Hamilelik, evden ayrılmak…

Bu güne kadar hep duygularımı bastırma konusunda başarılı olduğumu düsünüyordum. Hatta hamile kaldığımda esimin ailesi, arkadasları esimi hep uyarıyordu hani dikkatli ol, hamile o hemen alınır, sinirlenir vs diye. Esim hep “yok bizde hiç öyle inişler çıkışlar olmadı, şanslıyız o konuda” falan diyordu.

Ama son iki haftadır durduk yere her seye ağlayıp zırlamaya başladım. Esim sabah erken işe gidiyor bu aralar ve o giderken ben uyuyor oluyorum. Bazen beni uyandırmamak için öpmeden çıkıyor beni. Ve bunu yaptığı günler ben bütün gün ağlıyorum. Saçma sapan. Öpüp uyandırınca da sinirleniyorum ama..

Bu aralar sürekli ilgisiz kaldığımı düsünüyorum. Esim yok öyle bir sey diyor ama bana öyle geliyor. Çok uyumaya başladım birden. aksam 8-9da yatıp sabah 10-11de uyanıyorum. Haliyle esimle ne aynı anda yatıyorum ne de beraber uyanıyorum. Birlikte aksam yemeği, bir saat yürüyüş sonra ben bayılıyorum zaten.

Bir de üstüne 15 gün önceden memlekete gitmek zorundayım. Birden bire eşimin sehir dısına işi çıktı. Üstleri ertelemesine izin vermedi. Bu yüzden de haftaya bugün abim gelip beni alacak artık. Subat ayında görünüyor doğumum, sonrasında da bebek toparlanana kadar ve havalar biraz düzelene kadar ailemle kalıcam. Esimin ailesi de orda.. Simdiden gerginlikler başladı zaten. Neden benim abim gelip alıyormus beni onlar dururken? Gittiğimde de ailemle kalmamı sorun edecekler yüzde bin.

Benim derdim zaten bana yetiyor. Esimden, evimden ayrı olucam.. Doğumumda esim yanımda olabilecek mi belli değil.. Bir dünya endişem, korkum var bir de bunların egolarını tatmin etmenin derdine düsemem. Esim de bu konuda anlayışlı. Ben konusucam sorun olmaz diyor. Ama bana bir sey demeseler bile esime laf edecekler kesin. Bugün valiz hazırlamaya başladım.. ağladım saatlerce. Ben tüm bu anları esimle yasamak istiyordum. Gizli gizli çantamdan bebeğin tüm ultrason fotoğraflarını almis.. Sorunca da sen göreceksin ordaki kontrollerde ben göremicem bende kalsın lütfen diyor..

O kadar istedim ki bu bebeği ama simdi bazen düsünüyorum acaba bencillik mi ettim? Hem benim, hem esim hem de bebek için bu kadar zor olması gerekmiyordu. 6-7 ay sonra hamile kalsam esimle birlikte şahit olacaktık her anına. Ama sonra böyle düsündüğüm için de kendime kızıp üzülüyorum.. Cocuğuma kıyafet alırken bile babasının yanına döndüğümüzde bu kıyafet olmaz ona artık, babası üstünde göremeyecek diye triplere giriyorum.

Ailem de benim için bu kadar emek verirken onların yanında bu sekilde olmak istemiyorum. Ama aylarca nasıl yapıcam, nasıl geciricem o günleri hiçbir fikrim yok. Öyle daraldım biraz. Valizin başında oturup bunları yazayım dedimm..

Hamileyim ve inanın tüm bunlar hormon patlamasından. Tabiki eşinizi yanınızda istemeniz normal ancak her zaman şartlar istediğimiz gibi olmayabiliyor. Kimimizin eşi şark görevinde kimisinin tayini çok farklı bir yerde olabiliyor. Üzülmeyin o yuzden en azından aileniz yanınızda. Eşinizde fırsat buldukça yanınızda olacaktır. En güzel günlerinizi içinizi karartarak geçirmeyin sağlıkla alalım bebişlerimizi kucağımıza

pumpkiinn .!.:

Hamileyim ve inanın tüm bunlar hormon patlamasından. Tabiki eşinizi yanınızda istemeniz normal ancak her zaman şartlar istediğimiz gibi olmayabiliyor. Kimimizin eşi şark görevinde kimisinin tayini çok farklı bir yerde olabiliyor. Üzülmeyin o yuzden en azından aileniz yanınızda. Eşinizde fırsat buldukça yanınızda olacaktır. En güzel günlerinizi içinizi karartarak geçirmeyin sağlıkla alalım bebişlerimizi kucağımıza

