Merhaba arkadaşlar,
28 yaşındayım. Yıllardır bu forumu takip ediyorum başka hesabım vardı ama şifresini bulamadığım için yeni açtım. 2 yıldır evliyiz. Daha sevgiliyken ablası ben istemiyordu. Eski sevgilisi ile olmasını istiyordu. Hakkımda konuştukları bir çok şeye hakimim. Kulağıma gelenler olsun aile grubundaki mesajlar olsun. Ablası çalıştığım aile şirketinin ortaklarından birinin eşiyle komşuydu. Onla dedikodumu yaptılar bunlar hep kulağıma geldi. Neyse tanıştıktan sonra bazı şeyleri eşimin hatırı için aştım. O dönem yaptıklarından dolayı pişman olduğuna benzer bir şey söyledi. Suçu kardeşine attı. Onun yüzünden böyle konuştum gibi. Bende anlamaya çalıştım. Eşim ailesi için büyük fedakarlıklar yaptı. Okulu bırakmak zorunda kalmış babası battığı için onun borcunu ödedi o dönem çalışmaktan başka çaresi yokmuş. Borçlar bitince biz evlendik. Düğüne dair her şeyi eşimizle beraber yaptık. Bende ailemden maddi destek göremedim ama her şeyi kendi imkanlarımla yaptım. Babamın teşhisi koyulmamış psikolojik bir problemi var çocukluğumdan beri bununla imtihan edildik annem ve kardeşlerimle. Çok sıkıntılar yaşadım bazen iyi bazen kötüydü düğünüme gelmedi ama babamı hiç suçlamadım. Her neyse eşimle düğünümüzü kendimiz yaptık evimizi kendimiz aldık. Ama ailesi beni sevmedi ben öyle hissettim biraz yobaz düşüncede oldukları için çalışmamı istemediler sanırım. Ben çalıştığım ve onlara göre biraz açık giyindiğim için beni sevmediler ve beni hep amcalarının geliniyle kıyasladılar. Eşimde amcasının oğluyla. O çocuk her şeyi ailesini parasıyla yaptı eşi de evlilik meraklısı hiç arkadaşı olmayan tek arkadaşı görümcelerim olan hayattaki tek vasfı evlilik ve dedikodu olan yobaz düşünceli birisi. Şimdi yaşadığımız son sorunu anlatıyorum;
En son 1 ay önce annemin kuzeninin düğünü vardı annem burada olmadığı için ben gittim işten geldik hazırlandık çıkmaz üzereyken ablası eşimi aradı annemleri şuraya getirir misin diye. Eşimde şuan şuraya gidiyoruz o yüzden getiremem dedi. Ablasıyla amcasını aramış annemleri getirir misiniz diye onlar götürmüş ve yengesi eşim için şöyle demiş. Benim oğlum olsa getirirdi diye annesi de bir gün sonra eşime bunu söyledi yengende böyle dedi diye eşimde sinirlendi ben evde oturup mu getiremem dedim ablam sana söylemedi mi düğüne gittiğimizi annesi de kabul et o çocuk senden daha vefalı diye. Eşimde çok sinirlendi sizin bu kıyaslamalarınızdan bıktım. Ben çocuk değilim beni sürekli aşağılıyorsunuz kalbimi kırıyorsunuz bunlar beni soğutuyor diye kavga etti. Bir gün sonrada eşimin babasıyla ailesindeki diğer kişilerle araları bozuk büyük bir aile ferdiyle yıllardır görüşmüyorlardı. Onunla görüşeceklerdi buzları eritmek adına. Eşimin annesi de oraya ne zaman gideceğiz diye mesaj attı eşimde oraya gelmek istemediğimizi kıyaslandığımız insanlarda orda olacağı ve dedikodusunu yapan yenge orda olduğu için için bir süre uzaklaşmak istediğimizi söyledi. Annesi de rahatsız babamla ilgili 'onun babası da düğüne gelmedi ama ayağına gittiniz' diye cümle kurdu. O cümleyi gördüğüm an mesajda eşime arayıp bu cümleyle alakalı konuşmak istediğimi söyledim ki bugüne kadar bir çok kişiyle dedikodum yapıldı o kadar laf sokuldu hiç birinde cevap verip münakaşaya girmedim ama bunda arayıp cevap vermek istedim. Bu bana göre bel altı vurmak. Eşimde ben cevabını verdim o kötü niyetle söylememiştir. Arayıp açıklama yapar dedi. Bu pişkinliklerin üzerine 3-4 haftadır konuşmuyoruz. Beraber gidilmesi gereken bir cemiyete dahi eşimi aramıyorlar. Gittiğimizde de dedikodumu yapan ablasının eşi bana selam bile vermedi. Ağırıma giden benim suçsuz günahsız babamla bana bel atı vurması. Çok ağırıma gidiyor. Bu kadar kötü olmaları dedikodu yapmaları beni seven beğenen insanlara beni kötülemelerini geçtim ama benim canımı yakmak için böyle bir cümle kurmuş olması canımı çok yakıyor. Benim bir arkadaşım benim çevremden biri bana bu cümleyi kursa cevabını verir hayatımdan çıkarırdım. Ama eşimin annesi ve öyle bir hakkım yok. Eşim belli etmese de onu böyle dışlamaları onu çok üzüyor. Bende kimseyle konuşamıyorum 1 aylık hamileyim her gün ağlıyorum canım yanıyor çünkü... Eşime onlara hamile olduğumu söylemek istemediğimi söyledim. Oda başkalarından duyarlarsa daha çok dedikodu yapacaklarını söyledi. Ben ne yapmalıyım bu durumda? Çok hassas bir dönemdeyim ve bu yapılanı asla unutmayacağım...
