Herkese merhaba
Eski konumdan belki hatırlarsınız, eşimle son zamanlarda aramız şöyle böyle.
Iki küçük çocuğu olan her aile böylemi acaba çok merak ediyorum.
Sizde ikinci çocuk gelince evde tartışmalar fazlalaştımı?
Bir gün iyisek ikinci gün mutlaka ağlatmayı başarıyor.
Dün mesela; bebek hic uyumadı bende işlerimi hemen bitiremedim.
Bebek - ev işi arasında koşturdum durdum. Bide ilgi bekleyen 2 yaşında bir oğlum var.
Akşam saat 5te emzirmek icin huzurla en sonunda oturabildim(tabii ondan önce ara ara emzirdimde o saate en sonunda oturdum) tam o ara eşim geldi neyse iyi güzel geçti beraber tv izledik filan.
Bugün evde kaldı. Sabah oğlumu kreşe hazirlicam öyle uzanmis yardimci olmuyor bi yandan bebek. E adam evde olunca yardim etmesini bekliyor insan.
Ben göturmem filan dedi neyse ikna ettim yolladim zaten evimizin yanı başında.
Tabii yine evde koşturuyorun, gitti oglani 3 saat sonra aldi.
bebek agliyor bu arada. Tabaga yemegi koydum sen yemesinde yardimci olurmusun bebegi emzirim dedim.
Oturmus tv izliyor gel oglum diyor uyusuk uyusuk catali nereye tuttugu belli degil sinirlendim soylendim bende...konusuyor oluyorum sonra.
Camasir katlamak icin bebekle yan odaya gectim resmen bir günde dag olmus. Esimde o an bisey oldu karsilik verdi bana insan müsvettesi sen sanki napiyonda sen bu evde olmasan iki cocugada ben bakarim filan bana demeler...
Haklisin dedim ben napiyorum ki. Bir gun yaptiklarimi yapmadigimda o zaman goreceksin sende bana hizmetci tutmazsan hergun temizlige gelmezse sende en adi serefsizsin dedim ki hic kullanmadigim kelimeler.
Sustu cevap vermedi ama cok yoruldum
Kendimi sorgulamaktan.
Evi sil utu yap demedim ki. Resmen harekerleri uyusuk uyusuk yan gel yat misali cildirtacak beni. Bende esim ne guzel evde diye seviniyorum hani bir paylasimimiz olur ama yok.
Simdi birak evi b*k gotursun diyorum ama kendim rahat edemiyorum.
Aile terapisine maddi imkanlarimiz şu an için yeterli degil ama ayarlamanin pesindeyim (tek oturum 200-350€ arasi).
Kendinden nefret ettiriyor...
Bu tartismanin disinda gercekten kötü biri degil hemem bosanim diyebilcem biriside degil ama biz neden böyle olduk..
Eski konumdan belki hatırlarsınız, eşimle son zamanlarda aramız şöyle böyle.
Iki küçük çocuğu olan her aile böylemi acaba çok merak ediyorum.
Sizde ikinci çocuk gelince evde tartışmalar fazlalaştımı?
Bir gün iyisek ikinci gün mutlaka ağlatmayı başarıyor.
Dün mesela; bebek hic uyumadı bende işlerimi hemen bitiremedim.
Bebek - ev işi arasında koşturdum durdum. Bide ilgi bekleyen 2 yaşında bir oğlum var.
Akşam saat 5te emzirmek icin huzurla en sonunda oturabildim(tabii ondan önce ara ara emzirdimde o saate en sonunda oturdum) tam o ara eşim geldi neyse iyi güzel geçti beraber tv izledik filan.
Bugün evde kaldı. Sabah oğlumu kreşe hazirlicam öyle uzanmis yardimci olmuyor bi yandan bebek. E adam evde olunca yardim etmesini bekliyor insan.
Ben göturmem filan dedi neyse ikna ettim yolladim zaten evimizin yanı başında.
Tabii yine evde koşturuyorun, gitti oglani 3 saat sonra aldi.
bebek agliyor bu arada. Tabaga yemegi koydum sen yemesinde yardimci olurmusun bebegi emzirim dedim.
Oturmus tv izliyor gel oglum diyor uyusuk uyusuk catali nereye tuttugu belli degil sinirlendim soylendim bende...konusuyor oluyorum sonra.
Camasir katlamak icin bebekle yan odaya gectim resmen bir günde dag olmus. Esimde o an bisey oldu karsilik verdi bana insan müsvettesi sen sanki napiyonda sen bu evde olmasan iki cocugada ben bakarim filan bana demeler...
Haklisin dedim ben napiyorum ki. Bir gun yaptiklarimi yapmadigimda o zaman goreceksin sende bana hizmetci tutmazsan hergun temizlige gelmezse sende en adi serefsizsin dedim ki hic kullanmadigim kelimeler.
Sustu cevap vermedi ama cok yoruldum
Kendimi sorgulamaktan.
Evi sil utu yap demedim ki. Resmen harekerleri uyusuk uyusuk yan gel yat misali cildirtacak beni. Bende esim ne guzel evde diye seviniyorum hani bir paylasimimiz olur ama yok.
Simdi birak evi b*k gotursun diyorum ama kendim rahat edemiyorum.
Aile terapisine maddi imkanlarimiz şu an için yeterli degil ama ayarlamanin pesindeyim (tek oturum 200-350€ arasi).
Kendinden nefret ettiriyor...
Bu tartismanin disinda gercekten kötü biri degil hemem bosanim diyebilcem biriside degil ama biz neden böyle olduk..
