Güçlü Olmak...

DepresifPolyanna

Ö♡S
Kayıtlı Üye
23 Ocak 2008
10.806
13.020
823
Bugünlerde kafamı kurcalayan bir olgu bu, nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum aslında bakalım kelimelere dökebilecek miyim?

Etrafımızdaki insanlardan etkilenmemek.. sizce hayatımız hakkında yaptıkları eleştirilerden, önerilerden ne kadarını almalıyız kendimize, mesela anneliğimiz, eş olmamız, komşuluğumuz, arkadaşlığımız vs. hakkında yapılan önerilerden eleştirilerden etkilenmemek mümkün mü? düşünüyorum.. etkilenmek lazım yanlışlarımız görebilmemiz için ama ne kadarından? kendi adıma kabul etmeyeceğim bir öneri eleştiri bile olsa o an etkilenmesem bile bilinç altıma yer ettiğini günler sonra mevzu bahis durumu kendimde sorguladığımı görüyorum, uykularım bile kaçabiliyor.. sizler hayatınız hakkında bu tür önermeler fikir beyanları ya da eleştirilerden ne kadar etkileniyorsunuz? Güçlü müsünüzdür böyle şeylere karşı? umarım gece vakti anlatabilmişimdirfisfisfis, bu aralar iki çift lafı bir araya getiremez oldum:uhm:
 
bende güçlü değilim.yapılan eleştirilere o anda gülerek cevap versemde sonrasında kafama çok fazla takıyorum.belki o anda gerçekten içimden gelenleri söyleyebilsem rahat olacam ama konuşamıyorum.
 
Gecenlerde okumustum internette" Suskunlugum asaletimdir..Her lafa verecek cevabim var ama önce lafa bakarim laf mi diye, sonra söyleyene bakarim adam mi diye"

Sürekli beni ya da birilerini elestiriyorsa... bos ver der gecerim...

elestiriye acigim ama dedigim gibi gerekli gereksiz ise bu elestiri cevabi veririm( ne kadar sinir bozucu da olsa alttan aliyorum)ve daha kafama fazla takmam...
Sonucta herkes ayri hayatlar yasiyor ve her hayatin degisik bir ögretisi var...

Herkes benim gibi olmak zorunda degil, ben de herkes gibi olmak zorunda degilim...
hmm! bu arada arkadaslar, dostlar arasi ufak tefek elestirilere sözüm yok, elestiririz birbirimizi hic sorun olamz aramizda.
 
Toplum olarak yönlendirmeyi de çok seviyoruz aslında, mesela bu tür forumlar paylaşım yerleri, insanlar fikir ve düşüncelerini paylaşıyorlar, size karşı olmasa başka genel bir olayda beyan edilen fikirler kendinizi sorgulamanızı sağlıyor, ben çok yapıyorum bunu işte bunun bir dozajı olmalı mı? etkilenmemek için napabiliriz merak ediyorum
 
kendi adıma konuşayım
kendini bilen bir insanım, mantıklı düşünebilirm, bunun için de herşeyi doğru bildiğimi
ve yaptığımı iddia edemem hiçbir zaman
eksiklerimi de bilirim, yanlışlarımı da
bana yararı olacak her türlü fikre ve eleştiriye de açık olurum, almam gerekenleri alırım
kötü niyetli yorumlardan da etkilenmem dersem yalan olur, kafama takan bir yanım da var
ama bunu da aşıyorum yavaş yavaş sanırım
artık eskisi kadar takmıyorum böyle yorumları, zira bana birşey kazandırmadığını gördüm
 
ben istediğim şeyi takıyorum kafama.....

yapılan davranışı öncelikle kafamda tartar tartar dururum bir bilene danışırım anlatırım sence ben bu hareketi yaptım ama acaba derim.....

düşündüğüm zaman gerçekten haklıysa karşımdaki kişi o lafı söylemekte beni eleştirmekte eminsem yaptığım yanlış hareketten ve evet ben yanlış yaptım diyebiliyosam takarım kafama uyuyamam üzülürüm af dilerim kendimi düzeltirim bi şekilde .....

ama yok gerçekten doğru olanı yaptığıma inanıyorsam ve yapmaktan pişmanlık duymadıysam gene yaparım diyebiliyosam uğruna sevdiğim şeylerden vazgeçmek bile varsa üzülmem ben haklıydım bunu yapmakta derim......
 
