canim..hamileligimin ilk 3 ayinda bende çok bunalima girdim,bunalima girme sebeplerim halen devam ediyor,bir degisme yok ama kafa ve düsünce yapimda bir degisim oldu,mecburen! artik diger insanlardan gelen seyler beni fazla etkilemiyor,herkes kendi davranisindan sorumlu,simdi sadece ben ve bebegim demeyi ögreniyorum,BEN deme nedenim de bebegimin bana ihtiyaci olmasi,sikintilarin içinde gülümseyebilmek çok degerli, bir çocuk böyle bir annesinin olmasini ister,her zorlukta yikilan pes eden degil,bunun için bazen acilari da sevmek gerekiyor,acilarini kendine dost yap düsman degil,çünkü onlar bizim ögretmenlerimiz,eger içine bir hüzün ya da korku duygusu gelirse,onun nereden geldigini anlamaya çalis,çogu zaman hepsi geçmisizde beynimize yer eden olaylarin kalintisi,bir yanilsama,onlar artik yok o halde varmis gibi yasamak niye? annem hep korkularimizi biz yaratiyoruz derdi,o zamanlar anlamazdim,artik çok iyi anliyorum,kendinle yüzlestikçe o anlamsiz duygular kendiliginden yok olacak,iyilesmeyi yilmadan iste,anlattiklarim soyut gelmesin,benim hergün yasadigim realitem,söylemesi kolay falan da degil,yalnizlik nedir,düsüpte kalkacak gücünün olmamasi nedir vs çok iyi bilirim ama bir yerden sonra dur demeliyiz,su an bebisinle vücudunda tüm hücrelerin yenileniyor,demek ki yeni bir sen yaratmak için en dogru zaman,sahsen su anima bakiyorum,tanri bana herseyi kaybettigimi düsündügüm bir anda böyle bir armagan göndermis,hala bardagin bos yarisini görmek hakaret,mucizeme saygisizlik olur diyorum,hayatim boyu onlarca psikologa psikiyatra gitmisimdir ama uzun vadede bir faydasini görmedim,ilaçlar ise sadece günümü kurtarmaya yardimci oldu,yasadigimiz ortama uyum saglayabilmemiz için belli bir tedavi programi uyguluyolar,toplumsal yasami koruma görevlileri gibi bisey olarak görüyorum onlari,isin içine maddiyatta girince iyice soguyor insan,aslinda o kadar da güçsüz ve umutsuz yaratiklar degiliz,sadece biraz uyanmamiz gerekiyor,buna herseyden önce kendimizi sevmek,kabul etmekle baslamaliyiz,insanin kendisine olan en büyük borcu olarak görüyorum ve sende bunlari basaracak güç var! hani nerde diye soruyorsan en basitinden elinle 1 kere göbisine dokunman yeterli:)
psikologum eger boyle devam ederse ilac kullanamadigim icin hastaneye yatman gerekebilir dedi.Buna da daha cok moralim bozuldu. Bu gecede bebegimle ilgili kabus gördüm kimseye anlatmadim 