28 yaşındayım. Yıllardır bu forumu takip ediyorum başka hesabım vardı ama şifresini bulamadığım için yeni açtım. 2 yıldır evliyiz. Daha sevgiliyken ablası ben istemiyordu. Eski sevgilisi ile olmasını istiyordu. Hakkımda konuştukları bir çok şeye hakimim. Kulağıma gelenler olsun aile grubundaki mesajlar olsun. Ablası çalıştığım aile şirketinin ortaklarından birinin eşiyle komşuydu. Onla dedikodumu yaptılar bunlar hep kulağıma geldi. Neyse tanıştıktan sonra bazı şeyleri eşimin hatırı için aştım. O dönem yaptıklarından dolayı pişman olduğuna benzer bir şey söyledi. Suçu kardeşine attı. Onun yüzünden böyle konuştum gibi. Bende anlamaya çalıştım. Eşim ailesi için büyük fedakarlıklar yaptı. Okulu bırakmak zorunda kalmış babası battığı için onun borcunu ödedi o dönem çalışmaktan başka çaresi yokmuş. Borçlar bitince biz evlendik. Düğüne dair her şeyi eşimizle beraber yaptık. Bende ailemden maddi destek göremedim ama her şeyi kendi imkanlarımla yaptım. Babamın teşhisi koyulmamış psikolojik bir problemi var çocukluğumdan beri bununla imtihan edildik annem ve kardeşlerimle. Çok sıkıntılar yaşadım bazen iyi bazen kötüydü düğünüme gelmedi ama babamı hiç suçlamadım. Her neyse eşimle düğünümüzü kendimiz yaptık evimizi kendimiz aldık. Ama ailesi beni sevmedi ben öyle hissettim biraz yobaz düşüncede oldukları için çalışmamı istemediler sanırım. Ben çalıştığım ve onlara göre biraz açık giyindiğim için beni sevmediler ve beni hep amcalarının geliniyle kıyasladılar. Eşimde amcasının oğluyla. O çocuk her şeyi ailesini parasıyla yaptı eşi de evlilik meraklısı hiç arkadaşı olmayan tek arkadaşı görümcelerim olan hayattaki tek vasfı evlilik ve dedikodu olan yobaz düşünceli birisi. Şimdi yaşadığımız son sorunu anlatıyorum;
En son 1 ay önce annemin kuzeninin düğünü vardı annem burada olmadığı için ben gittim işten geldik hazırlandık çıkmaz üzereyken ablası eşimi aradı annemleri şuraya getirir misin diye. Eşimde şuan şuraya gidiyoruz o yüzden getiremem dedi. Ablasıyla amcasını aramış annemleri getirir misiniz diye onlar götürmüş ve yengesi eşim için şöyle demiş. Benim oğlum olsa getirirdi diye annesi de bir gün sonra eşime bunu söyledi yengende böyle dedi diye eşimde sinirlendi ben evde oturup mu getiremem dedim ablam sana söylemedi mi düğüne gittiğimizi annesi de kabul et o çocuk senden daha vefalı diye. Eşimde çok sinirlendi sizin bu kıyaslamalarınızdan bıktım. Ben çocuk değilim beni sürekli aşağılıyorsunuz kalbimi kırıyorsunuz bunlar beni soğutuyor diye kavga etti. Bir gün sonrada eşimin babasıyla ailesindeki diğer kişilerle araları bozuk büyük bir aile ferdiyle yıllardır görüşmüyorlardı. Onunla görüşeceklerdi buzları eritmek adına. Eşimin annesi de oraya ne zaman gideceğiz diye mesaj attı eşimde oraya gelmek istemediğimizi kıyaslandığımız insanlarda orda olacağı ve dedikodusunu yapan yenge orda olduğu için için bir süre uzaklaşmak istediğimizi söyledi. Annesi de rahatsız babamla ilgili 'onun babası da düğüne gelmedi ama ayağına gittiniz' diye cümle kurdu. O cümleyi gördüğüm an mesajda eşime arayıp bu cümleyle alakalı konuşmak istediğimi söyledim ki bugüne kadar bir çok kişiyle dedikodum yapıldı o kadar laf sokuldu hiç birinde cevap verip münakaşaya girmedim ama bunda arayıp cevap vermek istedim. Bu bana göre bel altı vurmak. Eşimde ben cevabını verdim o kötü niyetle söylememiştir. Arayıp açıklama yapar dedi. Bu pişkinliklerin üzerine 3-4 haftadır konuşmuyoruz. Beraber gidilmesi gereken bir cemiyete dahi eşimi aramıyorlar. Gittiğimizde de dedikodumu yapan ablasının eşi bana selam bile vermedi. Ağırıma giden benim suçsuz günahsız babamla bana bel atı vurması. Çok ağırıma gidiyor. Bu kadar kötü olmaları dedikodu yapmaları beni seven beğenen insanlara beni kötülemelerini geçtim ama benim canımı yakmak için böyle bir cümle kurmuş olması canımı çok yakıyor. Benim bir arkadaşım benim çevremden biri bana bu cümleyi kursa cevabını verir hayatımdan çıkarırdım. Ama eşimin annesi ve öyle bir hakkım yok. Eşim belli etmese de onu böyle dışlamaları onu çok üzüyor. Bende kimseyle konuşamıyorum 1 aylık hamileyim her gün ağlıyorum canım yanıyor çünkü... Eşime onlara hamile olduğumu söylemek istemediğimi söyledim. Oda başkalarından duyarlarsa daha çok dedikodu yapacaklarını söyledi. Ben ne yapmalıyım bu durumda? Çok hassas bir dönemdeyim ve bu yapılanı asla unutmayacağım...
Son düzenleme:
