Okulda bi hoca vardı bizim o da tek başarısı evlenmek ve çocuk yapmak olan bi kızdı. Beni tanıyosun sen az çok. Deli dolu esprili bi kızım neyse servise bindik bu kız bi espri yaptı ben de güldüm. Dedim sen beni güldürdün Allah da beni güldürsün hep ben güleyim falan diye espri yaptım herkes güldü falan. Sonra döndü bana “ tatlım allah bana bir evlat vererek beni güldürmüş zaten tabi seni güldürsün” demişti ve benim o sıra deneyip aylarca bebeğimin olmadığı süreçlerdi. Demem o ki insan bu hiç belli olmuyo kalbi, zikri, fikri....
zaman geçmiyo bu arada aşırı gergin ve heyecanlıyım
minnakın kalp atışını duymaya 