Bugünlerde kafamı kurcalayan bir olgu bu, nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum aslında bakalım kelimelere dökebilecek miyim?

Etrafımızdaki insanlardan etkilenmemek.. sizce hayatımız hakkında yaptıkları eleştirilerden, önerilerden ne kadarını almalıyız kendimize, mesela anneliğimiz, eş olmamız, komşuluğumuz, arkadaşlığımız vs. hakkında yapılan önerilerden eleştirilerden etkilenmemek mümkün mü? düşünüyorum.. etkilenmek lazım yanlışlarımız görebilmemiz için ama ne kadarından? kendi adıma kabul etmeyeceğim bir öneri eleştiri bile olsa o an etkilenmesem bile bilinç altıma yer ettiğini günler sonra mevzu bahis durumu kendimde sorguladığımı görüyorum, uykularım bile kaçabiliyor.. sizler hayatınız hakkında bu tür önermeler fikir beyanları ya da eleştirilerden ne kadar etkileniyorsunuz? Güçlü müsünüzdür böyle şeylere karşı? umarım gece vakti anlatabilmişimdirfisfisfis, bu aralar iki çift lafı bir araya getiremez oldum:uhm:

çok güçlüyüm zannederdim okulda falan ama iş haytında öyle olmadığımı gördüm :a015:insanı yerden yere vuruyorlar hiç acıma yok:oklava:
 
ben eksilerimi, artılarımı, neyi neden yapıp neden yapmıyacağımı bilen bir insanım...
önerilere her zaman açığım ama ben bana öneri getir diyorsam açığım... yoksa kendisinden bir beklentim olmadığı halde bana öneri de bulunan insana aldırış dahi etmem...
insanlığımı, anneliğimi, tarzımı eleştiren insanlar ise elbette olacaktır... zaten hiç bir zaman iyi bir anne , iyi bir insan, iyi bir eş olduğumu iddia etmedim... tarzım ise bana ait kime söz düşer ki bu konuda kimseye...
ben kimseyi memnun etmek için yaşamıyorum...bana sen kötüsün diyene gel benimle yaşa demiyorum...
demek ki sorun yok...
 
Annem ve babamın eleştirilerini çok fazla kafama takıyorum benneyaptımki onun dışında fikirleri benim için önemli olan arkadaşlarım var benim hakkımda en iyisini istediklerini bildiğim kişiler, onların eleştirilerini dikkate alıyorum ama kafama yatmazsa dediklerini yapmıyorum.... onun dışında herkesin söylediğine aldırış etmem bunuda ona belli ederim zaten.... herkes herşeye burnunu sokmak zorunda değil :olmaz:
 
sadece değer verdiğim insanların olumsuz yorumlarından etkilenirim, hatta bazen o insanlara aslında değer vermemem gerektiğini anlarım bu olumsuz yorumlarla, sonuçta yetişkin insanlarız, hepimizin aklı beyni var, iyi niyetle kötü niyeti kolaylıkla ayırt edebiliriz
ama eğer bi amacımız varsa ve bu amaca giden yolda bize çelme takmak için yorumlar yapılıyorsa kesinlikle kulak tıkamalı, kimbilir kaç güzel amacımıza bu yüzden ulaşamadık
:hulya:
 
eleştireye açık biri değilim ..ama beni eleştiren olumlu olumsuz yorum yapan kişlerin hayatımdaki
yerleri benim için önemli...
annem,babam,kardeşlerim ve dostum değim kişlerin eleştirilerine kulak verip iyi veya kötü
her yorumu önemserim ve değerlendiririm..
ama hayatımda hiç bir yeri olmayan,beni tanımayan sadece konuşmak için konuşan ve samimiyetine
güvenmediğim kişilerin eleştiri yapmasını bırakın o hakkı kendilerinde görmelerine bile tahammül edemem:umursamaz:
 
bende hiç değilimdir o anda boşvermişliğe vururum ama sonra içim içimi yer ama güçlülük dediğin başkasına üzgün olduğunu göstermemekse güçlüyümdür o konuda herkes bana kalpsiz der ama ben içimde yaşarım herşeyi
 
bu aralar pek bişeye yorum yapmıyorum ama sana nedense içimden geldi:))
mesela ben şimdi ne olduğumu biliyorum (artılarımı eksilerimi) kendimi olduğum gibi kabul etmişim ve geliştirmeye çalışıyorum bunun dışında yapılan eleştirinin niye yapıldığını biliyorum yani benim iyiliğim için mi yoksa beni kıskandığından mı ona göre ya kendimi biraz daha düzeltmeye çalışırım
eğer kıskançlığından yapıyorsa hoşuma gider:)
NOT: ben seni anladım umarım sen de beni anlamışsındır:) kelime düşüklüğü oldu.
 
