Merhaba hanimlar.
Benim yıllardır bir sorunum var. Aslında bir çok durumda soğukkanlı durabiliyorken, kendi hakkımı ararken aşırı duygusal oluyorum..
Öğretmenim, öğretmenliğe başladığımda 22 yaşındaydım. Nasip oldu erken atandım. Gittiğim yerde bir sorun yaşayıp ilçe milli eğitim müdürüne gidip derdimi anlatırken bile ağlayıp kadınla birbirimize sarılırken bulmustum kendimi. O derece beterdim yani bu konuda. Yıllar geçtikçe bu kadar kalmadı şükür ama malesef tam olarak istediğim seviyede de değilim.
Özellikle otorite olan kimselere karşı kendimi ifade ederken çok çabuk sesim titriyor. Haklı da olsam, haksız da.
Konuşmaya gitmeden önce defalarca kafamda düşünüyorum ve kendime sürekli güçlü ol sen guclusun filan diye telkinler veriyorum. Konuşurken yine arka planda kendime "yürü be", "konuş kizim konus" diye telkinlere devam ediyorum :)) ama karşı tarafa güçsüz bir durumumu anlatırken sesim titriyor ve o titrek sesi duyunca ağlamamak için aşırı çaba sarf ediyorum ama konuştukça hala o titrek sesi duyuyorum ve bazen ağlıyorum.
Buna tamamıyla engel olmam lazım çünkü hukuk okuyorum. Bir savcının hakimin önünde titrek bir sesle konuşup, ağlayıp asla gücsuz görünmek istemem.
Aslında hakkımı savunurken ağlama sebebim, olayı anlatırken kendi durumuma acıyıp ona duygulaniyorum başkası da anlatsa ona da ağlarım gibi. :))
Var mı böyle bir sorun yaşayıp, aşabilen? Teşekkürler.