keşeke yapabilsem,kulağımı tıkayabilsem,uykularımda hep kabus görüyorum,dün gece bir öfke nöbeti geçirdim karnıma sancılar girdi çok korktum,bebeğimi kaybetmek istemiyorum,zaten kıpırtılarını hissediyorum artık okadar güzelki,keşke üzüntülerimi ona hissettirmemeyi başarabilsem,bazen ailemle ve onun ailesi ile hiç görüşmeyeyim diyorum ama aynı zamanda bir destek arıyorum yanımda olmalarını ve bebeğimi kabul etmelerini isitiyorum inatla...