Sevgilimle geçen hafta ayrıldık. Benim üstümde o kadar çok üstünlük ve baskınlık kurmaya çalışıyordu ki anlatırken bile nefesim kesiliyor. Bana hakaret ederek küfürler ederek benden ayrıldı. Ve ortada hiçbir şey yokken bana sen beni aldattın muamelesi çekti. Ki kendisi eski sevgilisinin düğününe giden insan ve size yemin ederim ortada hiçbir şey yokken bu suçu attı. Aç telefonuna bakacağım diyor ben de özel alana aşırı önem veririm ve kız arkadaşlarımla mesajlaşıyoruz fotoğraflaşıyoruz niye sana telefonumu vereyim bu zamana kadar yaptığım hiçbir güvensizlik yok. Asıl o güya aile dostları diye eski sevgilisinin düğününe giden biri bizim aramız bozukken ama hani ilişkiyi bitirmemişsindir bir özür bekliyorsundur o evredeyken. Ben de vermedim. Daha sonra bana küfürler etti hakaretler etti ve şok oldum neye uğradığımı şaşırdım. Kendisi bana telefonunu verir al bak diye bakmam, sana güveniyorum ki ben niye bakayım derim ama öyle olmuyormuş demek ki. Köpek yerine koyman gerekiyormuş. Bizim de ortak arkadaşlarımız var. Bi grupta biz ayrıldıkta sonra konuşmuş, çok konuşmadığım uzaktan arkadaşlarım da o grupta. Benim bipolar hastalığım var, bunu falan söylemiş millete ki ben söylemem kimseye anlatmam. Geçmişte istismara uğradım onu bile zar zor anlattım, ısrar etti diye. Ve ilk kez birine bunu anlatabildim psikolog dışında o kadar kötü hissettim ki. Böyle nefes alamadım, hala midem ve kalbim kasılıyor. Bir de benimkisi kör merhamet o yüzden sürekli ayrıldığımızda tekrar birlikte olmaya çalıştım falan demiş. Bana yalan söyledi demiş neyden bahsettiğine dair bir fikrim yok yemin ederim. Güya ben sana köpek gibi aşığım diyen insan. Kaç gün aradan geçti, bir ağlıyorum bi uyuyorum sonra tekrar ağlıyorum. 8 9 aydan daha fazla bir ilişkimiz vardı ve benim için güvenmek zaten çok zordu. Yanlış anlaşılma var diye bile gitmek istemiyorum kapısına, o kadar çok kırıldım ki. Bir de bak bu kızı çıkar dediğim, hoşlanmadığım kızla ekleşmişler resmen flörtleşiyorlarmış. Kendine ben hiç acı çekmiyorum maskesi takmış. Ya da gerçekten acı çekmiyor. Ama ben niye bu kadar acı çekiyorum? Nasıl atlatacağım bu durumu? Onun zor zamanlarında hep ben yanındayım, o kadar zor şey yaşamama rağmen hep yanında oldum hep bana derdini anlattı. Rahatladı. Kendimi salak gibi hissediyorum hiç kimseye anlatamıyorum bu yüzden. Ne yapayım nasıl davranayım?