Merhaba arkadaslar... 2 aylik hamileyim. Hamile oldugumu ogrendigimden beri ruh halimle bas edemiyorum. Bebek icin dogru yas ve dogru zaman olmasina ragmen icimdeki canli icin yeterince heyecanlanamiyorum. Gecen hafta kalp atislarini duymaya gittik mesela, herkes o ani gozyaslari ve heyecanla karsilarken bende pek duygusal tepkiler olusmadi. Cocuk karari ikimizin de istedigi bir seydi. Allah`a sukurler olsun, neden oldu hicbir zaman demedim. Sikayet de etmiyorum. Sadece bulundugum ortamdan bile giderek soyutlandigimi dusunuyorum. Esimle arkadas cevremiz cok genis ve renklidir. Bu sebeple hep evin disindadir cogu vaktimiz. Hamile olduktan sonra yorgunlugumdan oturu kimseyle bir araya gelemedik. Onlar da bizle bulusmaktan cekiniyorlar cunku bir anim bir animi tutmuyor. Herkesin gununu tek bir somurtmamla mahfedebiliyorum. Kendimle cok bas basayim ve surekli kafamdaki dusunce en kolay gunlerimin bu zamanlar oldugu, zaman gittikce her seyin zorlasacagi yonunde. Benim gibi ruhsal degisimler yasayanlariniz var mi? Bir sure sonra degisecegi inancindayim. En yakin arkadasim dogumundan kisa sure once bile dogurmak istemiyordu ve suan cocuguna deliler gibi asik. Belli ki bende de durum boyle sekillenecek fakat su onumdeki 7 ayi 7 sene gibi dusunmeden nasil altindan kalkabilirim bilemiyorum.
Son düzenleme:
