Merhaba. Öncelikle hangi kararların ortak alınması gerektiğinin, hangi kararların sizin kararınız olduğunun farkında olacak kadar olgunlaşmanız gerekiyor. Misal; çalışmıyorsunuz, çünkü eşiniz kıskanç. Bunun kararını o mu veriyor? Madem öyle, madem karar merci o, çocuk kararını da ona bırakırsınız o zaman, niye ikna etmeye çalışıyorsunuz ki? Haa, yok, çocuk konusunda benim de söz hakkım var diyorsanız, demek ki bir şeyler için söz hakkınız olabiliyormuş. O zaman en doğal hakkınız olan çalışmak için sesinizi çıkarın.
Eşiniz maddi olarak yetemeyiz ama buna rağmen çalışma diyorsa, bu da saçmalık. Ne zaman yeteceksiniz? Bugün yarın terfi mi edecek, maaşı mı katlanacak, yoksa bir yerlerden miras mı gelecek? Böyle bir durum yoksa tek çareniz çalışmak. Sırf çocuk için değil kendiniz için çalışmalısınız aslında ama o ayrı konu.
Ayrıca, tamam anneniz yardım ediyormuş, giysiler alıyormuş ama bu çocuğun masrafları için yeterli bir durum değil. Çocuk için harcamalarınız ömür boyu bitmeyecek. Doğumu, hastanesi, kontrolleri, ıvırı zıvırı, bezi, kreşi, okulu, bu sırada sürekli büyüdüğü için sürekli giysi alışverişi, odası, mobilyası, arabası... Bunları da düşünmek lazım. Anneye babaya güvenip çocuk yapılacak değil neticede. Önce kendi değirmeninizi kendiniz döndürmeniz gerekiyor.