hamilelik depresyonu diye birşey var mı yada bunu yaşayan varmı?

handerya

Zeytinim benim!
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
4 Kasım 2007
3.711
5
71
Ankara
lohusalık depresyonunu duymuştum ama hamilelik depresyonu varmı bilmiyorum yada bu yaşadığım durumun tarifi? öncelikle sanırım fiziksel görünüşümden dolayı kendime güvenimi kaybettim, beni erkek sinekten bile kıskanan eşim hamileliğin verdiği rahatlıktan olacak sallamıyor derecesinde.. durum terse döndü ben hiç kıskanmazken şimdi bayan iş arkadaşlarının iş için aramasını ,parfümü fazla sıkmasını vs.. dünyanın en büyük sorunu haline getirip ağlamak için yer arıyorum.Zaten bebişten dolayı kardeş gibi olduk... hamilelik sanırım insanı sevgi ve ilgi açı yapıyor istediğim ilgiyi göremeyince çıldırıyorum sanki ,artık eskisi gibi tek başıma çıkıp gezip dolaşmalar da yok( yoruluyorum) doğum yapınca geçecek diye umuyorum ama sanırım hayatımızda gerçekten kocamannn bir sayfa açılıyor meleğimden önce ve sonra diye..
 
valla bu yaşadıklarımız depresyonsa ben sonuna kadar varım
ben fiziksel görüntümün değişmesinden rahatsız olmuyorum aksine kendimi bu şekilde daha çok beğeniyorum eşim beni karşına alıp seyrediyo :))))
onunda çok hoşuna gidiyo benim göbişli olmam
handeryacım o bahsettiğin kardeşlik durumu bizdede var canım
biz son zamanlarda abartıp ayrı yataklarda yatmaya başladık eşimle
eşim uyurken bana zarar verecek diye korkuyo bide ben sağa sola dönerken yatakta oturup öyle dönüyorum budurumdanda eşimin rahatsız olmaması için ayrı yatıyoruz
ama sonuçta bunlar geçici şeyler boşver hamileliğin tadını çıkaralım depresyona falanda girmeyelim
asıl depresyona ben 5-6 ay denememize rağmen hamile kalamayınca girmiştim
şimdi bu durumdan o kadar çok memnunumki hiç birşey umrumda değil
 
hamilelik deprosyonu var bazen hatta bu çok zor geçiyor ilk bebeğimde yaşamıştım ama şimdi çok şükür yaşamadım tabi bazen bunalmalar oluyor ama bunlarda normal ...
 
benim arasira aklima derin düsünceler geliyor..benden iyi anne olurmu,ona anne karnnda gerektigi gibi özen gösteriyormuyum,birde beklemedigimden cok kilo almaya basladim takmayim diyorum ama kendimle iyi mücadele ediyorum..tabi esimin mütis destegini göz ardi edemem bu kadar anlayisli ve destek bir insanla evli olmasam coktan derin sulardaydim..
fizyolojik seylerde psikolojik olarak insanin rahatsiz olmasina neden oluyor..özellikle mide yanmalari...
depresif duruma götüren bu haleti ruhiyenin en iyi ilaci sanirim günesli ve temiz havada bir süre dolasmak..insanin basta cani disari cikmak istemiyor ama cikinca cok iyi geliyor..
 
ebet hamilelik depresyonu var herşeye kızıyor hemen üzülüyor ağlamak için bahane arıyosun ama en kötüsü acaba bilmeden zarar verirmiyim ve uyku düzeni bozuluyo merak etme bendede oldu ama geçiyo herşeyi umursamamaya bak ne kadar rahat olursan bebişte rahat olur hamileliğin bence tadını çıkar doğumdan sonra bebekte keyifli olsun
 
Bu eskı konu ama bendede depresyon basladı baska arkadaslarda varmı bılmıyorum ne oldu bana bılmıyorum kendımı cok gucsuz hıssedıyorum dusuncelerım karmakarısık dusuncelerden degıl gercekten bu depresyon kendımı bılıyorum suanda ne yapıcam bılmıyorum dr solesem bana ılac verır ama ılac zararlıymıs ne yapıcam bılmıyorum hamılelıgımın 1.ayında basladı ve artarak devam edıyor dua bıle ederken zorlanıyorum normalde dua etmeden duramazken
 

ne güzel meleğimden önce meleğimden sonra bizde aynııı bu durumdayız ki olmayan yoktur bence.. Ben çok pişmanım gecenin bi köründe kalkıp bişeyler istemediğime bayanların en güzel dönemi hamilelik dönemi yahu tadını çıkar seni sıkmamak için kıskanmıyordur üzülmesin sinirlenmesin diye.. Seninde kıskanman normal sen doğumdan sonra gör eşini.. Annelik her bayana bi güzellik verir. Kendini bunalıma sokma bugünlerinin tadını çıkar.. Doğumdan sonra bebişle uğraşmaktan vaktin olmayacak ama ne olursa olsun eşinide ihmal etme
 
Bu Çok Normal. Kesinlikle kendinizi sıkmayın ailenizle ve eşinizle aşmaya çalışın. gerçekten zor bir dönem. Ama 4. aya başlarken bitti benimki. hayırlısı size de.
 
arkadaşlar bende de var hamilelik deprasyonu....evde bağırıyorum eşime işyerinde elemanlara bağırıyorum ...Onlarda bir yere kadar anlayış gösterir bende frenlemeye çalışıyorum kendimi olmuyor bir bakıyorum yine küçük dilim görünene kadar bağırmışım elemanlara..Kaçacaklar bir gün elemansız kalacağım...
 

