Hamileliğini kocasının ilgisinden yoksun geçirenler...

Yazıları okurken şimdiye kadar hissetiiğim yanlızlığım kayboluverdi sanki.Benim durumumda olanlar da varmış dedim.Nasılsın,bir sıkıntın var mı? diye soran yok.Eşim vaktinin %80 ini dışarda geçirmeye başladı.Hep arkadaşlarıyla.35 haftalık hamileyim.Artık doğumum yaklaştı.20. haftadan beri böyleyiz.Eşimden iyice soğudum.Görmek bile istemiyorum.Zaten görmüyorum.Sadece uyumak için eve geliyor.Hala dışarı yanlız çıkıyorum.Yürüyüşlere,doktora bile yanlız gidiyorum.Hamileliğim boyunca hiç özel olduğumu hissedemedim.Hep ev işleri,ütü,temizlik...Tam bir depresyon geçiriyorum.Defalarca sorunumu anlattım,anlatmayı denedim,yarısına kadar bile dinlemedi.mafoldumben inanamıyorum.Bana göre harika geçmesi gereken bu süreç nasıl böyle berbat oldu..Ama birşey beni yine de mutlu ediyor, o da bebeğim.Onun sevgisi inanın yetiyor bana.Allah ım sağlıklı bir doğum nasip etsin.:ecrin_bebek: Sonrası önemli değil.Sonuçta hiçkimse vazgeçilmez değildir..Böyle düşünüyorum artık.

Bende çok yalnız başbaşa bile kalamıyoruz kalmamız anlam vermiyo ona.Hamile olmadan öncede böyleydi zaten.Her yolu denedim yok birlikte birşeyler yapmanın anlamı yok onun için.Dışar falan çıkmıyor.O da öyle diyo çıkıp gezebilirim ama seninle vakit geçiriyorum diye ama öyle koca gece tv ye bakmak hiçte romantik değil.Bende bebeğime adıycam kendimi artık.Büyüyünce onunda bana sırt çevirmesinden korkuyorum.Fedakarlıklarımın boşa gitmesinden bıktım artık

ılgi bekleyip görememek ne kadar zordur tahmin ediyorum. Biz de beş yıllık evliyiz ve eşim çok istediği için bebek yapmaya karar verdik. Son derece ilgili, aklı başında biridir. Sağolsun pek çok konuda beni anlayışla karşılar ama işi sebebiyle 3 aydır başka bir şehirde. ben ise, doktorumuzu değiştirmek istemediğimizden henüz evi taşımadık, yalnız kalıyorum. kocamın ilgisizliğinden değil ama aramıdaki mesafe yüzünden arasıra sinirlerim bozuluyor. Bu zamana kadar hiç ayrılmadık ve pek çok ortak zevkimiz var, beraber olmaktan son derece keyif alıyoruz, bebeğimize de bunun yansıyacağını düşünüyorum ama son üç aydır babasının sesini haftasonları duyabiliyor. Umarım bu aralarında bir yabancılık yaratmaz.
ılgisiz kocaları anlayamıyorum tabi ama bebek gelince pişman olacaklarından adım gibi eminim. Çünkü onlarda içgüdüsel değil babalık olayı. Bebeği gördükten sonra yavaş yavaş oluşuyor.

Kızlar hepimizde ucundan azıcık aynı sorun varmış... benim eşim yeni iş kurdu ve gecici bir süre antalyada yaşamak zorunda.. ızmirdeki evi dağıtmadan Antalyadada bir ev tuttuk.. ben arada gidip geliyorum ama işi o kadar yogunki varmı yokmu belli değil bende ilgisizlikten sıkılına annemin yanına kacıyorum... Sonra geri geliyorum eşimin yanına.. Aynı anda ikimizinde ilgiye ihtiyacı var aslına balarsanız... Ama ben hamileyim.. Kendimi kraliçe gibi hissetmek istiyorum ama malesef.. olmuyor... Bunu yapan tek kişi malesef sadece annem

ah kızlar ah ne desem ne olsa kafayı yicem burda..benim kocacığımın çok uzun çalışma saatleri var eve geç geliyor geldiğindede hemen pc ye yapışıyor oyun oynayıp oyunda ki arkadaşlarıyla muhabbet ediyor ben aynı odada kös kös otururken.içim içimi yiyor anlatamam size çok koyuyor ne yaptıysaysam önemsememezlik edemiyorum.kızım bebişini düşün üzülme bu kadar diyorum hep ama olmuyor.üstüme titremesi aman onu ye bunu ye demesini istemiyorum ufak sıcacık bir bakış eskiden olduğu gibi...ne oldu ne değişti anlayamıyorum ALLAHIM SEN BANA SABIR VER...senağlama

Hep hayal ederdim hamileyken eşimin üzerime düşmesini beni şımartmasını. Ama öyle aman aman bir şımartılma göremedim ne yazık ki. Çok şükür tamamen ilgisiz değil tabi. Ama hamileyken çok ilgi ve şevkate ihtiyaç duyuyor kadınlar. Hatta sürekli el üstünde tutulmak istiyor:) Ben de bunu ancak hamile kalınca anladım. Erkeklerin anlaması imkansız haliyle:)

vallahi bende aynı şeyden müzdaripim bizde nerdeyse boşanmaya kadar gidiyoruz sonra tekrar barısıyoruz..sürekli alınganlıkla sucluyo benii inatçılıkla sucluyo.kendime yeterince iyi bakmadıgım için sucluyoo.arada dısarıdan yemek yiyorum cunku canım istiyooo.artık yumurta et süt balık görmek istemiyorumm agız tadıyla pasta bile yiyemiyorum alıcagın kiloları düşün diyo..çigköfte istiyorum miden yanar yeme diyoo..yani bu ilk hamileligimde hiç hayal ettigim gibi olmadıı..zaten evlendikten 20 gun sonra hamile kaldım..sonra eşim işsiz kaldı..sürekli iç içeydik..onun issizlik depresyonu benım hamilelik kopma noktasına cok geldik..bende bazen suratını bile görmek istemiyorum.ama sonra ne yapayım yine bu halimle ilgi gösteren ben oluyorumm...bende 33 haftaya giriyorum..o kadar stres oldumki 3 gun once kontrolde bebek normalden daha fazla asagıda oldugunu ögrendim..istirahat verdi..aslında takmamak lazım ama elde degil..allah herkeze kolaylık versinnn..