- 25 Eylül 2011
- 7.594
- 11.518
- 498
- Konu Sahibi ManzaramDeniz
- #1
Son zamanlarda artan kiz cocugu tacizleri tecavüzlerinden igreniyorum.5 aylık oldu kızım ve eşimle bu konuda hayli telaşlıyiz gelecek ićin.
Ben suan ayama sebebi ile doğunun bi ilcesine atandim.annem yanimdaydi ve gitmek durumunda kaldi.sonra eşim izin alip geldi izni bitti.simdi kv gelecek.
Eşim ise martdan sonra temelli gelecek insallah.Kendisi memur ve ancak geçisi onaylandı.
Özetle ite kaka sükür 5 aylık olduk ama tek basıma kaldığım cok gunler oldu bu hic bilmediğim kimsryi tanimadigim yerde.bebegimi 5 dakika komsuya birakip mamasini almaya dahi cesaret edemiyorum.kar kısta onuda kendimle götürüyorum.Kimseye güvenemediğimuz zamanlardayız ve ben daha ne kadar ailelerden destwk alacağım..illaki bakici bulmam.gerekecek en sonunda.
Rabbim iyi insanlarla karşılaştırsin.
Gelelim anıma;
11 yaşındaydim.1998 yiliydi.Ilkokul ogretmenim vefat etmişti.Bende tek başıma yürüme mesafesi olan mezarliga gitmek istedim.mezarlık okulun hemen arka tepesindeydi.istanbul pendikde yaşiyordum o zamanlar.
Gunduz vaktiydi ve mezarliga yaklasmisken elinde bira siseleriyle 5_ 6 tane genc yanima dogru geldi.
O an ellerim titredi..o anki duygumun tarifi yok korkudan ama beni oldürurler saniyorum cocuk aklimla.
Sonra bir genc" guzelim senin burda ne isin var seni burda şey yaparlar" diye yanima gelmeye basladi.digeride " gel biraz oynasalim bu guzelle dedi" ve bi arkadaslari musade etmedi..ne yapti etti arkadaslarini aldi gitti uzaklastilar ordan.Allah razi olsun..bu anim aklima geldikce o kisiye hep dua ederim..cocuk kalbime bu travmayi yasatanlari ise Allaha birakirim..
Paylasmak istedim sizlerle de..cok dikjat edelim..kiz cocuklarimiza susnayi degil konusmayi ogretelim..korkmamayi ogretelim..
Ben suan ayama sebebi ile doğunun bi ilcesine atandim.annem yanimdaydi ve gitmek durumunda kaldi.sonra eşim izin alip geldi izni bitti.simdi kv gelecek.
Eşim ise martdan sonra temelli gelecek insallah.Kendisi memur ve ancak geçisi onaylandı.
Özetle ite kaka sükür 5 aylık olduk ama tek basıma kaldığım cok gunler oldu bu hic bilmediğim kimsryi tanimadigim yerde.bebegimi 5 dakika komsuya birakip mamasini almaya dahi cesaret edemiyorum.kar kısta onuda kendimle götürüyorum.Kimseye güvenemediğimuz zamanlardayız ve ben daha ne kadar ailelerden destwk alacağım..illaki bakici bulmam.gerekecek en sonunda.
Rabbim iyi insanlarla karşılaştırsin.
Gelelim anıma;
11 yaşındaydim.1998 yiliydi.Ilkokul ogretmenim vefat etmişti.Bende tek başıma yürüme mesafesi olan mezarliga gitmek istedim.mezarlık okulun hemen arka tepesindeydi.istanbul pendikde yaşiyordum o zamanlar.
Gunduz vaktiydi ve mezarliga yaklasmisken elinde bira siseleriyle 5_ 6 tane genc yanima dogru geldi.
O an ellerim titredi..o anki duygumun tarifi yok korkudan ama beni oldürurler saniyorum cocuk aklimla.
Sonra bir genc" guzelim senin burda ne isin var seni burda şey yaparlar" diye yanima gelmeye basladi.digeride " gel biraz oynasalim bu guzelle dedi" ve bi arkadaslari musade etmedi..ne yapti etti arkadaslarini aldi gitti uzaklastilar ordan.Allah razi olsun..bu anim aklima geldikce o kisiye hep dua ederim..cocuk kalbime bu travmayi yasatanlari ise Allaha birakirim..
Paylasmak istedim sizlerle de..cok dikjat edelim..kiz cocuklarimiza susnayi degil konusmayi ogretelim..korkmamayi ogretelim..