Genişletmek için tıkla...

inşallah.. zaten mantıklı düsünmeye calistiğimda önemli olan ve odaklanmak istediğim tek sey bebeğimi sağlıklı bir sekilde kucağıma almak.. ama o anı hayal ettiğimde hep esim de oluyor, onu da istiyorum.. kendi sectiğim hayattan sikayet ediyorum sanki ama ne biliyim engel de olamıyorum.. ailem çok şükür yanımda ki doğumdan sonra esimden daha çok destek vereceklerini de biliyorum. cünkü ablam, annem, halam vs çok kalabalığız. ki hepsi de çok tatlı, anlayışlı, destek veren insanlar.. ama ne biliyim işte sanki sadece esim olsa daha mutlu olucak gibi hissediyorum. esimin yanımda olmaması çok büyük bir boşluk bırakacak gibi hissediyorum..

canım yaa gel bir sarılayım sana şöyle

tüm aglamalarin hormonlardan 3 yıllık hormonu bir günde salgiliyorsun. eşini çok anlayışlı buldum bu çok güzel. ve elbetteki kayın ailenin egosunu düşünmek zorunda değilsin. doğum yapacaksın. normal doğumsa dikiş atılabilir sana pansumanini hasta kilosunu giydirmeyi kayinvaliden mi yapacak tabi ki ailenin yanında olman normal. bunu hiç dert etme aynı zamanlarda doğuracagız seninle ben çok ağlamıyorum ama bir ara bende de oldu.

Neden evin olduğu şehirde doğum yapmıyorsunuz anlamadım.

Lady Guinevere .!.:

Bu güne kadar hep duygularımı bastırma konusunda başarılı olduğumu düsünüyordum. Hatta hamile kaldığımda esimin ailesi, arkadasları esimi hep uyarıyordu hani dikkatli ol, hamile o hemen alınır, sinirlenir vs diye. Esim hep “yok bizde hiç öyle inişler çıkışlar olmadı, şanslıyız o konuda” falan diyordu.

Ama son iki haftadır durduk yere her seye ağlayıp zırlamaya başladım. Esim sabah erken işe gidiyor bu aralar ve o giderken ben uyuyor oluyorum. Bazen beni uyandırmamak için öpmeden çıkıyor beni. Ve bunu yaptığı günler ben bütün gün ağlıyorum. Saçma sapan. Öpüp uyandırınca da sinirleniyorum ama..

Bu aralar sürekli ilgisiz kaldığımı düsünüyorum. Esim yok öyle bir sey diyor ama bana öyle geliyor. Çok uyumaya başladım birden. aksam 8-9da yatıp sabah 10-11de uyanıyorum. Haliyle esimle ne aynı anda yatıyorum ne de beraber uyanıyorum. Birlikte aksam yemeği, bir saat yürüyüş sonra ben bayılıyorum zaten.

Bir de üstüne 15 gün önceden memlekete gitmek zorundayım. Birden bire eşimin sehir dısına işi çıktı. Üstleri ertelemesine izin vermedi. Bu yüzden de haftaya bugün abim gelip beni alacak artık. Subat ayında görünüyor doğumum, sonrasında da bebek toparlanana kadar ve havalar biraz düzelene kadar ailemle kalıcam. Esimin ailesi de orda.. Simdiden gerginlikler başladı zaten. Neden benim abim gelip alıyormus beni onlar dururken? Gittiğimde de ailemle kalmamı sorun edecekler yüzde bin.

Benim derdim zaten bana yetiyor. Esimden, evimden ayrı olucam.. Doğumumda esim yanımda olabilecek mi belli değil.. Bir dünya endişem, korkum var bir de bunların egolarını tatmin etmenin derdine düsemem. Esim de bu konuda anlayışlı. Ben konusucam sorun olmaz diyor. Ama bana bir sey demeseler bile esime laf edecekler kesin. Bugün valiz hazırlamaya başladım.. ağladım saatlerce. Ben tüm bu anları esimle yasamak istiyordum. Gizli gizli çantamdan bebeğin tüm ultrason fotoğraflarını almis.. Sorunca da sen göreceksin ordaki kontrollerde ben göremicem bende kalsın lütfen diyor..

O kadar istedim ki bu bebeği ama simdi bazen düsünüyorum acaba bencillik mi ettim? Hem benim, hem esim hem de bebek için bu kadar zor olması gerekmiyordu. 6-7 ay sonra hamile kalsam esimle birlikte şahit olacaktık her anına. Ama sonra böyle düsündüğüm için de kendime kızıp üzülüyorum.. Cocuğuma kıyafet alırken bile babasının yanına döndüğümüzde bu kıyafet olmaz ona artık, babası üstünde göremeyecek diye triplere giriyorum.

Ailem de benim için bu kadar emek verirken onların yanında bu sekilde olmak istemiyorum. Ama aylarca nasıl yapıcam, nasıl geciricem o günleri hiçbir fikrim yok. Öyle daraldım biraz. Valizin başında oturup bunları yazayım dedimm..

Genişletmek için tıkla...

Eskıler, dağ ardında olsun da taş ardında olmasın derler,eşinize ve bebeginize Allah saglıcakla kavustursun Hassasiyetiniz normal, ota moka asla aglamaya ben hamile iken önemsiz bir seye durmaksınızın 5 saat aglamıstım, camasır katlarken yemek yaparken gozyaşlarım durmaksızın sessizce akıyordu. Keşke aglayıp bebegimin üzmeseydim, siz de üzmeyin, sürecin tadını cıkarın

Lady Guinevere .!.:

inşallah.. zaten mantıklı düsünmeye calistiğimda önemli olan ve odaklanmak istediğim tek sey bebeğimi sağlıklı bir sekilde kucağıma almak.. ama o anı hayal ettiğimde hep esim de oluyor, onu da istiyorum.. kendi sectiğim hayattan sikayet ediyorum sanki ama ne biliyim engel de olamıyorum.. ailem çok şükür yanımda ki doğumdan sonra esimden daha çok destek vereceklerini de biliyorum. cünkü ablam, annem, halam vs çok kalabalığız. ki hepsi de çok tatlı, anlayışlı, destek veren insanlar.. ama ne biliyim işte sanki sadece esim olsa daha mutlu olucak gibi hissediyorum. esimin yanımda olmaması çok büyük bir boşluk bırakacak gibi hissediyorum..

Genişletmek için tıkla...

Belki gelir, yanınızda olmayacagı kesin mi

Herzamn böyle çekilmez bir insan mısınız ? Adam uyandırıp öpse suç, uyandırmadan gitse suç. Ustelik bunun icin saatlerce ağlamıssınız.

oglak_kadini .!.:

canım yaa gel bir sarılayım sana şöyle

tüm aglamalarin hormonlardan 3 yıllık hormonu bir günde salgiliyorsun. eşini çok anlayışlı buldum bu çok güzel. ve elbetteki kayın ailenin egosunu düşünmek zorunda değilsin. doğum yapacaksın. normal doğumsal dikiş atılabilir sana pansuman hasta kilosunu giydirmeyi kayinvaliden mi yapacak tabi ki ailenin yanında olman normal. bunu hiç dert etme aynı zamanlarda doğuracak seninle ben çok ağlamıyorum ama bir ara bende de oldu.

Genişletmek için tıkla...

öyle anlayışlı insalar da değiller. kp, kayınlar hep evde. duş almak istesem bi dünya stres. huzursuzluk çıkarıp esimi darlayacaklar diye korkuyorum. yoksa bana bir sey diyeceklerini sanmıyorum.. anca arkamdan konusurlar.

bilmiyorum yaa.. zaten doğum korkusu var.. bir de üstüne bunlar eklenince iyice elim ayağıma dolanıyor, beynim donuyor sanki bi an. felakete doğru gidiyormusum gibi endişeleniyorum

Bana Diyor Nau Nau .!.:

Neden evin olduğu şehirde doğum yapmıyorsunuz anlamadım.

Genişletmek için tıkla...

Eşi goreve gitmiş, eş ve kendi ailesi aynı sehırde imiş

Bana Diyor Nau Nau .!.:

Neden evin olduğu şehirde doğum yapmıyorsunuz anlamadım.

Genişletmek için tıkla...

hakkarideyim ben. burdaki kadın doğumcular bile burada doğumu önermiyor cünkü istenmeyen bir durum olursa çok donanımlı değil hastane.. en yakında vanda var hastane ama burada kışın yola çığ düsmesi çok oluyor.. bazen yol günlerce kapalı oluyor. biz de riske atmak istemedik açıkcası.

Bana Diyor Nau Nau .!.:

Neden evin olduğu şehirde doğum yapmıyorsunuz anlamadım.

