Güzel ablalarım güzel dostlarım.Bi çoğunuz benden büyük olabilirsiniz. 28 yaşındayım. Lütfen uzun deyip okumamazlık yapmayın. Müsait bi zamanınızda okuyun en azından.
Başlıktanda anlaşılacağı üzere bir ayrılık sancısı yaşıyorum. Terkedildim.8 aylık ilişkim vardı. Nişan yapmayı düşünüyorduk.Konu açmamın amacı ise ilişki içerisindeyken benim ona karşı soğuk olmamın sebeplerinden aklıma gelen bir kaçını yazacağım. Bitmiş bişey için bu kadar uzun yazı ne demeyin içimden atamıyorum.Kendimi suçlamaktan yoruldum artık. Bunlar ve bunun gibi şeyler yüzünden ben hep kendimi mutsuz hissediyprdum ve sıcak davranasım çok gelmiyordu. Ama seviyordum da.Birde sizler okuyun;
Öncelikle ilişkimizin başlarında o sosyal medyadan gelen istekleri bile bana söylüyordu. “Bitanem şöyle birisi istek atmış ama sildim haberin olsun.” Gibi. Bi kaç kere söyleyince bende “söylemene gerek yok zaten gerekeni yapıp siliyorsun” dedim. Aradan biraz zaman geçti sana hiç istek gelmiyor mu dedi. Bende “geliyo ama zaten siliyorum diye söyleme gereği duymadım” dedim. Aman Allahım bi patladı. Mesaj üzerinden konuşuyoruz bu sırada.Umursamaz umursamaz davranma demek ki benim için önemli ki sana söylüyodum illa sende mi söyle demem gerekiyo dedi. Ayağını denk al. Saçma saçma konuşup durma benim karşımda gibi laflar söyledi. Şok oldum. Tanımadığım etmediğim rastgele atılan bi istek yüzünden bu kadar tartışması çok tuhafıma gitti. Bi kaç saat tartıştık “tepemin tasını arttırma”gibi laflar etti. Neyse ondan sonra ki zamanlarda tartışma olmasın diye gelenleri söyledim. Bi kerede tanımadığım biri tanışalım diye mesaj atmış söylemeyecektim ama belki o deniyordur diye söyledim kim o adını ver falan dedi tatsızlık çıkmasın diye söylemek istemedim. Baskı yaparak söylettirdi. O kişiye istek atmış ama kabul etmemiş etse mesaj atacakmış. Çok ergence geldi bana. Sonuçta sosyal medya kullanıyorsan istek gelmesi normal. Baktım bu konu yüzünden sürekli tartışacağız kapattım hesabımı.
çok sinirli bir insandı. Bi kere sinir krizi geçirmiş. Sesini hiç yükseltmedi ama yükseltebilirim ilerde sinirliyim diye saklamadan peşin peşin söyledi. Bide sürekli sen şunu yaparsan bende yaparım o zaman gibi karşılıklı söylemleri vardı.
Herşeyini bana anlatırdı bu hoşuma giden bişeydi ama bazen uygun bulmadığım şeyler olurdu. Mesela ailesinden dayısını abisini babasını amcasını galesizler sahtekarlar gibi ne yapıp ne ettiklerini herşeyi anlatırdı. Ben daha onları tanımadan hepsine karşı bi önyargım oluşmuştu. Sadece annesine toz kondurmazdı. Hatta çocuğumuzun adını annemin adını koysak yada evlenince annem bizle kalsa ne dersin falan demişti.
Evlenince herşeyi beraber yapıp heryere beraber gidecekmişiz ben tek başıma annemgile bile gelemezmişim kendisi bırakabilirmiş.
İşin yoksa dışarı çıkma derdi. Çıksamda tek çıkmamı istemezdi. Tek çıkacaksan evde otur diyodu.Sosyal medyada hocalarımın bile beni takip etmesine izin vermezdi. Özgüvensizdi birbirimizi görmeden önce hep sen beni beğenmezsin derdi. Sen bana zaman ayrımazsın bana az ilgilisin falan derdi. Sürekli fotoğraf atmamı isterdi bende sıkılmıştım dkka başı atmaktan biraz geç atıyodum hep bana söylettirmesen kendin atsan geç atıncada geç attım diye trip atması.