hayatın nerdesinde olursanız olun mutlaka eleştiriye maruz kalıyoruz önemli olan sen kendini tanıyormusun ve yapılan bir eleştiriyi haklımı yoksa haksızmı olduğunu ayırt edebiliryormusun? bunları biliyorsan sorun yok o halde dengeyide bulabilirsin!!!:kahve:
 

Haklı oldunu anlarsam kafamda muhasebesini yapıp
dediğinde haklılık payı olduğunu bile düşünsem
önemserim ve değişmeye çalışırım yada beni olduğum gibi kabullenmelerini isterim
ama muhasebe sonucunda gerçeklik payı çıkmıyorsa
düşünmem bile niye düşüneyim ki istediğini desin
ben beni biliyorum o bilmesede olur bilmek istemesede
dipnot:eleştiren kişi önemli unsur burda kendmi yargılamama muhasebe yapmama
değecek biriyse yaparım yoksa çok ta önemli değil :delphin:
 
samimiyetine düşüncelerine
önem verdiğim insanın
eleştirilerine öenm veririm diğerlerini takmamaya
çalışıyorum
her denileni takacak olsammmm
oooo
 
Konuyu açalı çok olmuş nerdeyse unutmuşum, ama hala aynı durumları yaşıyorum...

ınsanları fazla önemsiyorum ben o yüzden böyle oluyor, tabi en çok yakınlarınızın eleştirilerini kafanıza takıyorsunuz ama öyle anlar geliyor ki en yakınınız bile içinde bulunduğunuz durumu anlamayıp veriyor eleştiriyi yargıyı işte o zaman insan kötü oluyor ya...

Çok isterdim serbest kişilikli, kendisini üzecek derecede kafaya bir şey takmayan insanlar gibi olmayı ;))
 
1. derece yakınım olmadığı sürece hiçbir eleştiriyi ciddiye almıyorum. insanlar çok fesat, eleştiriyi olumlu anlamda değil, can yakmak, üzmek için yapıyorlar. bunu çözdüm çözeli "çok da tın" modunda geziyorum. :1closedeyes:
ancak eşim, annem, babam, kardeşim v.s. yaparsa (ki onlarda uyarı anlamında yapar) çok ciddi bir şekilde dinlerim... :kahve:

aslında üzüle üzüle takmamayı öğreniyorsun zamanla pollyanna. daha doğrusu eleştiriye eleştiri ile cevap vermeye başlıyorsun . işe yaramasa bile için soğuyor en azından bayanssulusmile
 
Bir söz vardir cok begenirim....

Bilki domuzlarin önüne inciler serilmez, ancak bir sarraf anlar elmasin kiymetini.
Ne fark ederki bir kör icin, elmasda ayni camda.
Karsindaki kör ise sakin kendini camdan sanma.....

Hayatimizda her zaman elestiriler olacak, olmalida....bakis acimizi degistirmek icin, daha objektiv olabilmek icin disardan gelen seslerede kulak vermemiz lazim.

Ama dikkat etmek gerek, her sesi duymamak gerek....cünkü bazen o ses bir körden gelebilir ve elmas oldugun halde kendini camdanmis gibi hissedersin.
 
Bir söz vardir cok begenirim....

Bilki domuzlarin önüne inciler serilmez, ancak bir sarraf anlar elmasin kiymetini.
Ne fark ederki bir kör icin, elmasda ayni camda.
Karsindaki kör ise sakin kendini camdan sanma.....

Hayatimizda her zaman elestiriler olacak, olmalida....bakis acimizi degistirmek icin, daha objektiv olabilmek icin disardan gelen seslerede kulak vermemiz lazim.

Ama dikkat etmek gerek, her sesi duymamak gerek....cünkü bazen o ses bir körden gelebilir ve elmas oldugun halde kendini camdanmis gibi hissedersin.

Yine döktürmüşsün boshayallersmile
 
Back
X