Ben hamileliğimin son zamanlarindayim. Herkeste farklıdır, insanların kişiliği, dayanıklılığı, öncesindeki psikolojisi , çevresindeki insanlar falan filan...
Ben ilk 4 ayımı malesef düşük tehlikesiyle geçirdiğim icin iyi geçmedi, esimle özel olarak uzaklaştığımız icin o beni yıpratti.
Ama ondan sonraki günlerim ve su ana kadarki zamanım cok cok iyi gecti şükürler olsun.
O kadar sıkıntı yasamama rağmen, hamile psikolojisine hic girmedim,hic bir seyden sakınmadım,isime devam ettim, naz yapmadım, tabi ilk 4 aydan sonra:)
Hic bi zaman fazlaca hassas olmadım , sinirlerimin cok yiprandigimi,ağlama krizlerine girdiğimi hissetmedim.
Bu hafta ısı bıraktım Evdeyim, 36. Haftama kadar çalıştım yani.
Hic bir yerimde çatlağım oluşmadı, sadece 3 kilo aldım, hic bir zaman fazlaca asermedim:) tabi bunlar da biraz şans ısı.
Simdi 37. Haftamın içindeyim, bu hafta ağırladığını hareketlerimin kisitlandigini hissediyorum . Her an dogum başlatacak diye korkuyorum , azalacağı sabirsizim, bi donem bana coook uzun geldi, hamilelikten önceki hayatımı unuttum sanki
bunlar da az önce dediğim gibi benim kişiliğimden kaynaklı .baskalari bu donemi keyifle geçiriyor olabilir :)
SONUC; su anki ruh halimle ikinci kez hamilelik asla düşünmem diyorum :) Allah bu bebeğimi bana bağışlasin yeter:)
Umarım yardımcı olabilmisimdir, sorarsan anlatırım :)