2 sene önce evlendim ve Türkiyeye taşındım.. Ailemden kimse yok yanımda.. eşimin ailesine de 2 saatlik mesafedeyiz.. aslında ilk başta kayıvalidemle oturuyorduk ama sonradan baktım dayanamıyorum, şehir değiştirdik.. neyse uzun lafın kısası bu ülkede kendimi acaip yalnız hissediyorum.. ve eşim de sağolsun bu konuda bana yardımcı olacağına daha da yalnız hissettiriyor.. yalnızlıktan boğulacak gibi oluyorum.. annemi çok özlüyorum
(
eşimle aramızda 8 yaş fark var.. kendim büyük biriyle evlenmek istemiştim belki olgun olur diye.. ama bu kez de o hayatta istediği herşeyi yaşamış, ben sevgiye açken onun aşktan bıkmışlığına katlanmak zorunda kalıyorum.. odun gibi hayat yaşıyoruz, sevgiden romantizmde uzak..
ben doktora hayalleri kurarken, o servis şöförlüğü hayali kuruyor.. olmuyor ya olmuyor..
kimseye de anlatamıyorum mutsuzluğumu.. beni sevenler çok üzülürler diye.. nasıl anlatayım anneme? sonra o da hergün oturup benim için ağlasınmı kızım gurbet elde yalnız kaldı diye.. içime attıkça da intihar raddesine kadar geliyorum.. elimi kolumu bağlayan bitek oğlum var.. onu için katlanmak zorundayım..

eşimle aramızda 8 yaş fark var.. kendim büyük biriyle evlenmek istemiştim belki olgun olur diye.. ama bu kez de o hayatta istediği herşeyi yaşamış, ben sevgiye açken onun aşktan bıkmışlığına katlanmak zorunda kalıyorum.. odun gibi hayat yaşıyoruz, sevgiden romantizmde uzak..
ben doktora hayalleri kurarken, o servis şöförlüğü hayali kuruyor.. olmuyor ya olmuyor..
kimseye de anlatamıyorum mutsuzluğumu.. beni sevenler çok üzülürler diye.. nasıl anlatayım anneme? sonra o da hergün oturup benim için ağlasınmı kızım gurbet elde yalnız kaldı diye.. içime attıkça da intihar raddesine kadar geliyorum.. elimi kolumu bağlayan bitek oğlum var.. onu için katlanmak zorundayım..