Hadsiz hudutsuz muhabbetler sıkıldım artık

derin_elvinnn

Gülümse bitsin karanlık...
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2016
660
959
103
Yakın arkadaşım hatta kardeşim gördüğüm insanların yeri gelince haddini aşan kıran döken yorumları olması ve benim sesimi çıkartamayışımdan yoruldum artık. Arkadaş, dost dediğin acı söyler eyvallah ama bir de had bilmek vardır. Aynı konuda kendisiyle ilgili yorum yapmadığım ancak kendisi benden beter olan sevgili arkadaşım kalkmış bugün bir ortamda beni yerlere sürüdü resmen ve ben sesimi çıkartamadım. Çok bozuldum çok alındım. Ama hata ben de, ona bu haddi veren içinde ne varsa ortaya döken benim. Beceremedim hiçbir zaman içten pazarlıklı, kurnaz olmayı. Saflık derecesinde içinde birşey tutamayan biriyim ve sonra yüzüme yüzüme hem de başkalarının içinde hadsizce çarpılıyor işte. Nasıl akıllanayım, ne yapayım bilmiyorum.
İnsanlara ederleri kadar değer vermeyi öğrenemedim öğrenemeyeceğim galiba.
 
Kimseye bu haddi vermeyeceksin. Herkesım bır kırmızı cızgısı olmalı dıye dusunuyorum
Hem ese dosta hemde aıleye karsı.
Benım var mesela. O cızgıden ne esım ne aılem ne de dostlarımı gecırırım hatta asan olursa anında duvarı ormuslugum coktur
 
Neden çekiniyorsunuz tam olarak?Onları kaybetmekten ve yerlerine başkalarını bulamamaktan mı,yoksa çekingen olduğunuz için ne diyeceğinizi mi bilemiyorsunuz?Ya da yaşadıklarınızdan dolayı kendinizi minnet altında mı hissediyorsunuz?
 
Neden çekiniyorsunuz tam olarak?Onları kaybetmekten ve yerlerine başkalarını bulamamaktan mı,yoksa çekingen olduğunuz için ne diyeceğinizi mi bilemiyorsunuz?Ya da yaşadıklarınızdan dolayı kendinizi minnet altında mı hissediyorsunuz?
Evet sanırım kaybetmekten korkuyorum. Bir miktar minnet de var. Ama daha baskın olan kaybetme korkusu. Aslında çok uzun yıllar değil arkadaşlığımız. Ama kısa süre de olsa kardeş gibi gördüğüm biri.
 
Evet sanırım kaybetmekten korkuyorum. Bir miktar minnet de var. Ama daha baskın olan kaybetme korkusu. Aslında çok uzun yıllar değil arkadaşlığımız. Ama kısa süre de olsa kardeş gibi gördüğüm biri.

Peki o neden sizi kaybetmekten,kalbinizi kırmaktan korkmuyor.Ya da minnet altında hissetmiyor.Ve herkese de size davrandığı gibi davranmıyordur değil mi?Üzgünüm ama genelde insanların bize nasıl davranabileceklerini biz belirliyoruz.İzin veriyoruz.Oysa eşit şartlara sahipsiniz.Gerçek bir arkadaşlık ise aranızdaki,konuşun ve "bana böyle davranamazsın" deyin.Gidecekse zaten böyle birini kaybetmenin önemi yok ki.
 
Peki o neden sizi kaybetmekten,kalbinizi kırmaktan korkmuyor.Ya da minnet altında hissetmiyor.Ve herkese de size davrandığı gibi davranmıyordur değil mi?Üzgünüm ama genelde insanların bize nasıl davranabileceklerini biz belirliyoruz.İzin veriyoruz.Oysa eşit şartlara sahipsiniz.Gerçek bir arkadaşlık ise aranızdaki,konuşun ve "bana böyle davranamazsın" deyin.Gidecekse zaten böyle birini kaybetmenin önemi yok ki.
Evet çok haklısınız. Kendime kızıp sorgulamam da bundan. Bu tip kişilere bu hakkı veren benim. Aksine kendim de değer verdiğim insanların rencide olmasından acayip sakınırım dikkat ederim ama dost bildiğimden böyle bir tavır görmek çok sinir bozucu oldu.biraz uzaklaşmayı düşünüyorum.
 
Evet sanırım kaybetmekten korkuyorum. Bir miktar minnet de var. Ama daha baskın olan kaybetme korkusu. Aslında çok uzun yıllar değil arkadaşlığımız. Ama kısa süre de olsa kardeş gibi gördüğüm biri.

Peki onlar o sözleri söylerken sizi kaybetmekten korkuyor mu? Birde böyle düşünün
 
Back
X