm. ( Dershaneye ve okula gidiyorlar ) biz geri inelim sen grip olmuşsun dedim. Güldüler. Yanınıza geçmeyecez dediler. Ben tabi çok tedirgin oldum yüzüme de yansıyor her şey. Beni en köşede oturttu eşim. Şaka gibi çözümü bu yönde buldu. Ben birkaç ay önce covidden amcamı kaybettim. Kronik rahatsızlığı vardı aynı durum babam da var o kadar çok korkuyorum ki . Her gece dualar ediyorum. Eşim bu korkumu bilmesine rağmen hiçbir şey demedi orda tüm akşam oturduk. Üstelik benim için de riskli bir durum . İlerleyen zamanlarda da kızı geldi bizimle oturdu. Ben kalkalım artık dedikçe hep bir şeyler getirdiler önümüze. Ayıp derler kalkılmaz derler. Sonra konu bebekten açıldı neymiş doğunca bebeğin gözüne limon damlatacaklarmış. Daha 18 haftalık hamileyim. Ben neler neler duyuyorum. Çiçekler ezip ezip bebeğe süreceklermiş . Gelinime bakmam ben yaparım demesi ile bittim ben tabi. Limon asit olmaz, bebeğin gözleri henüz gelişmemiş olur mu öyle şey dedim. Şimdiden söyleyeyim ben hiçbir şey yaptırmam dedim. Hepsi üzerime geldi hamile halimle bunlar batıl inanç değil vs vs. Eve gelir gelmez çok ağladım ve bütün gece uyuyamadım. Çok endişelendim. Aslında çoğu zaman kendimi rahatlatmanın bir yolunu bulurum ama bunu yapamadım stresim geçmiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum