hamilelik panik atak ve anksiyete

ben de panik atak hastasıyım ve 16 haftalık hamileyim. İlk başlarda çok zor geçiyodu ama biraz biraz rahatladım. Belki de alışıyorum hamileliğe ve bebeğimin varlığına. Ama yine de özellikle bu aylarda havanın kararmasıyla içim sıkılıyor, her an birşey olacakmış gibi bir his, çarpıntı.. neden bunları yaşıyorum diye çok sordum kendime çok savaştım ama kabul edince hayatım daha kolaylaştı. Şimdi tek isteğim hamileliğimin sağ salim sona ulaşması ve bebeğimi sağlıcakla kucağıma almak. Tek başınayken panik atak daha çekilir çünkü.

kızlaar gerçekten çok zor.........bende anksiyate vardı.. yemek yiyemiyordum.....hamilelikte zaten mide bulantısı oluyor.buna dayanmak çok zor........27. haftamdayım....bulantılarım hala devam ediyor.......bulantı ilacı içiyorum hala....çünkü ilacı içinde psikolojim biraz düzeliyor......doğumdan sonrasını da düşünüyorum hep.ya ilaca tekrar başlamak zorunda kalır da bebeğimi emziremezsem diye.....etrafımdakiler düşünme bunları diyor ama düşünmemeyi başarabilsem zaten iiyileşeceğim........dua edelim kızlar.......hepimize.

allah cümlemizin yardımcısı olsun.hayırlı doğumlar nasip etsin.herkes için zor bu panik atak.

slm arkadaslar 10 haftalık hamıleyım anksiyete hastasıyım bazen panik ataga ceviriyor kalbim deli gibi atıyor bayılıcam sanıyorum hastalıgım evlendıkten 4 ay sonra basladı deliricem delirdim sanıyordum cok kötü günler gecirdim hala unutmus degilim o cehennemi. evliligim evim zehir oldu tabi. krizler cok kötü geldikce bosanıcam annemlere gidicem diye tutturuyordum kayınvalidem annem tutuyorlardı beni. gececek diyorlardı.o umutla gurbette zehır gunlerı tek basıma gecırmeye devam ettım hep kacmak istedim allah yollarımı tıkadı hala bugun yarın gidecem burdan derken hamile kalmısım nasıl kaldım kader diyorum artık beniburdan göndermeyen allah hic göndermeyecek anladım


bebek 6 haftalıkken ögrendim ilacımı bırakmak zorunda kaldım tabiki hastalık tavan yaptı. bebegı aldıracam diye teselli buldum ama hep erteledım allah gene oyaladı benı kahverengı akıntı gelıyodu dusuk tehlıkesı var dedıler sevındım dusecek dıye bekledım kürtajın gunahını vebalını almak istemedim. beklerken bebek 9 haftalık oldu baktım dusmuyor aldırmak ıcın cesaretımı toplamaya calıstım toplayamadıgım cesaretımle tıtreyen bacaklarımla aldırmaya gittim tek basıma doktor narkozu verecekken öyle bi agırlık hıssettımkı bebegın vebali kocam hakkımı helal etmem deyisi annemler torun bekleyen kayınvalıdemler en önemlisi allah korkusu bebegi aldırırken orda ölecegim korkusu. orda o bebegı aldırmak ıcın benı yataga baglayıp bayıltmaları gerekıyodu yoksa yapacak halım yoktu tabıkı doktorda boyle bısey yapmayacagı ıcın benı gonderdı esınle gel dedı. ertesı gun esime yalvardım olmaz dedi o bebek dogacak allah verdı dedı ben yapamıyorum dedim icimde kıpırdasa delirecem sanıyorum dedim olmaz dedı baska bisey demedi. bende tek basıma bu işi beceremeyecegım ıcın bebek kaldı bende.
cok kötü haldeyım hergunum cehennem gıbı kendımı oyalacak seyler bulmaya calısıyorum bazen dayanamayıp aglama krızlerıne gırıyorum esimde bende cok yıprandık ve sımdı bebegım var benım bu hastalıktan sahıplenemedım bebegım karnımda sevmek ıstıyorum sevınmek ıstıyorum bu hastalık ızın vermıyor kıpırdamasın ıcerde diyorum dogumdan cok korkuyorum olecem sanıyorum. bebegı kucagıma alsam gülse bana emeklese cok sevicem onu biliyorum ama hamilelik cok zor gecıyor. birsürü korkular hayatımı zından edıyor. bebegımde ıcımde benden etkılenıyor dıye uzuluyorum insallah düser diyorum hala cünkü kendi canımı zor tasıyorum bu pis hastalık beni mahvetti

hergünüm o kadar zor geciyorki uyandıgımda icimi kaplıyor bugunnapıcam ben dıye yasamak iskence bebek karnımda nasıl bi haldeyim ben allahım ne zormus imtihanın ne zaman kurtulacam

benim ikinci hamileliğim.4 yaşında bir oğlum var.onun hamileliğinde panik atakla ilgili hiçbir sıkıntım olmadı.çok istemiştim onu.hamileliğimde problemsiz geçti.ama şimdi çok kötüyüm.22 haftalık hamileyim.ilk günden bulantı kusma vs vs...geçecek dedim evet onlar geçti.ama bir sıkıntı bir sıkıntı sormayın.hiçbirşey yiyemiyorum.eti okadar seven ben görünce tiksiniyorum.dün doktordaydık.beslenmeye bağlı bebekte 2 haftalık gerilik çıktı.zaten geç döllenmeyle ilgili bir hafta geriden geliyorduk.bir hafta daha eklendi.dünden beri çok daha kötüyüm.hepsi birbirini tetikliyor.ağlamaktan gözlerim şişti.ne yapıcamı bilmiyorum....

Merhabalar üzerinden yaklaşık 10 sene geçmiş muhtemelen çocuğunuz bu yaşlardadır. Fakat yazınızı okurken gözyaşları içinde okudum aynısını yaşıyorum. Umarım görürsünüz lütfen bana yardım edin. Bu süreci nasıl atlattınız geçti mi ? Kafayı yemekten çok korkuyorum bu süreçte uykulardan boğuluyormuş gibi uyanıyorum. Her gün dört dönüyorum evin içinde naptım ben keşke hamile kalmasaydım diye.. çok zor bir durum