Aynen sinir küpü oldum çıktım.İlk aydan berii ofistekilere bağırıyorum,eşime kızıyorum.Dayan dayan nereye kadar millette de iii sabır war :1no2: Fiziksel görüntümle ilgili bi sorunum yok aksine hoşuma gidiyor.Kilolu değilim azıcık göbeğim çıktı
 
AMA ne zaman geçecek sabah eşimi gırtlaklıyordum nerdeyse...Her yerde canavar gibi milleti parçalayacak gibi dolaşıyorum ...Sabah ofiste bir yaygara kopardım herkes çil yavrusu gib kaçıştı..Dişlerimi sıka sıka dişlerim dökülecek nerdeyse...kötükedihüso
 
Ben sinirli değilim de iyice nazlı ve kaprisli oldum. ıstediğim bir şey olmayınca ya da az ilgi gördüğümü düşünüyorsam -ki dün bu konuyu anlattım eşime; ona hamileliğin ve anneliğin getireceği zorluklardan bahsettim ve "sırf bunun için bile daha fazla sevgi haketmiyor muyum?" dedim. O da "haklısın ama biliyorsun ki işlerim yoğun oturduğum yerde uyuyup kalıyorum, ben sana kıyamam" dedi. Aslında ilgi gösteriyor yeterince, ama nedense daha fazlasını istiyor bünye- küsüp ağlamaya başlıyorum. Tamamen içime kapanıyorum. Ancak hiç kıyametler koparmadım. Belki de ilerleyen zamanda sinirlerim laçkalaşacak... :ecrin_bebek:
 
merhaba, hamilelikte 7. ayım bitti ve o kadar kötü bir dönem geçirdim ki ne eşim nede ailesi destek oldu. 2. ayımın sonunda eşimin annesi kapıyı çaldı bu arada biz yan yana oturuyoruz 5 yıldır, "kaynanasına iyi davranmayan gelinin çocuğu özürlü olur" dedi ben neye uğradığımı anlamadan siz ne diyorsunuz diyemeden kaçtı apartmandan aşağı indi. akşam eşime anlattım "sen yanlış anlamışsındır" dedi. günler geçtikçe öfkem nefrete döndü ve eşimden de ve onun ailesinden de "çünkü hepsi bana sen yalan söylüyorsun bizim annemiz dindar birisi asla böyle bişey demez" den sonra , kendimi o kadar yalnız o kadar çaresiz hissettim ki ve hala eşim bana o mumameleyi yapıyor. Tam 5 aydır ağlamadığım bir gün yok. Akşamları eşim eve geldiğinde kendini direk bilgisayara bağlıyor, yapa yalnız günler geçiriyorum kendi aileme gelince babam kanser hastası eğer duyarsa üzüntüsünden hastalığı artar mı diye endişe ettiğim için anlatamadım. Allah kimseye böylebir hamilelik dönemi yaşatmasın...
 

Canım umarım sorunsuz bir şekilde meleğini kucağına alırsın..kayınvalidene gelince bırak dindar insanı vijdanı olan bir insan,bir anne bunu yapmaz sanırım..hatasını torunu doğunca anlar emin ol,sende sağlıklı bebeğini gösterip sorun bende değilmiş demek ki dersin on a:)
bu dönemde sen kendini sıkma bu kadar her gün ağlamalar falan ..yazık bebişine o herşeyi hisseder ben hamileliğimde bir kez sinir krizi geçirip avaz avaz bağırdım ve bebeğim doğduğunda çığlık sesine tahammül edemiyordu,duyunca çok ağlıyordu bunu hep ben o günkü davranışıma yordum ve vijdan azabı çektim o yüzden şimdi en çok o miniği düşünme zamanı annesi..
 
Bu arada kızlar konuyu ben açmıştım ama üzerinden çokk zaman geçti şimdi bebeğim 18 aylık ve psikolojim bu konuyu açarken ki gibi değil..şimdi farklı psikolojiler içindeyim bebişler doğsun özellkile çalışma hayatından ev hayatına anneliğe geçecekseniz beni anlayacaksınız:) bu sefer lohusalık ve uzatmalı depresyonları karşınıza çıkacak hele bir de kilolar verilemiyorsaaaaa :))

hepiniz meleklerinizi sağlıkla kucağınıza alın inşallah..
 
AAAAA ne güzeelll siz hala orda mısınız diyorsun yani....aaa vallahi çok güldüm hayırlı uğurlu olsun...Allah analı babalı büyütsün .....
 
Çok haklısın her defasında kendime üzüldüğüm için kızıyorum ama elimde değil istem dışı ağlıyorum, sanki beynime kazındı ana oğul bana yaptıkları. yarın psikiyatriste gidecem bu gün randevu aldım. Tek başıma işin içinden çıkamıyorum. Bebeğimden de çok özür diliyorum ama tekrar ediyor bu durum, inşallah her şey yoluna girer....
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…