Meraba arkadaşlar, cok zor zamanlar geçirdiğim bi dönemde tanıştım onunla. Arkadaştik destek oldu, yanımda oldu. Bu arkadaşlık zamanla özel bir sevgiye dönüşmeye başladı. Karşılıklıydı. Arkadaş olarak çok iyi anlaştığım insanla sevgili olarak bir şeyleri yürütememeye başladım. Sinirli, siniri kolay kolay gecmeyen bir insandı. Bunu biliyordum ama arkadaş olduğumuz için hep bir mesafe vardı zaten aramızda. Sinirini kontrol edebiliyordu. Ama iş sevgililige gelince bi süre sonra değişti. Sinirini kontrol edememeler, aksi halleri, hatalı olsa bile hiç Özür dilememesi, gönül almamasi, öfkesi dinene kadar soğuk davranması beni çok kötü etkiledi. Iyiyken iyi, ama en ufak bi tartışmada birden değişiyordu. E bi iliskide tartışmaların olmasından daha doğal bişey yok. Tartismamaya ne kadar dikkat etsem de ben de insanım, kırılıyorum, üzülüyorum, sinirleniyorum hiç mi tepki mi göstermicem? Sakince konusmayi da denesem en ufak sorunda hep soğuk kaba kırıcı davranıyordu. Buna rağmen sabrettim hep. Elbette benimde hatalarım oldu üstüne çok gittiğim anlar oldu ama hep telafi ettim gönül almayi bildim. Zamanla karsilikli birbirimize olan sevgimizi tükettik. Saygı vardı, birbirimize hala değer de veriyoruz. Ama sevgi eskisi gibi değildi. Bunu ilk itiraf eden o oldu. Ben eskisi gibi hissedemiyorum dedi. Ve bitirmek istediğini belirtti. Önce yediremedim, toparlayabiliriz, bu bizim elimizde ben çabalamaya hazırım dedim. Ama artık bu iliskide mutlu olabileceğine inanmadigini belirtti. Ve bunları basit bi mesajla belirtti. Bi mesajla bitirebikcek kadar basit bişey miydi yaşadığımız? Yüzüme söylemesini istedim. Geldi ve her şeyi yüzüme söyledi. Son kez baktım ona sonra ayrıldık. 1 hafta oldu. Suan napmaliyim bilmiyorum. Onu geri istiyorum, ama onunla da yapamıyoruz. Mutlu olamıyoruz. Onun da aklına geliyor mudur yaşadıklarımız? Eskisi gibi Sevmese bile hatta Sevmese bile sonucta güzel Günlerimiz oldu. Alıştık birbirimize. Üstelik onu hiç kirmadim. Siz olsanız çabalar miydiniz? Aklına geliyor mudur onunda?