- 28 Şubat 2007
- 842
- 7
- 54
Büyüdüm artık…
Sesimi duyurmak için bağırmak yerine, küçük harflerle konuşmanın ruhumu rahatlattığı bir dönemdeyim.Geçici bir büyümüşlük halimidir nedir bilemiyorum ama en azından bu sıralar büyüdüğümü hissediyorum.
Mesela artık, masaya indirdiğim yumruğun çıkardığı sesten çok elimin acısı için kıvranıyorum ne salağım diye diye (Niye masaya yumruk indirilir ki?)
Yüzlerce kere sigarayı bırakacağım diye yattığım gecelerin sabahında, elimde duran zehre sevgiyle bakarken bulurdum gözlerimi.Ohh, şöyle bir fincan hazır kahveyle ne de güzel gidersin sen şimdi, diye konuşa konuşa mutfağa koşardım; arkamdan, yine başaramadın, diyen canım annemin sesine kulaklarımı kapatırken…Sigarayı bıraktım!
Büyüdüm…Sigarayı ablaların, ağabeylerin, teyzelerin, amcaların elinde görüp, büyüyünce ben de içeceğim, diye hayaller kurmadım ama çatal çatal olan sesimin kulak tırmalamasını da duyamayacak kadar çocukmuşum demek ki…Eğer bir meslek seçtiysen ve o meslek sesinle doğrudan ilgiliyse, biraz aklını başına devşirir insan yahu!
Mehpare Hocamın, son derste kayda aldığı sesimi defalarca bana dinletirken, duyuyor musun çatallaşmayı bu işi yapmak istiyorsan bırakmalısın sigarayı dediği gün, o güne kadar tüm hocalarından övgüler alan çocuk Binnur için , şımaramayacağı kadar ciddi bir konuydu.
‘Nodül olabilir sende…Seninle daha önce de sigara konusunda konuşmuştuk değil mi?’
‘Hayır hocam yok dedi doktorum…’
‘Git bir daha baktır, kaç tane sigara içiyorsun günde?’
‘Çok değil artık hocam…’( sesim kısılır korkudan)
‘Anlamadım, kaç tane dediiiiiiiiiiiiiiiiiiin?’ (bağırır ve devam eder) ‘Şu gürültü gibi çıkan sese bak! Kapatın televizyonun derim ben bu sesi duysam…’ ( Aşağılama devam ediyor ve hatta daha neler neler deniliyor.)
‘Oku bakalım şu haber metnini!’
‘Peki hocam.’
Birinci satır biter soluk almaya hazırlanırken, diyaframdan soluk almak filan unutulmuştur bile…
‘Bağırmadan oku!’
Dikkat dağılır gideeeeeeeeeer.
‘Peki hocam.’
‘Bırak şimdi o haber metnini, şu metne devam et.’
Ölmek istiyorrrrrrrrrruuuuuuuuuuuuuuuuuum.
Okunur ikinci metinde.
Konuşur, konuşur, konuşur….Canım Hocam nasıl da sinirlendi.
İşte o ders bittiği an; ben birden büyüdüm:)
Sigarayı bıraktım, o da beni pek seviyor değilmiş hani, yapışmadı ille de bırakma beni demedi vallahi! .Sabah kahvemin tadı, bir ayrı güzeldi.
Tavsiye edilir.
Hadi hep beraber büyüyelim:)
BİNNUR EDİSHAN
Sesimi duyurmak için bağırmak yerine, küçük harflerle konuşmanın ruhumu rahatlattığı bir dönemdeyim.Geçici bir büyümüşlük halimidir nedir bilemiyorum ama en azından bu sıralar büyüdüğümü hissediyorum.
Mesela artık, masaya indirdiğim yumruğun çıkardığı sesten çok elimin acısı için kıvranıyorum ne salağım diye diye (Niye masaya yumruk indirilir ki?)
Yüzlerce kere sigarayı bırakacağım diye yattığım gecelerin sabahında, elimde duran zehre sevgiyle bakarken bulurdum gözlerimi.Ohh, şöyle bir fincan hazır kahveyle ne de güzel gidersin sen şimdi, diye konuşa konuşa mutfağa koşardım; arkamdan, yine başaramadın, diyen canım annemin sesine kulaklarımı kapatırken…Sigarayı bıraktım!
Büyüdüm…Sigarayı ablaların, ağabeylerin, teyzelerin, amcaların elinde görüp, büyüyünce ben de içeceğim, diye hayaller kurmadım ama çatal çatal olan sesimin kulak tırmalamasını da duyamayacak kadar çocukmuşum demek ki…Eğer bir meslek seçtiysen ve o meslek sesinle doğrudan ilgiliyse, biraz aklını başına devşirir insan yahu!
Mehpare Hocamın, son derste kayda aldığı sesimi defalarca bana dinletirken, duyuyor musun çatallaşmayı bu işi yapmak istiyorsan bırakmalısın sigarayı dediği gün, o güne kadar tüm hocalarından övgüler alan çocuk Binnur için , şımaramayacağı kadar ciddi bir konuydu.
‘Nodül olabilir sende…Seninle daha önce de sigara konusunda konuşmuştuk değil mi?’
‘Hayır hocam yok dedi doktorum…’
‘Git bir daha baktır, kaç tane sigara içiyorsun günde?’
‘Çok değil artık hocam…’( sesim kısılır korkudan)
‘Anlamadım, kaç tane dediiiiiiiiiiiiiiiiiiin?’ (bağırır ve devam eder) ‘Şu gürültü gibi çıkan sese bak! Kapatın televizyonun derim ben bu sesi duysam…’ ( Aşağılama devam ediyor ve hatta daha neler neler deniliyor.)
‘Oku bakalım şu haber metnini!’
‘Peki hocam.’
Birinci satır biter soluk almaya hazırlanırken, diyaframdan soluk almak filan unutulmuştur bile…
‘Bağırmadan oku!’
Dikkat dağılır gideeeeeeeeeer.
‘Peki hocam.’
‘Bırak şimdi o haber metnini, şu metne devam et.’
Ölmek istiyorrrrrrrrrruuuuuuuuuuuuuuuuuum.
Okunur ikinci metinde.
Konuşur, konuşur, konuşur….Canım Hocam nasıl da sinirlendi.
İşte o ders bittiği an; ben birden büyüdüm:)
Sigarayı bıraktım, o da beni pek seviyor değilmiş hani, yapışmadı ille de bırakma beni demedi vallahi! .Sabah kahvemin tadı, bir ayrı güzeldi.
Tavsiye edilir.
Hadi hep beraber büyüyelim:)
BİNNUR EDİSHAN