Genişletmek için tıkla...

eşi şehir dışında olacakmış. bulundukları şehirde başka kimseleri yok herhalde.

kök ailesi onun yanına gelmesindense o ailesinin yanına gidiyor, eşin ailesi de o şehirdeymiş zaten (anladığım bunlar aynı memleketli galiba, memlekete gidiyor)

Lady Guinevere .!.:

öyle anlayışlı insalar da değiller. kp, kayınlar hep evde. duş almak istesem bi dünya stres. huzursuzluk çıkarıp esimi darlayacaklar diye korkuyorum. yoksa bana bir sey diyeceklerini sanmıyorum.. anca arkamdan konusurlar.

bilmiyorum yaa.. zaten doğum korkusu var.. bir de üstüne bunlar eklenince iyice elim ayağıma dolanıyor, beynim donuyor sanki bi an. felakete doğru gidiyormusum gibi endişeleniyorum

Genişletmek için tıkla...

doğumdan korkma canım normal doğum da yaptım sezaryen de oldum. ama haliyle öncesinde bir tirsma oluyor. bebeğin kucağında iken hiçbirini hatirlaniyorsun. Sen eşine bırak onları. Sen ve bebeğin sağlığı ilk günlerdeki huzuru çok önemli

IcimdekiSonsuzDeniz .!.:

Belki gelir, yanınızda olmayacagı kesin mi

Genişletmek için tıkla...

kesin değil. eğer planlı olursa veya bebeğin gelme günü aşağı yukarı belli olursa gelecek. ama aniden gelmeye karar verirse 700 km yol yani yetişemez

Solarisss .!.:

Herzamn böyle çekilmez bir insan mısınız ? Adam uyandırıp öpse suç, uyandırmadan gitse suç. Ustelik bunun icin saatlerce ağlamıssınız.

Genişletmek için tıkla...

nasıl kalbiniz var gercekten inanamıyorum bazen

Lady Guinevere .!.:

kesin değil. eğer planlı olursa veya bebeğin gelme günü aşağı yukarı belli olursa gelecek. ama aniden gelmeye karar verirse 700 km yol yani yetişemez

Genişletmek için tıkla...

Siz gelecek diye tutun kalbinizde, insallah oyle nasıp olur

oglak_kadini .!.:

doğumdan korkma canım normal doğum da yaptım sezaryen de oldum. ama haliyle öncesinde bir tirsma oluyor. bebeğin kucağında iken hiçbirini hatirlaniyorsun. Sen eşine bırak onları. Sen ve bebeğin sağlığı ilk günlerdeki huzuru çok önemli

Genişletmek için tıkla...

insallah benim kuruntularımdır tüm bunlar.. insallah her sey yolunda ve keyifli gecer. tek duam bu su an. kimseyi de darlamak istemiyorum bu yüzden, tek doğuran ben değilim. ama ne biliyim arada kötü düsünceler kaçınılmaz oluyor

Keşke sadece eşiniz olsaydi çok iyi anladım sizi insan bebeği yaptığı insanı ister en çok ne anneyi ne kayinvalideyi İlerde 3 kişilik güzel ailenizle olursunuz daha çok başbaşa neyseki artık çok fazla baba adayı eşleriyle herşeyi paylasir oldu babaninda eşinde iyisi iyi oluyor sorumluluk sahibi oluyor . Sevindirici bunları görmek bile.kotu şeylerin yanında Uzmeyin kendinizi çok kalmazsınız doğum inşallah kolay olur inşallah hemen toplanır hemende evinize dönersiniz Aylarca kalacak orada çocuk yaşına girecek değil ya bunu düşün .Çok haklısın eşini seven ve onunla uyumu olan kadın ne anne ne kayınvalide birtek onunla paylaşmak istiyor bebeğin her anını.

tıkayın kulaklarınızı ve bu süreçte kendinize nasıl uygun görüyorsanız ve canınız nasıl istiyorsa öyle yaşayın. bebek sizi bedeninizin parçası iken geçen her bir günün geriye dönüşü yok. bu yüzden kayınaile ile olacak gerginliği düşünerek bu günleri boşa harcamayın. bırakın, eşiniz uğraşsın onlarla

IcimdekiSonsuzDeniz .!.:

Siz gelecek diye tutun kalbinizde, insallah oyle nasıp olur

Genişletmek için tıkla...

insallah ben bosuna kuruntu yapıyorumdur..esim de sürekli ben erken izin alır gelirim yanında olucam söz diyor ama ne biliyim ya erken gelmeye karar verirse bebek insallah her sey bizim için en güzel sekilde sonuclanır.