Kendisinin evlilikte olmasını istemediği bazı şeyler vardı en başta bunu konuştuk anlaştık.”Şimdi tamam diyip sonra yaparsan benim dünyam yıkılır, ama seninki de sağlam kalmaz” gibi bi cümle kurmuştu. Ben tehtid mi ediyorsun bu nasıl laf diye ters çıkmıştım. Bu normal bi laf mı sizce ben mi abarttım.
Ama ben uyardıktan sonra o hoşuma gitmeyen lafları bidaha hiç ağzından duymadım aylarca. Çok ilgili sadık evcil tatlı dilli olması beni bağladı ona. Gelelim sonuca ayrıldıktan iki hafta sonra yeni birisini buldu ve şu an sevgilisi var. Hemen birini bulması çok zoruma gitti gururuma dokundu. Ayrılalı 2 ay oldu ilk iki hafta ağladım zırladım çok kötüydüm. Şimdi biraz toparladım ama aklımdan bir dakika olsun çıkmıyor. Çok fazla kilo verdim. Acaba bizim ki uzak mesafe olduğundan ve daha çok mesajlaştığımız için mi ve yeni olduğumuzdan o heveslemi böyle kısıtlamalar yapıyodu böyle konuşmalar tartışmalar oluyodu. Çünkü mesajda daha cesaretli oluyo insan. Kendimi şimdiki sevgilisiyle kıyaslıyorum o atanmış ben hala atanmaya çalışıyorum tabi onunla aynı yerdeler sık sık görüşüyorlardır böyle tartışmaları olmuyodur diyorum. Sadece bana mı böyleydi o kıza çok iyi davranıyosa diye düşünüyorum.Ve hemen evlenmek isteyen biriydi yakın zamanda nişanları olur kesin. Diken üstünde söz-nişan yaparlarsa diye bekliyorum. Yaparlarsa ben nasıl toparlarım diye düşünüyorum. Bende soğuk davranıyodum kendime sende suçlusun oda artık olmıyo deyip bırakıp gitmesi normal diyorum. Ama böyle kıskanç olması sürekli ağzıyla ilgi istemesi beni uzak tutuyordu ondan.Yarım kalmışlık hissi var. Kendimi hiç bi işe veremiyorum ben bu haldeyken onlar mutlu mutlu konuşup hayaller kuruyorlar. Yeni birisini hayatıma almadan bu düşüncelerden kurtulmam imkansız mı? Önüme bakmak istiyorum ama aklım hep onlarda. Beni hemen silip başkasıyla yola çıkması, bu travmayı atlatamıyorum. Beni yargılamayın lütfen.keşke beynimi duygularımı yönlendirebilsem.
Haklısınız şu kalın kafam anlasa bide
Bende kendime sinirliyim aylarca niye bu düşüncelerde takılıp kaldım diye. Ben ilişki içindeyken de bunların farkındaydım zaten böyle küçük şeylerden sürekli tartışma çıkarması falan “bunlar normal şeyler değil” diyordum hep sen bana hasta mı olduğumu söylemeye çalışıyosun falan diyodu. Ben çok ilgisizde değildim ama hep beni az seviyorsun az ilgilisin derdi ve bu kadar çok tartışma çıkarmasının sebebi hep eksik hissetmesinden dolayıymış. Hep bu lafın arkasına sığınıyordu. Ayrılırken bile “çok tartıştık yıprandık tamam kabul ediyorum tartışmaların hepsini ben çıkardım ama hep eksik hissettiğim içindi” dedi. Çok güzel manipülasyon yapıyordu belki de çünkü böyle dediği için ben kendimi suçluyorum şu an. “Herşeye sen sebep oldun sen biraz sıcak olsan böyle olmayacaktı” diyorum.
