aklıma ilk gelen bipolar bozukluğunun olması,yani aşırı coşkulu halden aşırı depresif hale geçişler söz konusuysa böyle bir sorun yaşıyo olabilirsin
ya da belki çocukluğunda,belki gençliğinde ,bastırdığın bazı yaraların olabilir.Sen farkına bile varmadan bilinçaltında su yüzüne çıkıyordur ve içine ağlama isteği geliyordur...
Benim bi arkadaşımda buna benzer birşey vardı,ama nedeni belliydi.Yaptığı bazı hatalardan dolayı mutlu olmaması gerektiğine inanırdı,bunu hem içinden kendine hem de dışından biz arkadaşlarına o kadar çok söylerdi ki en neşeli ortamlarda bi anda ağlamaklı olurdu,ben hep buna bağlardım...
Eğer abartıya kaçan bir durum değilse "ben de böyle bir insanım" deyin geçin,herkesin yapısı farklıdır..Ben kolay kolay ağlamam ama ağlarken bi anda gülebilirim,hatta bunu çok sık yaparım... Çok sevdiğim bir sevgilim vardı mesela,hiç ummadığım bir anda bana söylediği yalanları öğrenmiştim...O gün hem sinirliyim hem ağlamaklı,herşeyi vurup kırıyorum,barut gibiyim.Tam laptopunu da yere atacakken "dur gözünü seveyim,nolur onu bırak bana vur" demişti.Ben bu sözün üstüne bir gül bir gül,bütün sinirim gitmişti mesela:)
bunun gibi çok olay yaşamışımdır,o zamanlar araştırmıştım bipolar bozukluğu...
şimdi hiç üstüne gitmiyorum,"ben de böyle bir insanım" deyip geçiyorum